To τελευταίο μεγάλο έργο του Édouard Manet, "Το μπαρ του Φολί Μπερζέρ" (1882) που απεικονίζει το εσωτερικό ενός εκ των γνωστότερων καμπαρέ του Παρισιού, έχοντας στο κέντρο του μπαργούμαν της εποχής.
Η ανάλυση του πίνακα, αναφορικά με την προοπτική του και το αν αποτελεί καλλιτεχνική οφθαλμαπάτη ή όχι, επαναφέρει στη μνήμη τη φράση του Επίκτητου για την ανάγκη αλλαγής οπτικής απέναντι στην υφιστάμενη πραγματικότητα ("Ταράσσει ου τα πράγματα, αλλά τα περί των πραγμάτων δόγματα"), που συνάδει και με το παρακάτω απόσπασμα περί ιμπρεσιονισμού :
"Ο όρος προέρχεται από έναν πίνακα του Claude Monet με τίτλο Impression: Soleil levant (Εντύπωση: ανατολή ηλίου, 1874) και υποδηλώνει το έργο των καλλιτεχνών εκείνων που προσπαθούσαν να “συλλάβουν” την οπτική εντύπωση που γεννάει μια σκηνή, αντί να επιχειρήσουν μια “πραγματική” αναφορά σε αυτή. Οι ιμπρεσιονιστές δεν περιγράφουν αυτό που βλέπουν, αλλά τον τρόπο που το βλέπουν. "
Έτσι και στο συγκεκριμένο πίνακα ο Μανέ παρουσιάζει την πραγματικότητα αλλάζοντας την οπτική του θεατή οδηγώντας στην εσφαλμένη αντίληψη της γυναίκας που συνομιλεί με τον άντρα, κουβέντα που, όπως φαίνεται και από την κάτοψη της φωτογραφικής αναπαράστασης του πίνακα, δε γίνεται ποτέ, μιας και δε συναντιούνται τα βλέμματά τους.
Πηγή αποσπάσματος περί ιμπρεσιονισμού: huntingspirits