Μαθήματα Πολέμου II : Σικελικά Δράματα

Μαθήματα Πολέμου ΙΙ
08.05.2019
Μαθήματα Πολέμου II : Σικελικά Δράματα

Η Ιστορία όπως θα έπρεπε να διδάσκεται (για ακόμη μία φορά)

 Σε συνέχεια της πρώτης παράστασης που μας είχε συνεπάρει, τα Μαθήματα Πολέμου του Δημήτρη Λιγνάδη και των συνεργατών του επιστρέφουν για να μας θυμίσουν το παρελθόν μας μέσα από τα αριστουργηματικά κείμενα του Θουκυδίδη, τραβώντας την "κουρτίνα" των εθνικιστικών "αλαλαγμών" των καιρών μας για να αποκαλύψουν τη διαχρονικότητα των παθών του ανθρώπινου γένους με ένα διαφορετικό τρόπο προσέγγισης, που μας κάνει να αναρωτιόμαστε το γιατί να μη διδάσκονται τα παιδιά μας (και) αυτήν την ιστορία με αυτόν τον τρόπο.  

Μαθήματα Πολέμου ΙΙ Προχωρώντας από εκεί που σταμάτησε το πρώτο μέρος, εξιστορείται η καταστροφική εκστρατεία των Αθηναίων στη Σικελία, όπως αυτή παρουσιάζεται στο 6ο και το 7ο βιβλίο του Θουκυδίδη, περιγράφοντας, αρχικά, το πολιτικό κλίμα που επικρατούσε στην Αθήνα και οδήγησε σε αυτήν την απόφαση, δίνοντας έμφαση στις αγορεύσεις των δύο στρατηγών των Αθηναίων, του φιλόδοξου Αλκιβιάδη και του ρεαλιστή και προνοητικού Νικία, που επιχείρησαν να πείσουν την Εκκλησία του Δήμου έχοντας διαφορετικές γνώμες, κίνητρα και επιδιώξεις. Οι δαιδαλώδεις πολιτικοί συσχετισμοί των προσώπων με το λαό "ξεδιπλώνονται" μέσα από την αναλυτική ματιά του Θουκυδίδη, επισημαίνοντας, πέρα από τους μηχανισμούς λειτουργίας της αθηναϊκής δημοκρατίας, τα βαθύτερα αίτια της κρίσης που αντιμετώπισε η αθηναϊκή ηγεμονία.

 Το μεγαλύτερο μέρος της παράστασης καταλαμβάνει η εξιστόρηση της εκστρατείας, με λεπτομερείς περιγραφές των συμμαχιών, των στρατηγικών και των μαχών μεταξύ των Αθηναίων και των Συρακουσίων, που αναδεικνύουν την ιδιοφυΐα του Θουκυδίδη, ο οποίος εμβαθύνει στα αίτια και τα λάθη χωρίς να μένει μόνο στα γεγονότα, αντιμετωπίζοντας την κάθε στιγμή σαν συνέχεια των όσων προηγήθηκαν και των όσων ακολούθησαν, όχι μόνο στη Σικελία, αλλά και σε ολόκληρο τον τότε ελλαδικό χώρο.

​​Μαθήματα Πολέμου ΙΙ Πολλά τα κοινά στοιχεία μεταξύ των δύο παραστάσεων, έχοντας για ακόμη μία φορά ζωντανά ηχητικά εφέ και μουσική επί σκηνής, λιτό σκηνικό και συμβολική χρήση αντικειμένων που πετυχαίνουν το στόχο, χάνοντας, όμως, ελάχιστα από την αίγλη της πρώτης φοράς.

 Ένα μεγάλο μπράβο στον Δημήτρη Λιγνάδη για την επιλογή του να εμπιστευτεί και πάλι νέους ανθρώπους, με τον 16χρονο Ανδρέα Καρτσάτο να καταφέρνει να ξεχωρίσει, έχοντας άξιους συμπαραστάτες τον Λάμπρο Κωνσταντέα μαζί με μία ομάδα ταλαντούχων ηθοποιών. Εξαιρετική και η προσθήκη της παρουσίασης της ετυμολογίας σε λέξεις - κλειδιά του πρωτότυπου κειμένου, που υπογραμμίζει τον πλούτο της γλώσσας μας, η οποία δομείται μέσα από τη σύνθεση άλλων λέξεων και των εννοιών τους.        

 Το κλείσιμο της παράστασης, με την περιγραφή της σφαγής των διψασμένων Αθηναίων από τους Συρακούσιους και τους συμμάχους τους στον ποταμό Ασσίναρο, συγκλονίζει ("Οι Συρακούσιοι, ιστάμενοι επί της άλλης όχθης, η οποία ήτον απόκρημνος, έβαλλαν άνωθεν κατά των Αθηναίων, ασχολουμένων των περισσοτέρων εις το να πίνουν απλήστως και συνωθουμένων των μεν προς τους δε εντός της βαθείας κοίτης του ποταμού, εις απερίγραπτον σύγχυσιν. Οι Πελοποννήσιοι, κατελθόντες εκ της όχθης όπου έστεκαν, έσφαζαν κυρίως τους εντός του ποταμού, του οποίου το ύδωρ είχεν ήδη μολυνθή. Αλλά μολονότι εκτός του πηλού είχεν αναμιχθή και με αίμα, επίνετο ουδέν ήττον και πολλοί διηγωνίζοντο ποιός να προλάβη να πίη πρώτος." , βιβλίο έβδομο, παράγραφος 84), θυμίζοντάς μας τις αντίστοιχες στιγμές του πρώτου έργου, το οποίο, λόγω και του πρωτότυπου υλικού, συνδύαζε ιδανικότερα τη στρατηγική, την πολιτική και τις δολοπλοκίες με τις έντονες συγκινήσεις.

Μπορεί να μην έχουμε αυτή τη φορά τον αριστουργηματικό Διάλογο των Αθηναίων με τους Μηλίους (ένα μοναδικό κείμενο στην παγκόσμια ιστοριογραφία, που διακρίνεται και για τη θεατρικότητά του ), αλλά, εστιάζοντας στο καθοριστικότερο γεγονός του Πελοποννησιακού πολέμου, η παράσταση αποτελεί μαρτυρία της ανθρώπινης απληστίας και αλαζονείας με τον Θουκυδίδη να μη μένει μόνο σε στρατηγικές, πολιτική και γεγονότα,  προχωρώντας στο άτομο και τα πάθη που το καταδυναστεύουν, μαζί με τις τραγικές συνέπειές τους. 

​​Μαθήματα Πολέμου ΙΙ

Κείμενο, δραματουργία: Γιάννης Λιγνάδης

 Παίζουν: Δημήτρης Λιγνάδης, Grace Nwoke, Βασίλης Αθανασόπουλος, Εβίτα Ζημάλη, Ανδρέας Καρτσάτος, Λάμπρος Κωνσταντέας

Στο πιάνο επί σκηνής, ο Θοδωρής Οικονόμου

Προλογίζει η Δρ. Ανδρονίκη Μακρή

Σκηνοθεσία: Δημήτρης Λιγνάδης


Μέγαρο Μουσικής

Ημερομηνίες/ Ώρα έναρξης: 7,8,9,10,12,13,14 Μαΐου 2019 / 21:00

Γενική είσοδος: 18 € / Φοιτητές, Νέοι, Άνεργοι, ΑμεΑ, Πολύτεκνοι, 65+: 12 €

Διάρκεια: 100'

Για περισσότερες πληροφορίες: Μαθήματα Πολέμου ΙΙ : Σικελικά Δράματα

 


  
   

Νίκος Πράσσος

Νίκος Πράσσος

Μου είπε η σύζυγος "τα γράφεις που τα γράφεις δεν τα ανεβάζεις και σε καμιά ιστοσελίδα;" Όπερ και εγένετο.  Η τέχνη ισορροπεί τον τεχνοκρατισμό της Πληροφορικής, που σπουδάσαμε και διδάσκουμε. Συναίσθημα και ορθολογισμός ακροβατούν σε ένα ταξίδι με κοινό παρoνομαστή τη γνώση, επαναπλαισιώνοντας τις υπάρξεις μας μέσα σε έναν κόσμο που συνεχώς αλλάζει, μένοντας συνάμα τόσο ίδιος, όπως και οι άνθρωποί του.