Θέατρο: Ο Ορφανός Τζάο

Ο Ορφανός Τζάο
30.01.2019
Θέατρο: Ο Ορφανός Τζάο

"Η πράξη τον άνθρωπο τον κρίνει.
Αρκεί μια στιγμή, αρκεί μια απόφαση,
Άγιος ή δαίμονας να γίνει"

(σύμπραξη  Εθνικού Θεάτρου της Ελλάδας και του Εθνικού Θεάτρου της Κίνας στο πλαίσιο διμερούς διακρατικής συμφωνίας για 11 μόνο παραστάσεις που δόθηκαν από 18 Νοεμβρίου έως 2 Δεκεμβρίου στην Κεντρική Σκηνή του Εθνικού Θεάτρου)

 

O Ορφανός του Τζάο
"Πρόκειται για το πρώτο δράμα της Κίνας που μεταφράστηκε σε ευρωπαϊκές γλώσσες και ενέπνευσε δεκάδες διασκευές, μεταξύ των οποίων, αυτές του Βολταίρου και του Μεταστάζιο, αλλά και μια ημιτελή εκδοχή από τον Γκαίτε" (στην εικόνα γαλλική μετάφραση - πηγή Wikipedia)

Δράμα επικών διαστάσεων, που αναζητά την απάντηση στο ερώτημα του ποια είναι η φύση του ανθρώπου. Ένας συγκλονιστικός Hou Yansong σε ένα ρόλο που θα μπορούσε να συγκριθεί με τους κορυφαίους της αρχαίας τραγωδίας, συνοδεύεται από την εξίσου καθηλωτική Yu Fengxia με βλέμματα που διαπερνούν τη ψυχή του θεατή και μένουν για πάντα στη μνήμη του. Αξιοπρεπέστατοι και οι Έλληνες ηθοποιοί, έδωσαν το δικό τους τόνο στην παράσταση.

Σκηνοθεσία (από τον Wang Xiaoying ), κουστούμια και φωτισμοί που μας μεταφέρουν σε ένα άλλο θέατρο, κρουστά επί σκηνής που μεταδίδουν την ένταση, το δράμα, την κορύφωση στο θεατή, σε ένα αριστουργηματικό κείμενο, γεμάτο ανατροπές και λυρισμό.

Ακολουθεί η εισαγωγή του θεατρικού κειμένου από την επιμελήτρια της μετάφρασης του έργου Σοφίας Καψούρου:
"Άφθαρτη μόνο η ποίηση. Όλα τα άλλα, αργά ή γρήγορα, πεθαίνουν, σήπονται ανύποπτα στο κέρασμα των αιώνων. Διψάμε για ομορφιά, πίνουμε φαρμάκι, πνιγόμαστε στο αίμα. Ζούμε. Και μετά ζουν άλλοι... Για εμάς. Χωρίς εμάς. Και μετά άλλοι... Όταν ο Οιδίποδας έψαχνε τον πατέρα του, τον έψαχνε και ο Ορφανός Τζάο. Όταν ο Άμλετ έπαιρνε εκδίκηση για τον πατέρα του, εκδίκηση για τον πατέρα του έπαιρνε και ο Ορφανός Τζάο. Τα ονόματα αλλάζουν. Τα ερωτήματα μένουν: "Ποιος είμαι; Ποιος δεν είμαι; Ποιανού πατέρα γιος;" "

Σύμφωνα με την επίσημη ιστοσελίδα του Εθνικού Θεάτρου "ο ορφανός του Τζάο χαρακτηρίζεται ως ο Άμλετ της κλασικής κινεζικής λογοτεχνίας. Ένα έργο «ζαζού» -μια σκηνική σύνθεση πρόζας και ποίησης, χορού και παντομίμας, με έμφαση στο κωμικό στοιχείο ή στο αίσιο τέλος".

Αίσιο τέλος στην περίπτωση του "Ορφανού Τζάο" δε θα το λέγαμε. Περισσότερο τροφή για σκέψη και μία μορφή ιδιότυπης κάθαρσης, μέσα από το ρεαλισμό της παράστασης, που αποτυπώνει την ωμή αλήθεια της ζωής, την αυτοθυσία, τον ηρωισμό, την εκδίκηση, την αγάπη, το μίσος, το καλό, το κακό.

Τον άνθρωπο.

"Δες τα χρυσάνθεμα... Είτε τα θαυμάζεις είτε τα πατάς. 
Δες τους ανθρώπους... Είτε τους περιγελάς είτε τους τιμάς"

Συγγραφέας: Ji Junxiang

Ηθοποιοί: HouYansong, YuFengxia, Θανάσης Ακοκκαλίδης, Κωνσταντίνος Γαβαλάς, Γιώργος Ζυγούρης, Σταύρος Καραγιάννης, Γιασεμί Κηλαηδόνη, Ελίτα Κουνάδη, Λήδα Κουτσοδασκάλου, Δαυίδ Μαλτέζε, Στρατής Πανούριος, Τζίνη Παπαδοπούλου, Τάσος Πυργιέρης, Θανάσης Σαράντος, Δήμητρα Χαριτοπούλου, Βαγγέλης Ψωμάς Μουσικός επί σκηνής: Ιάκωβος Παυλόπουλος

Σκηνοθεσία: Wang Xiaoying

Διασκευή: YuQingfeng / Μετάφραση στα ελληνικά: LiChenggui, XuJing / Επιμέλεια μετάφρασης στα ελληνικά: Σοφία Καψούρου

Νίκος Πράσσος

Νίκος Πράσσος

Μου είπε η σύζυγος "τα γράφεις που τα γράφεις δεν τα ανεβάζεις και σε καμιά ιστοσελίδα;" Όπερ και εγένετο.  Η τέχνη ισορροπεί τον τεχνοκρατισμό της Πληροφορικής, που σπουδάσαμε και διδάσκουμε. Συναίσθημα και ορθολογισμός ακροβατούν σε ένα ταξίδι με κοινό παρoνομαστή τη γνώση, επαναπλαισιώνοντας τις υπάρξεις μας μέσα σε έναν κόσμο που συνεχώς αλλάζει, μένοντας συνάμα τόσο ίδιος, όπως και οι άνθρωποί του.