"Τhe Walk to Paradise Garden"

The Walk to Paradise Garden, Eugene Smith
15.02.2019
"Τhe Walk to Paradise Garden"

"Δώσε μου το χέρι σου και πάμε !"

Ένα ζεστό ανοιξιάτικο απόγευμα του 1946, φωτογραφίζοντας τα δύο του παιδιά, Pat και Juanita, στο πίσω μέρος του σπιτιού του, σε μία στιγμή που τη χαρακτήρισε αργότερα ο ίδιος ο Eugene Smith ως "πνευματικής αφύπνισης". Αναρρώνοντας από τα τραύματα που απέκτησε ως πολεμικός ανταποκριτής στις μάχες του Αμερικανικού Ναυτικού στον Ειρηνικό Ωκεανό και από τις εικόνες φρίκης που αντίκρισε, έχοντας να πιάσει την κάμερά του μήνες ολόκληρους χάνοντας την πίστη στις φωτογραφικές του ικανότητες, ένιωσε την ανάγκη, παρά τους πόνους, να "στηθεί", περιμένοντας τη στιγμή που θα τον κάνει να πατήσει το κουμπί της μηχανής.

Και αυτή ήρθε αφήνοντας παρακαταθήκη στην ανθρωπότητα ένα στιγμιότυπο - ύμνο φιλίας, ελπίδας και αθωότητας.

Ο ίδιος ο Eugene Smith περιγράφοντας εκείνο το μαγικό "κλικ" της ζωής του :

"O Pat είδε κάτι στο ξέφωτο, έπιασε τη Juanita από το χέρι και όρμησαν μπροστά. Καθώς ακολουθούσα τα παιδιά μου ανάμεσα στα χαμόκλαδα και τις συστάδες των ψηλών δέντρων -πόσο τρισευτυχισμένα γινόντουσαν με κάθε τόση δα ανακάλυψη!- παρατηρώντας τους, άξαφνα, συνειδητοποίησα εκείνη τη στιγμή, παρ' όλα αυτά, παρά τους πολέμους και όλα όσα είχα περάσει την ίδια μέρα, πως ήθελα να τραγουδήσω ένα σονέτο για τη ζωή και για το θάρρος του να συνεχίσω να τη ζω ... "


Πηγή πληροφοριών: Time.com

Νίκος Πράσσος

Νίκος Πράσσος

Μου είπε η σύζυγος "τα γράφεις που τα γράφεις δεν τα ανεβάζεις και σε καμιά ιστοσελίδα;" Όπερ και εγένετο.  Η τέχνη ισορροπεί τον τεχνοκρατισμό της Πληροφορικής, που σπουδάσαμε και διδάσκουμε. Συναίσθημα και ορθολογισμός ακροβατούν σε ένα ταξίδι με κοινό παρoνομαστή τη γνώση, επαναπλαισιώνοντας τις υπάρξεις μας μέσα σε έναν κόσμο που συνεχώς αλλάζει, μένοντας συνάμα τόσο ίδιος, όπως και οι άνθρωποί του.