Μοναδικό "κινηματογραφικό υβρίδιο"
Το μόνο που δε μπορεί να κατηγορήσει κάποιος τον Bong Joon Ho είναι για έλλειψη πρωτοτυπίας. Memories of Murder, Madeo, Snowpiercer κάποιες από τις ταινίες του, που κατάφεραν να ξεχωρίσουν, εξαιτίας της εξαιρετικής κινηματογράφησης και του ιδιαίτερου σεναρίου τους. Η τελευταία του δημιουργία προχωρά ένα βήμα παραπέρα, αποτελώντας μία ταινία που άνετα μπορεί να χαρακτηριστεί ως το απόλυτο "κινηματογραφικό υβρίδιο", συνδυάζοντας την κωμωδία, το δράμα, την κοινωνική κριτική και την πολιτική σάτιρα με στοιχεία θρίλερ, μυστηρίου, φτάνοντας ακόμη και στη συγκίνηση σε μία μοναδική κινηματογραφική εμπειρία, που μας βρήκε απροετοίμαστους.
Δύο οικογένειες, που εκπροσωπούν δύο διαφορετικούς κόσμους, συναντώνται. Οι Kim επιβιώνουν με μικροαπάτες, ζώντας σε ένα υπόγειο, που δίνει την εικόνα εγκατάλειψης και οι πάμπλουτοι Park με το υπερσύγχρονο σπίτι και ανέσεις που οι πρώτοι δε φαντάζονται ούτε στα όνειρά τους. Η πρόσληψη του μεγαλύτερου γιου των Kim ως εκπαιδευτή της μεγάλης κόρης των Park ανοίγει την "κερκόπορτα" για να έρθουν να δουλέψουν και τα υπόλοιπα μέλη της οικογένειας στην πολυτελή οικία μέσα από τεχνάσματα και μηχανορραφίες. Αποκρύπτουν την αληθινή τους ταυτότητα και τη μεταξύ τους συγγένεια, πλαστογραφώντας νέους χαρακτήρες, ενώ, παράλληλα, ραδιουργούν εις βάρος της πλούσιας οικογένειας και του υπηρετικού προσωπικού της, εποφθαλμιώντας τις θέσεις τους.
Τα κωμικά στοιχεία σε ύφος, χαρακτήρες και καταστάσεις παραπλανούν το θεατή, όπως και τα σχέδια που καταστρώνουν οι Kim, για να έρθει ο πατέρας της οικογένειας να πει σε ανύποπτη στιγμή, κάνοντας και μία μοναδική αυτοαναφορά με πολλαπλούς αποδέκτες, πως "το σχέδιο που ποτέ δεν αποτυγχάνει είναι το να μην έχεις προσχεδιάσει απολύτως τίποτα, μιας και η ζωή τις περισσότερες φορές είναι απρόβλεπτη", όπως συμβαίνει και με την ίδια την ταινία.
Από την κωμωδία οδηγούμαστε στην κοινωνικο- πολιτική σάτιρα μέσα από τις συγκρούσεις και τις αλληλεπιδράσεις πλουσίων και φτωχών, την ανάγκη των τελευταίων να κρύψουν τη "βρώμα" της καθημερινότητάς τους για να πλησιάσουν τα χλιδάτα, αλλά ευγενικά αφεντικά τους, για να μας επισημάνει η μητέρα των Kim πως "είναι ευγενείς, επειδή ακριβώς έχουν το χρήμα".
Οι αντιθέσεις των δύο σπιτιών και των οικογενειών τους (δύο γονείς μαζί με γιο και κόρη εκατέρωθεν), οι "αποστειρωμένοι" πλούσιοι σε μία εικόνα τάξης, ελέγχου και αρμονίας και οι "μεταμφιεσμένοι" φτωχοί με τα σοβαρά "προσωπεία του καθωσπρεπισμού" αυτών που τους πληρώνουν, η αποκάλυψη του καταφυγίου στο υπόγειο της οικίας των Park και των μυστικών του, που έρχεται να αποδώσει και... χωροταξικά την αλληγορία των κοινωνικών τάξεων, των προβλημάτων της βάσης και των αγώνων που δίνονται για να υπάρξουν η επιβίωση, η ανατροπή, η διατήρηση ή η ενστικτώδης, χωρίς αύριο, αντίδραση.
Προχωρώντας η ταινία, οι καταστάσεις περιπλέκονται και μαζί με αυτές και τα κινηματογραφικά είδη, σε μία σπάνια πληθώρα εναλλαγών σε ύφος και συναίσθημα, που οδηγούν στο απροσδόκητο και στο σουρεαλισμό, κάνοντάς μας να αντιμετωπίζουμε τα όσα διαδραματίζονται λιγότερο ως στιγμές καθημερινής τρέλας και περισσότερο ως κομμάτια ενός παζλ αλληγορίας, που αφήνεται στο θεατή να συμπληρώσει, σχηματίζοντας τη δική του εικόνα.
Η υπερβολή του σεναρίου, όπως και οι συνεχείς εναλλαγές ως προς το ύφος, με την πρωτοτυπία που αυτές συνεπάγονται, δεν είναι για όλους και κάποιες στιγμές νιώσαμε πως δεν υπήρχε η ισορροπία που θα θέλαμε με τα όσα διαδραματίζονται να παραπέμπουν σε ένα ανεπανάληπτο "κινηματογραφικό χάος" στο οποίο δυσκολευτήκαμε να αφεθούμε. Παράλληλα, οι όποιες κοινωνιολογικές και πολιτικές αναφορές με τους συμβολισμούς τους αποτελούν περισσότερο πρόσχημα, με το θεατή να καλείται να νοηματοδοτήσει και να "αποκρυπτογραφήσει" τους κώδικες της ταινίας με το δικό του τρόπο, αφήνοντας την αίσθηση πως ο Bong Joon Ho "κάνει την πλάκα του" σε όσους πάνε να πάρουν το συγκεκριμένο στα σοβαρά, φορώντας το "διανουμενίστικο κινηματογραφικό κουστούμι" τους. Δε γίνεται, όμως, να μην αναγνωρίσουμε την άρτια κινηματογραφική υλοποίηση μίας μοναδικής δημιουργίας.
Τελικά τα "παράσιτα" κάποιες φορές μπορούν να είναι πιο ενδιαφέροντα από τους "ξενιστές" τους, αν και, όπως φαίνεται, οι ρόλοι δεν είναι ευδιάκριτοι και μπορούν ανά πάσα στιγμή να αλλάξουν.
Μία "κινηματογραφική φάρσα" που, στο κλείσιμο, σου κόβει το γέλιο για να γελάσει αυτή μαζί σου.
Βραβευμένη με το Χρυσό Φοίνικα στο Φεστιβάλ των Καννών
Parasite (2019) / Είδος: Δραματική, Kωμωδία, Θρίλερ / Σκηνοθεσία: Bong Joon Ho / Διάρκεια: 132'
Το Trailer της ταινίας.
Για περισσότερες πληροφορίες: Παράσιτα
