Οικογενειακή Βαβέλ
Το Θέατρο Σταθμός συνεχίζει την κοινωνική προσφορά του με το πολυβραβευμένο έργο Φυλές / Tribes της Nina Raine σε μετάφραση της Έρις Κύργια. Στο πρώτο της ανέβασμα στην Ελλάδα, η παράσταση έτυχε θερμής υποδοχής από κοινό και κριτικούς, γνωρίζοντας μεγάλη επιτυχία (έκλεισε τρεις θεατρικούς κύκλους και συνέχιζε και φέτος, μέχρι και το κλείσιμο των θεάτρων).
Για την παράσταση το ίδιο το θέατρο αναφέρει τα παρακάτω:
"Η Νίνα Ρέιν, μια νέα δυναμική φωνή του βρετανικού θεάτρου, επεξεργάζεται με ισορροπία ανάμεσα στο χιούμορ και τη συγκίνηση μια σειρά ευαίσθητων θεμάτων: την απουσία ενσυναίσθησης ακόμα κι ανάμεσα στους πιο στενούς ανθρώπινους δεσμούς, τα όρια της λεκτικής επικοινωνίας, την ανάγκη να ανήκεις σε μια φυλή παρά τα όποια αδιέξοδά της.
Ο Μπίλυ, αν και εκ γενετής κωφός, έχει μεγαλώσει «φυσιολογικά» μέσα σε μια οικογένεια που έχει κάνει τα πάντα για να αμβλύνει τις συνέπειες της διαφορετικότητάς του. Η εισβολή όμως της Σύλβιας στον μικρόκοσμο της οικογένειας ανατρέπει ό,τι ίσχυε μέχρι τότε. Παρότι o Κρίστοφερ, ο πατέρας της οικογένειας, επιμένει πως «χωρίς τις λέξεις δεν μπορούμε να εκφράσουμε τα συναισθήματά μας», τα μέλη της άλλοτε μέσα από τη γλώσσα κι άλλοτε μέσα από τη σιωπή διεκδικούν τη δική τους φωνή.
Στη θαυμαστή της αυτή αλληγορία η Ρέιν εστιάζει στην περιπλοκότητα της επικοινωνίας μέσα στον μικρόκοσμο της φυλής μας, της ίδιας μας της οικογένειας, στα πιο κοντινά μας άτομα, εκείνα δηλαδή που «αγαπάμε και γνωρίζουμε πιο πολύ». Τελικά ο λόγος μπορεί να είναι τόσο περιοριστικός όσο η σιωπή; Και η σιωπή μπορεί να είναι το ίδιο εύγλωττη με το λόγο; Η τελευταία πάντως λέξη του έργου, ή ακριβέστερα η «τελευταία χειρονομία» είναι η ΑΓΑΠΗ!"
Εξαιρετικός ο Μάνος Καρατζογιάννης στο ρόλο του Μπίλι, ξεχωρίζει από ένα σύνολο πολύ καλών ερμηνειών, σε μία παράσταση για τη διαφορετικότητα, τη σημασία της ενσυναίσθησης, τον μικρόκοσμο της οικογένειας, τους κώδικες επικοινωνίας μεταξύ των μελών της και το φόβο του στιγματισμού. Με εναλλαγές ανάμεσα στο χιούμορ και τη συγκίνηση, η προσπάθεια του ανθρώπου να ικανοποιήσει την ανάγκη του ανήκειν, αφήνει στο κλείσιμο μία γλυκόπικρη γεύση, μαζί με μία ακτίνα ελπίδας- βάλσαμο στις μέρες που διανύουμε.
Το θέατρο με διακριτικό τρόπο αναφέρεται και στην προαιρετική συνεισφορά όσων μπορούν να το πράξουν.
H μαγνητοσκόπηση της παράστασης έγινε από τον Ηλία Μόσχοβα. Για να δείτε το έργο πατήστε στον υπερσύνδεσμο που ακολουθεί (διαθέσιμο στο κάτω μέρος της σελίδας του θεάτρου για όλη τη Μεγάλη Εβδομάδα):
