Ένα σημαντικό κείμενο από την ..."κλειδαρότρυπα"
Το Θέατρο του Νέου Κόσμου συνεχίζει τον "βομβαρδισμό" του και εμείς το να επιλέγουμε. Τη γνώμη μας για την παράσταση, όπως και για το ίδιο το έργο, την έχουμε ήδη γράψει σε μία εκτενή ανάλυση. Απαιτητική για τον θεατή παράσταση, που γίνεται ακόμη δυσκολότερη η θέασή της από την ποιότητα της μαγνητοσκόπησης. Το κείμενο, όμως, αξίζει. Όπως και τα όσα είχαμε γράψει με αφορμή την παράσταση, που δεν έμεναν και δεν μένουν μόνο σε αυτήν. Σημειώνεται πως ο ίδιος ο Ζενέ είχε οραματιστεί το έργο του με νεαρούς άνδρες στους πρωταγωνιστικούς ρόλους, οπότε δε θα έπρεπε να προκαλεί έκπληξη η συγκεκριμένη εκδοχή.
Ακολουθούν οι σχετικές με την παράσταση πληροφορίες από τον επίσημο ιστότοπο του θεάτρου:
"Ο Τσέζαρις Γκραουζίνις σκηνοθετεί τις Δούλες του Ζενέ, επιλέγοντας για τους ρόλους τρεις άνδρες ηθοποιούς. Τρεις άνδρες παίζουν τρεις γυναίκες θανάσιμα δεμένες μεταξύ τους. Ο ναρκισσισμός, η ζήλεια και η απεγνωσμένη αναζήτηση του έρωτα τις συνδέουν ακατάλυτα.
Τρεις έμπειροι ηθοποιοί-δούλοι του κοινού παίζουν τις Δούλες σε μια προσπάθεια να ικανοποιήσουν την επιθυμία της μεσαίας τάξης για μελό: να το βλέπει, να το βιώνει, να το απολαμβάνει… Μια μεταφορά για την τέλεια υποδούλωση. Δούλες δέσμιες της ζήλειας και των φαντασιώσεών τους, ηθοποιοί φυλακισμένοι στους ρόλους τους και δέσμιοι της προσδοκίας του κοινού, άντρες φυλακισμένοι στα γυναικεία τους ρούχα και ψιμύθια. Οι θεατές γίνονται αυτόπτες μάρτυρες του θανάτου του θεάτρου. Το νόημα χάνεται. Η εξέγερση είναι αδύνατη."
