“Π” Η ιστορία του Πέτρου

"Π" Η ιστορία του Πέτρου
18.05.2019
“Π” Η ιστορία του Πέτρου

Το άλλοθι της ομοφοβίας δεν αρκεί

​"Π" Η ιστορία του ΠέτρουΣυγκυριακά, παρακολουθήσαμε την παράσταση στις 17 Μαΐου, ανήμερα της επετείου της Παγκόσμιας Ημέρας κατά της Ομοφοβίας, ημέρα στην οποία ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας έπαψε να θεωρεί την ομοφυλοφιλία ασθένεια, πριν από 29 χρόνια.  Μέσα σε αυτό το διάστημα έχουνε γίνει βήματα προόδου και αποδοχής της διαφορετικότητας, όπως και σεβασμού της ελευθερίας του σεξουαλικού προσανατολισμού και αυτοπροσδιορισμού του ατόμου και στη χώρα μας. Ο μονόλογος του ομοφυλόφιλου Πέτρου ( Απόστολος Μαλεμπιτζής ), εξομολόγηση της ίδιας της ζωής του, δείχνει να μην έχει συνειδητοποιήσει το πού βρισκόμαστε, ούτε και το τι έχει προηγηθεί. 

Τα παιδικά του χρόνια, η εφηβεία και η ωρίμανση, με τη φωνή της μητέρας από τα μεγάφωνα να εκφράζει τα "πρέπει" της κοινωνίας που "πνίγουν" την ελευθερίας της ψυχής του, ακολουθούν γνωστά κινηματογραφικά, θεατρικά και λογοτεχνικά κλισέ, χάνοντας σε πρωτοτυπία. Το κείμενο, επιτηδευμένα, επιχειρεί να προκαλέσει προβληματισμό, κάνοντας χρήση της λέξης "(π)ούστης" και άλλων συνώνυμων, προκειμένου να αναδείξει το στιγματισμό αυτών των όρων από κοινωνιολογικής και γλωσσολογικής πλευράς, επιδιώκοντας τον επαναπροσδιορισμό και την ανατροπή της αρνητικής χροιάς τους. Δυστυχώς, σε αυτήν της την προσπάθεια, η παράσταση μένει στην επιφάνεια του ζητήματος, "αναμασώντας" τις στερεοτυπικές εικόνες για την ομοφυλοφιλία και τους ομοφυλόφιλους.

Η προσκόλληση στις λέξεις και η παρουσίαση των σεξουαλικών εμπειριών του πρωταγωνιστή με ωμή γλώσσα, έρχεται σε πλήρη αντίθεση με τις βαθύτερες εσωτερικές και συναισθηματικές του ανάγκες, που μένουν στην αφάνεια και ποτέ δεν ικανοποιούνται, κάτι που ισχύει και για το ίδιο το έργο, που αδυνατεί να προχωρήσει, πέρα από το σεξ, στην επιβεβαίωση, στον αυτοπροσδιορισμό, στον έρωτα, στη συντροφικότητα, "ξεδιπλώνοντας" το χαρακτήρα και αναδεικνύοντάς τον πέρα από τα αναμενόμενα. 

"Π" Η ιστορία του Πέτρου Ο μονόλογος "διακόπτεται" και "συνυπάρχει" με την drag queen περφόρμερ (Ευάγγελος Κοντομούς), που βρίσκεται συνεχώς επί σκηνής ως alter ego του Πέτρου, διαβάζοντας αποσπάσματα εφημερίδων και μανιφέστων, θέλοντας να προσθέσει μία σοβαρότερη νότα στο ζήτημα. Καλή η σκηνική παρουσία, με την ερμηνεία να μη βρίσκεται στο ίδιο επίπεδο, μένοντας στην αδέξια ανάγνωση των κειμένων και στην περισσότερο ανάλαφρη (σε σημεία) παρουσίασή τους.

 Κρίμα για την εξαιρετική ερμηνεία του Απόστολου Μαλεμπιτζή, που καταφέρνει με το βλέμμα και την έκφρασή του να δώσει βάθος στο ρόλο και την παράσταση, με το κείμενο, όμως, να αδυνατεί να τον υποστηρίξει. 

Άποψή μας πως για την ανάδειξη του θέματος της ομοφυλοφιλίας δεν αρκεί στις μέρες μας το "περιτύλιγμα", η επιφανειακή αναφορά στις σεξουαλικές εμπειρίες ενός gay ή η αποσπασματική παρουσία μίας drag queen ως εικόνα που προκαλεί. Κατ΄αναλογία της παράστασης, είναι σαν να έχουμε το ετεροφυλόφιλο ισοδύναμο του να θέλουμε να μιλήσουμε για τη γυναικεία καταπίεση, παρουσιάζοντας την ίδια τη γυναίκα, αποκλειστικά, ως σεξουαλικό αντικείμενο, επιχειρώντας να απομυθοποιήσουμε τις κοινωνιολογικά και γλωσσολογικά "φορτισμένες" λέξεις που αφορούν τις αναλογίες και την ανατομία του σώματός της. 

 Πιστεύουμε πως θα πρέπει να εστιάσουμε και στον άνθρωπο και την ψυχή του για να ανατρέψουμε τη δυναμική των λέξεων και όχι να εμμένουμε, μονάχα, στην αντίστροφη πορεία.

 

Παίζει:  Απόστολος Μαλεμπιτζής / Performance: Ευάγγελος Κοντομούς / Φωνή Μάνας: Ηρώ Πεκτέση

Σκηνοθεσία: Απόστολος Σταυρόπουλος

Θέατρο Αλκμήνη

Κάθε Παρασκευή και για περιορισμένο αριθμό παραστάσεων

Γενική Είσοδος: 10 €  / Μειωμένο: 8 €

Ώρα έναρξης: 23.00
Διάρκεια: 50 λεπτά

 Για περισσότερες πληροφορίες: “Π” Η ιστορία του Πέτρου

 

Νίκος Πράσσος

Νίκος Πράσσος

Μου είπε η σύζυγος "τα γράφεις που τα γράφεις δεν τα ανεβάζεις και σε καμιά ιστοσελίδα;" Όπερ και εγένετο.  Η τέχνη ισορροπεί τον τεχνοκρατισμό της Πληροφορικής, που σπουδάσαμε και διδάσκουμε. Συναίσθημα και ορθολογισμός ακροβατούν σε ένα ταξίδι με κοινό παρoνομαστή τη γνώση, επαναπλαισιώνοντας τις υπάρξεις μας μέσα σε έναν κόσμο που συνεχώς αλλάζει, μένοντας συνάμα τόσο ίδιος, όπως και οι άνθρωποί του.