Τζάσμιν

Τζάσμιν, Ράντου
06.02.2019
Τζάσμιν

Περισσότερο "Woody Allen" από την ταινία του

Έχοντας δει τo Blue Jasmine προ πενταετίας δε θέλαμε να το επαναλάβουμε, προκειμένου να βιώσουμε την εμπειρία της παράστασης για αυτό που η ίδια είναι. Μετά από τόσα χρόνια μας έχει μείνει η ιδιαιτερότητα της ταινίας σε σχέση με τις υπόλοιπες του Woody Allen, με το σενάριο, τις σχέσεις ανάμεσα στους πρωταγωνιστές, τις καταστάσεις που διαμορφώνονται και το μαύρο χιούμορ να επισκιάζονται από την ανεπανάληπτη ερμηνεία της Cate Blanchett, στην οποία ο δημιουργός επικεντρώνει, στο βαθμό που το έργο να γίνεται ταυτόσημο με το πρόσωπό της. Το σφίξιμο στο στομάχι στο κλείσιμο και ο μελαγχολικός τόνος του μας προϊδέαζαν για μία "ψυχοπλακωτική" βραδιά.

Τζάσμιν, Ράντου, Διάνα

Η παράσταση κινείται στους βασικούς άξονες της ταινίας σεναριακά, έχοντας την καλομαθημένη στην πολυτέλεια Τζάσμιν στο προσκήνιο να προσπαθεί να προσαρμοστεί στη νέα της ζωή ως "κοινή θνητή", συγκατοικώντας στο φτωχικό της αδερφής της. Ιδιοφυέστατο το περιστρεφόμενο σκηνικό (Μαγιού Τρικεριώτη), το οποίο ταχύτατα μας μεταφέρει από το "φτωχικό" παρόν στο "ένδοξο" παρελθόν, ξεδιπλώνοντας το "κουβάρι" των χαρακτήρων και της προϊστορίας τους, μένοντας πιστό και στις διαδοχικές "απροειδοποίητες" μεταβάσεις του αυθεντικού. Η γρήγορη ροή, με το έξυπνο στήσιμο της παράστασης (σκηνοθετεί ο Σταμάτης Φασουλής) έκαναν το χρόνο να περνάει ασυναίσθητα.

 Το κείμενο των Ελένη Ράντου και Βαγγέλη Χατζηνικολάου βασίζεται στο σενάριο του Woody Allen, έχοντας τους ίδιους χαρακτήρες και παρόμοια πλοκή και εξέλιξη. Υπάρχουν διαφοροποιήσεις και προσθήκες που το προσαρμόζουν σε σημεία στην ελληνική πραγματικότητα, κάνοντας, παράλληλα, ειδικότερα το πρώτο μισό, να έχει περισσότερο κωμικό ύφος από αυτό που περιμέναμε. Το χιούμορ κυμαίνεται από "έξυπνο" και καυστικό, μέχρι και πιο "ωμό" και "χύμα", καλύπτοντας όλο το "εύρος" του Allen, καθιστώντας πιο ανάλαφρη την ατμόσφαιρα της παράστασης, "αλλοιώνοντας" σε ένα βαθμό την αίσθηση της ταινίας, κάνοντας, όμως, παράλληλα περισσότερο ενδιαφέρουσα και λιγότερο κουραστική τη συγκεκριμένη εκδοχή. Αναμενόμενα, στο δεύτερο μισό,  οδεύοντας προς την ολοκληρωτική "κατάρρευση" της πρωταγωνίστριας, το δραματικό στοιχείο κυριαρχεί. 

Τζάσμιν, Ράντου, ΔιάναΑναπόφευκτα, φτάνει η στιγμή της σύγκρισης της Ελένης Ράντου με την Cate Blancett, εξαιτίας του κομβικού ρόλου της δεύτερης στο Blue Jasmine. Η θεατρική απόδοση είναι κατά πολύ δυσκολότερη με το κείμενο και το στήσιμο της παράστασης να απαιτούν συνεχείς διαφοροποιήσεις σε ύφος και ερμηνεία, με διαρκείς εναλλαγές από το δράμα στην κωμωδία, ενίοτε με τα στοιχεία αυτά να συνυπάρχουν, κατά τις χρονικές μεταβάσεις και τα συνεχή "πισωγυρίσματα" της ιστορίας. Η Ράντου ανταποκρίνεται σε μεγάλο βαθμό στις ανάγκες του ρόλου, βγάζοντας γλυκόπικρο γέλιο, αποδίδοντας την απόγνωση, την εξάρτηση, τη θυματοποίηση, τη μελαγχολία και την κατάθλιψη της εμμονικής συμπεριφοράς της Τζάσμιν. Σε μεμονωμένες στιγμές δραματικής κορύφωσης δεν ανταποκρίνεται στον ίδιο βαθμό, με τη μετάβαση από την κωμωδία στο δράμα να μη γίνεται το ίδιο αβίαστα, γεγονός που οφείλεται και στα κωμικά στοιχεία του κειμένου και τη διαφοροποίηση από την ταινία.

 Το αποτέλεσμα των παραπάνω οξύμωρο, με το θεατρικό "Τζάσμιν" να μην είναι η παράσταση της Ελένης Ράντου στα μάτια του θεατή, αλλά ο συνδυασμός μίας ομάδας ηθοποιών, σκηνοθεσίας, σκηνικών, μουσικής και φωτισμών, αφήνοντας μία περισσότερο "συλλογική" αίσθηση. Γνωρίζοντας όμως το παρελθόν της και το βαθμό ανάμιξής της στη δημιουργία της συγκεκριμένης παράστασης, το έργο αποτελεί μία ακόμα πετυχημένη δουλειά με τη "σφραγίδα" της Ράντου, δομημένη με σεβασμό και αξιοπρέπεια προς το κοινό που θα το παρακολουθήσει, αρκεί να έχει τη διάθεση να το δεχθεί για αυτό που είναι και να μην περιμένει αυτούσια τη μεταφορά της κινηματογραφικής δημιουργίας στο σανίδι.

Σενάριο: Woody Allen / Θεατρική απόδοση: Ελένη Ράντου, Βαγγέλης Χατζηνικολάου

Παίζουν: Ελένη Ράντου, Μάξιμος Μουμούρης, Παντελής Δεντάκης, Γαλήνη Χατζηπασχάλη, Κωνσταντίνος Γιαννακόπουλος, Κώστας Κορωναίος, Ορέστης Καρύδας, Δημήτρης Καπετανάκος

Σκηνοθεσία: Σταμάτης Φασουλής

Θέατρο Διάνα

Διάρκεια: 135'

Τετάρτη 19:30 / Πέμπτη 20:00 / Παρασκευή και Σάββατο 21:00 / Κυριακή 19:00

Τετάρτη: 18€, Φοιτητικό 15€ / Πέμπτη: 17€, Φοιτητικό 15€ / Παρασκευή: 18€, Φοιτητικό: 15€ / Σάββατο - Κυριακή: Πλατεία 20€, Εξώστης 18€, Φοιτητικό 15€    

Για περισσότερες πληροφορίες (σελίδα στο facebook): Τζάσμιν
 

Νίκος Πράσσος

Νίκος Πράσσος

Μου είπε η σύζυγος "τα γράφεις που τα γράφεις δεν τα ανεβάζεις και σε καμιά ιστοσελίδα;" Όπερ και εγένετο.  Η τέχνη ισορροπεί τον τεχνοκρατισμό της Πληροφορικής, που σπουδάσαμε και διδάσκουμε. Συναίσθημα και ορθολογισμός ακροβατούν σε ένα ταξίδι με κοινό παρoνομαστή τη γνώση, επαναπλαισιώνοντας τις υπάρξεις μας μέσα σε έναν κόσμο που συνεχώς αλλάζει, μένοντας συνάμα τόσο ίδιος, όπως και οι άνθρωποί του.