Πράγα: "Η Χρυσή Πόλη"

Πράγα φωτογραφία Νίκος Πράσσος
22.08.2019
Πράγα: "Η Χρυσή Πόλη"

Φυσώντας τη χρυσόσκονη

Η Πράγα είναι μία πόλη κόσμημα, βγαλμένη μέσα από παραμύθι, που στάθηκε τυχερή στο πέρασμα του χρόνου, μιας και έμεινε σχεδόν ανέπαφη από τους πολέμους, που ταλάνισαν την ήπειρό μας, καταφέρνοντας να διατηρήσει άθικτη την ομορφιά της με ένα συνδυασμό μπαρόκΑρ Νουβό και μοντέρνας αρχιτεκτονικής, που σπανίζει. Δεν είναι τυχαίο το ότι αποτελεί διατηρητέο μνημείο της UNESCO από το 1992, δίνοντας την αίσθηση, περπατώντας στα πλακόστρωτα σοκάκια της, πως έχεις ταξιδέψει στο παρελθόν.

  Επιλέξαμε να παρουσιάσουμε τη δικιά μας εμπειρία και τα όσα ζήσαμε στις 3 ημέρες που μείναμε στην πόλη, αφαιρώντας σε σημεία τη "χρυσόσκονη" των παραμυθιών. Για όποιον θέλει να μελετήσει την ιστορία της Πράγας δεν έχει παρά να αναζητήσει σχετικές πληροφορίες στο Διαδίκτυο. 

Η Γέφυρα του Καρόλου φωτογραφία Νίκος Πράσσος
Περπατώντας στη Γέφυρα του Καρόλου (Φωτογραφία Νίκος Πράσσος) 

Μείναμε σε ύψωμα δίπλα από το Κάστρο της Πράγας. Ήσυχη περιοχή, κοντά στην Πλατεία του Ρολογιού και τη Γέφυρα του Καρόλου, αλλά συνάμα μακρυά από τη βαβούρα των τουριστών. Η ανηφόρα δεν είναι για όλους, εμάς όμως μας άρεσε η διαδρομή με τα φωτισμένα καλντερίμια και την ηρεμία που υπήρχε τις βραδινές ώρες που επιστρέφαμε στο ξενοδοχείο, ατμόσφαιρα που ερχόταν σε πλήρη αντίθεση με τα όσα συνέβαιναν στο ίδιο μέρος κατά τη διάρκεια της ημέρας. Αν και θεωρείται χειμερινός προορισμός, προτιμούμε την περίοδο που επιλέξαμε να την επισκεφθούμε, με ήπιο καιρό που το μεσημεράκι θύμιζε ελληνικό καλοκαίρι στο πιο δροσερό. Πολλοί οι τουρίστες με κοσμοσυρροή από όλα τα μέρη και το μήνα Ιούλιο που κάναμε το ταξίδι.

Μουσικοί έξω από το Κάστρο της Πράγας φωτογραφία Νίκος Πράσσος
Πλανόδιοι μουσικοί έξω από το Κάστρο της Πράγας (Φωτογραφία Νίκος Πράσσος)

Αναμενόμενα ξεκινάμε την περιήγησή μας από Το Κάστρο της Πράγας, ένα από τα μεγαλύτερα και παλαιότερα κάστρα του κόσμου, πρώην έδρα των Τσέχων βασιλέων, της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας και των Προέδρων της Τσεχοσλοβακίας και Τσεχίας. Όμορφη η θέα της πόλης από το ύψωμα, με διαφορετικούς συνδυασμούς εισιτηρίων για το εσωτερικό του αχανούς κάστρου, ανάλογα με το τι θέλει κάποιος να δει και μικρότερες ουρές στα σημεία ελέγχου εισόδου, αν το επισκεφθείτε το αργότερο μέχρι τις δέκα το πρωί. 

Το εξωτερικό του Καθεδρικού Ναού του Αγίου Βίτου φωτογραφία Νίκος Πράσσος
Το εξωτερικό του Καθεδρικού Ναού του Αγίου Βίτου ( Φωτογραφία Νίκος Πράσσος )

Βγάλαμε ένα εισιτήριο των (περίπου) 10 ευρώ (250 κορώνες Τσεχίας) που ίσχυε για δύο μέρες. Το κάστρο στο εσωτερικό δε μας εντυπωσίασε ιδιαίτερα. Ο Καθεδρικός Ναός του Αγίου Βίτου, το σημαντικότερο εθνικό μνημείο της χώρας, εντυπωσιακός, αλλά και χωρίς το εισιτήριο μπορούσατε να μπείτε σε τμήμα της εκκλησίας και να πάρετε μία ιδέα. Το Mουσείο του Kάστρου με την ιστορία του το μόνο που μας κίνησε το ενδιαφέρον με αρκετές πληροφορίες για το μέρος και την εξέλιξή του από την προ Χριστού εποχή μέχρι και σήμερα. Ένα μεσαιωνικό χωριουδάκι στο τέλος του δρόμου τουριστικός "κράχτης" με πανοπλίες, δωμάτια εποχής και συνωστισμό που δεν ενδείκνυται για κλειστοφοβικούς σε σημεία. To Παλιό Βασιλικό Παλάτι και η μεγάλη σάλα του περισσότερο απογοήτευσαν, με τη θέα της πόλης από το μπαλκόνι να αξίζει περισσότερο. Στον Πύργο Daliborka, τη φυλακή του κάστρου και χώρο βασανιστηριών, είδαμε τον κακόγουστο σκελετό στην είσοδο και προσπεράσαμε. Οι Βασιλικοί Kήποι στο ίδιο μέρος, έξω από τη ζώνη που έπρεπε να πληρώσεις για να έχεις πρόσβαση, ενδείκνυνται για έναν όμορφο, αν και σύντομο, περίπατο στο πράσινο. Η πινακοθήκη του κάστρου απαιτούσε νέο εισιτήριο, με επιπλέον κόμιστρο για τη χρήση της κάμερας (κάτι που είδαμε και σε άλλα μουσεία της πόλης και μας προκάλεσε αρνητική εντύπωση).

Βασιλικοί Κήποι (Φωτογραφία Νίκος Πράσσος)
Από τους Βασιλικούς Κήπους (Φωτογραφία Νίκος Πράσσος)

Μπορεί κάποιος να επισκεφθεί και άλλα παλάτια στην πόλη, όπως το Παλάτι Waldstein με τον πανέμορφο κήπο του, την πιο ήρεμη ατμόσφαιρα και τη δωρεάν είσοδο (το εσωτερικό προσβάσιμο μόνο τα Σαββατοκύριακα) και το Παλάτι Schwarzenberg, που αξίζει περισσότερο για την αρχιτεκτονική και την εικόνα στο εξωτερικό του, απέναντι από το Κάστρο της Πράγας. Προτιμήσαμε να δούμε και άλλες πλευρές της πόλης και να μην εστιάσουμε στα παλάτια και τα κάστρα της.

Πηγαίνοντας προς τον Πύργο Petrin η Πράγα από ψηλά (Φωτογραφία Νίκος Πράσσος)
Πηγαίνοντας προς τον Πύργο Petrin, η Πράγα από ψηλά (Φωτογραφία Νίκος Πράσσος)

Πανέμορφη η διαδρομή στο λόφο προς τον Πύργο Petrin με τη θέα να εντυπωσιάζει και τα παγκάκια να μας περιμένουν να ξαποστάσουμε για να αγναντέψει το βλέμμα μας. Στο δρόμο μας συναντήσαμε το Mουσείο Μινιατούρας με είσοδο γύρω στα 5 ευρώ για δύο μεγάλα δωμάτια με μικροσκοπικά εκθέματα τοποθετημένα σε κόκκο ρυζιού, βελόνες και έντομα. Ξεχωρίσαμε το μικροσκοπικό ποδήλατο, τον Πύργο του Eiffel μινιατούρα, το κείμενο με το βραβείο Guinness για το μικρότερο σε μέγεθος απόσπασμα βιβλίου και τον μικροσκοπικό πίνακα - αντίγραφο της "Γέννησης της Αφροδίτης" του Botticelli. Ρώσος ο δημιουργός με τις τεχνικές του να αποτελούν επτασφράγιστο μυστικό. Δίπλα από το μουσείο, μία από τις εντυπωσιακότερες βιβλιοθήκες του κόσμου με εισιτήριο στην είσοδο, που, όμως, δεν έδινε τη δυνατότητα να περπατήσεις στο εσωτερικό της, παρά έβλεπες από την πόρτα, με τη φωτογράφιση (από το ίδιο σημείο) να χρεώνεται με επιπρόσθετο κόμιστρο.  

Δειλινό στην Πράγα (φωτογραφία Νίκος Πράσσος)
Η ώρα του δειλινού με θέα τον ποταμό Μολδάβα (Φωτογραφία Νίκος Πράσσος)

Ο δρόμος στη συνέχεια κατηφορίζει μέσα από δάσος προς την πόλη, δίνοντας μία διαφορετική εικόνα της Πράγας, που τη χαρήκαμε και με το παραπάνω (υπάρχει και τελεφερίκ για όποιον κουράζεται, ειδικά στην ανηφόρα, το οποίο δε μας χρειάστηκε ). Σε πύργους και λαβυρίνθους με καθρέφτες, που συναντήσαμε στο δρόμο μας (εννοείται όλα με είσοδο), δε μπήκαμε. Προτιμήσαμε να κάτσουμε σε κάποιο καφέ για να απολαύσουμε τη θέα και το ηλιοβασίλεμα έχοντας την πόλη "στο πιάτο".

Το "Σπίτι που Χορεύει" (Φωτογραφία Νίκος Πράσσος)
Το "Σπίτι που Χορεύει" (Φωτογραφία Νίκος Πράσσος)

Το πρώτο βράδυ ήπιαμε το ποτό μας στο Σπίτι που Χορεύει με είσοδο για να βγει κάποιος στη βεράντα και να απολαύσει τη θέα, εκτός και αν προτιμήσει ένα ποτό από το μπαρ (ανάλογα με την επιλογή συμφέρει το δεύτερο). Η βραδινή θέα της πόλης και οι ήχοι της έδωσαν στιγμές απρόσμενης ηρεμίας.

Ο ποταμός Μολδάβας από τη Γέφυρα του Καρόλου (Φωτογραφία Νίκος Πράσσος)
Ο ποταμός Μολδάβας από τη Γέφυρα του Καρόλου (Φωτογραφία Νίκος Πράσσος)

Ο ποταμός Μολδάβας με τις βάρκες και τα τουριστικά πλοιάρια, τα πλωτά ξενοδοχεία και εστιατόρια, μία μαγεία. Πάρκα γεμάτα με κόσμο δίπλα στο νερό, κάθε λογής μουσικοί με βιολιά και ακορντεόν, γέφυρες με εκείνη του Καρόλου να την περνάμε κάθε τρεις και λίγο, γραφικά σοκάκια, πανέμορφα κτίρια. Το ιστορικό κέντρο το σημείο αναφοράς του ταξιδιού σας, με προσοχή στα πράγματά σας, ειδικά, στις ώρες αιχμής. Το Ρολόι της πλατείας, το παλαιότερο σε λειτουργία αστρονομικό ρολόι του κόσμου, ήταν υπό ανακαίνιση την εποχή του ταξιδιού μας, που ολοκληρώθηκε τον Σεπτέμβριο του 2018 με την αντικατάσταση του ηλεκτρικού συστήματος, που είχε εγκατασταθεί από το 1948, από αυθεντικό μηχανισμό του 1860. 

Η πλατεία της Παλιάς Πόλης με το άγαλμα του Τσέχου φιλόσοφου Jan Hus, που κάηκε στην πυρά το 1415 για τις ριζοσπαστικές απόψεις του, με την επιγραφή "Η αλήθεια θα νικήσει". Στο βάθος το υπό ανακαίνιση Ρολόι της Πλατείας ( Φωτογραφία Νίκος Πράσσος )
Η πλατεία της Παλιάς Πόλης με το άγαλμα του Τσέχου φιλόσοφου Jan Hus, που κάηκε στην πυρά το 1415 για τις ριζοσπαστικές απόψεις του, με την επιγραφή "Η αλήθεια θα νικήσει". Στο βάθος το υπό ανακαίνιση Ρολόι της Πλατείας ( Φωτογραφία Νίκος Πράσσος )

Για κάποιον που έχει ταξιδέψει και σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες οι καθεδρικοί και τα κάστρα και τα σοκάκια κάπου αρχίζουν και επαναλαμβάνονται. Για αυτό και προτιμάμε να επισκεπτόμαστε όσο μπορούμε και χαρακτηριστικά μουσεία και να βλέπουμε τον τόπο και από άλλες πλευρές του. Ξεχωρίσαμε το Μοντέρνας Τέχνης, κομμάτι της Εθνικής Πινακοθήκης, που είναι διάσπαρτη σε έξι διαφορετικά κτίρια. Με μόνο 5 ευρώ όλη η ιστορία της μοντέρνας τέχνης από τον 19ο αιώνα μέχρι και σήμερα μέσα από τους καλλιτέχνες της Τσεχίας, με το σοσιαλισμό να έχει αφήσει και αυτός το καλλιτεχνικό του "αποτύπωμα" στη χώρα.

Στην είσοδο του ισογείου του Μουσείου Μοντέρνας Τέχνης (Φωτογραφία Νίκος Πράσσος)
Από την είσοδο στο ισόγειο του Μουσείου Μοντέρνας Τέχνης (Φωτογραφία Νίκος Πράσσος)

Kafka και Mucha είναι δύο πρόσωπα άμεσα συνδεδεμένοι με την Πράγα. Τα εισιτήρια και των δύο μουσείων, που είναι αφιερωμένα στις δύο δεσπόζουσες προσωπικότητες της πόλης, είναι τσιμπημένα για την έκτασή τους (10 με 8 € περίπου το καθένα), μπορείτε, όμως, να αγοράσετε από το ταμείο οποιουδήποτε εκ των δύο μουσείων εισιτήριο με έκπτωση και για το άλλο (όχι όμως και για το ίδιο με το απόκομμα του εισιτηρίου του άλλου μουσείου που ήδη επισκεφτήκατε). Το αν αξίζουν τα λεφτά τους εξαρτάται από τη διάθεση και το χρόνο σας για να διαβάσετε τις πληροφορίες και να παρακολουθήσετε τα αντίστοιχα βίντεο. Το Μουσείο του Kafka αναφέρεται στα παιδικά του χρόνια, τον τόπο που μεγάλωσε, τις σπουδές και τη δουλειά του, την προσωπική του ζωή, αναδεικνύοντας το κοινωνικοπολιτισμικό πλαίσιο που τον επηρέασε, κάνοντάς μας να αντιληφθούμε καλύτερα το λογοτεχνικό του έργο. Στο Μουσείο του Mucha δινόταν έμφαση στους πίνακές του με τη ζωή του να μην είναι το ίδιο ενδιαφέρουσα. Και τα δύο μουσεία μας βοήθησαν να δούμε πλευρές της πόλης που τη διαφοροποίησαν αισθητά από τις υπόλοιπες, που έχουμε επισκεφθεί, ενώ απαγορεύεται αμφότερα η φωτογράφιση. 

Έξω από το Μουσείο του Κάφκα (Φωτογραφία Νίκος Πράσσος)
Έξω από το Μουσείο του Κάφκα (Φωτογραφία Νίκος Πράσσος)

Αποφύγετε τα μπαλέτα που διαφημίζονται σε ολόκληρη την πόλη. Το μπαλέτο που παρακολουθήσαμε (Ρωμαίος και Ιουλιέτα) στο εντυπωσιακό εξωτερικά, αλλά άκρως απογοητευτικό εσωτερικά Hybernia Theatre, ήταν μέτριο, με τιμές (40 ευρώ), που μπορεί κάποιος να παρακολουθήσει εξαιρετικές παραστάσεις στη χώρα μας. Προτιμήστε την Όπερα της Πράγας, ακριβώς απέναντι, αν έχει κάτι ενδιαφέρον.  

Το φαγητό εξαιρετικό. Οπωσδήποτε να πάτε στο Cafe Imperial και για τις γεύσεις και για το χώρο. Εντυπωσιάζει με τα χρωματιστά κεραμικά πλακίδια στους τοίχους και τη μωσαϊκή οροφή, έχοντας τιμές φυσιολογικές για γκουρμέ κουζίνα (πάτε για καφέ και γλυκό). Η πάπια που δοκιμάσαμε σε εστιατόρια της πόλης εξαιρετική. Οι τιμές στα περισσότερα εστιατόρια για δύο πιάτα, σαλάτα και νερό της βρύσης ήταν από 15 μέχρι 25 € το άτομο. Για την ποιότητα των όσων φάγαμε κρίνονται φυσιολογικές, λαμβάνοντας υπόψη πως το κουβέρ χρεωνόταν αυτόματα σε κάποιες περιπτώσεις, το νερό της βρύσης (είναι πόσιμο στην πόλη) κόστιζε 2,5 € περίπου το μπουκάλι (ακόμη ακριβότερο το εμφιαλωμένο) ενώ υπήρχε μεμονωμένα και το μπουρμπουάρ του σερβιτόρου, που έμπαινε υποχρεωτικό "καπέλο" στην τελική τιμή.

Από την είσοδο του Cafe Imperial (Φωτογραφία Νίκος Πράσσος)
Από την είσοδο του Cafe Imperial (Φωτογραφία Νίκος Πράσσος)

Το εισιτήριο για τις μετακινήσεις είναι 24 κορώνες για διαδρομές μισής ώρας και 32 κορώνες για μιάμιση με δυνατότητα να αγοράσετε ημερίσιο ή διάρκειας τριών ημερών και διαφοροποιήσεις ανάλογα με την ηλικία. 25 κορώνες αντιστοιχούν σε 1 ευρώ περίπου. Δηλαδή 100 κορώνες είναι 4 ευρώ (η ισοτιμία παίζει από μέρα σε μέρα). Η χώρα ανήκει στην Ευρωπαϊκή Ένωση, οπότε ισχύει το free roaming για κινητά με το πρόγραμμα που έχετε και από Ελλάδα να χρησιμοποιείται όπως και εντός συνόρων. Η συμβουλή μας είναι να βγάλετε ρευστό σε κορώνες από ΑΤΜ, γιατί κατά τις μετατροπές σε ευρώ οι μαγαζάτορες χρεώνανε παραπάνω, ξεπερνώντας το κόμιστρο της τράπεζας. Για τη διαδρομή από και προς το αεροδρόμιο επιλέξτε το εισιτήριο της μιάμισης ώρας και χρησιμοποιήστε λεωφορείο με τραμ ή μετρό. Είναι συχνή η συγκοινωνία και εύκολη (αν δυσκολευτείτε ρωτήστε σε ένα από τα κιόσκια εξυπηρέτησης τουριστών του αεροδρομίου ή της πόλης).

Τραμ στην Πράγα (Φωτογραφία Νίκος Πράσσος)
Τραμ στο κέντρο της Πράγας (Φωτογραφία Νίκος Πράσσος)

Γενικά οι Τσέχοι δε μας άφησαν την καλύτερη των εντυπώσεων. "Κρύοι" στην πλειοψηφία τους, μιλούσαν Αγγλικά και μας εξυπηρέτησαν, αλλά το έκαναν οι περισσότεροι ανέκφραστα. Στο ξενοδοχείο μας υπήρχε άτομο που είχε αναλάβει να ισορροπήσει αυτήν την ουδετερότητα με το χαμόγελο και τη θετική του διάθεση. Η δυσθυμία της κοπέλας στην υποδοχή, όταν κατά την αναχώρηση ζητήσαμε να μας πει το πώς θα πάμε στο αεροδρόμιο, μας "προσγείωσε" απότομα στο αφιλόξενο τσέχικο ταμπεραμέντο.

 Η χρέωση των πάντων σε κάθε σημείο της πόλης κούραζε. Τα μουσεία ξεφυτρώναν σαν τα μανιτάρια (είχε κέρινων ομοιωμάτων, ψευδαισθήσεων, ειδικών εφέ σινεμά, σεξουαλικών βοηθημάτων και ό,τι άλλο μπορείτε να φανταστείτε), χρέωση σε χρήση τουαλέτας ακόμα και σε κατάστημα που ψώνιζες, χρέωση για λήψη φωτογραφιών, χρέωση για το νερό της βρύσης, χρέωση για κάθε σημείο που ήθελες να ανέβεις ή να δεις.

Βγαίνοντας από το Μουσείο Μοντέρνας Τέχνης ( Φωτογραφία Νίκος Πράσσος )
Βγαίνοντας από το Μουσείο Μοντέρνας Τέχνης ( Φωτογραφία Νίκος Πράσσος )

Οι τιμές σε επίπεδα Ελλάδας, ίσως λίγο πιο χαμηλές σε κάποιες περιπτώσεις. Οι συγκοινωνίες συχνές και αξιόπιστες. Λεωφορείο, τραμ και μετρό συνδυάζονται και είναι εύκολο να καταλάβει κάποιος που έχει εξοικειωθεί με τις συγκοινωνίες της Αθήνας πώς να τις χρησιμοποιήσει (υπάρχουν χάρτες και ηχητικά και οπτικά σήματα σε κάθε μέσο). Δε θα τα χρησιμοποιήσετε, όμως, ιδιαίτερα, μιας και η ομορφιά της Πράγας σας "παρασύρει" στο να τη γυρίσετε με τα πόδια.

Μία από τις 4 ημέρες του ταξιδιού μας "πεταχτήκαμε" στο εξίσου γραφικό και παραμυθένιο Karlovy Vary για το οποίο έχουμε ήδη γράψει τις εντυπώσεις μας

Η θέα από "Το Σπίτι που Χορεύει" ( Φωτογραφία Νίκος Πράσσος )
Η θέα από "Το Σπίτι που Χορεύει" ( Φωτογραφία Νίκος Πράσσος )

Σαφέστατα, η Πράγα αξίζει της προσοχής σας και ανταποκρίνεται στη φήμη της παραμυθούπολης που τη συνοδεύει. Απλά, αν έχει κάποιος ταξιδέψει και σε άλλα μέρη της Ευρώπης η μαγεία ξεθωριάζει. Η τουριστική "υπερεκμετάλλευση" κάθε σημείου της πόλης με τις διαδοχικές χρεώσεις σε μουσεία και εστιατόρια σε συνδυασμό με την "ψυχρότητα" στις αντιδράσεις των ντόπιων δε μας έκαναν να νιώσουμε πως θα θέλαμε να επιστρέψουμε σε αυτά τα μέρη.

Μία φορά είναι απαραίτητη. Θα θέλαμε να μην ήταν και αρκετή.

Οι φωτογραφίες από το προσωπικό αρχείο του Νίκου Πράσσου (Ιούλιος 2018)   

Νίκος Πράσσος

Νίκος Πράσσος

Μου είπε η σύζυγος "τα γράφεις που τα γράφεις δεν τα ανεβάζεις και σε καμιά ιστοσελίδα;" Όπερ και εγένετο.  Η τέχνη ισορροπεί τον τεχνοκρατισμό της Πληροφορικής, που σπουδάσαμε και διδάσκουμε. Συναίσθημα και ορθολογισμός ακροβατούν σε ένα ταξίδι με κοινό παρoνομαστή τη γνώση, επαναπλαισιώνοντας τις υπάρξεις μας μέσα σε έναν κόσμο που συνεχώς αλλάζει, μένοντας συνάμα τόσο ίδιος, όπως και οι άνθρωποί του.