Ο Συμβολαιογράφος

Ο συμβολαιογράφος
19.03.2019
Ο Συμβολαιογράφος

Θέατρο σε "safe mode"

 Η ομώνυμη νουβέλα του Αλέξανδρου Ρίζου Ραγκαβή αποτελεί ένα από τα παλαιότερα ελληνικά αστυνομικά διηγήματα, έχοντας πρωτοδημοσιευτεί στο επιστημονικό-λογοτεχνικό περιοδικό Πανδώρα το 1855. Κομμάτι της ιστορίας της ελληνικής λογοτεχνίας, διακρίνεται λιγότερο για την καλλιτεχνική του αρτιότητα και περισσότερο για την ελληνική του υπόθεση και τη χρήση του επτανησιακού ιδιώματος.  

Ο ΣυμβολαιογράφοςΗ υπόθεση τοποθετείται στις παραμονές της Ελληνικής Επανάστασης στην Κεφαλονιά, έχοντας ως κεντρικό πρόσωπο το συμβολαιογράφο Τάπα (Σταμάτης Φασουλής), ο οποίος υποκινούμενος από την αγάπη του για το χρήμα και την κόρη του Μαρίνα ( Ευγενία Δημητροπούλου ) συνωμοτεί, μηχανορραφεί και στήνει παγίδες στα ανυποψίαστα θύματά του, προκειμένου να "καρπωθούν" οι δικοί του άνθρωποι την περιουσία του πάμπλουτου κόμιτα Ναννέτου.

 Μπορεί στα μέσα του 19ου αιώνα η ιστορία του Συμβολαιογράφου να ήταν γεμάτη ίντριγκα και πρωτοτυπία, για τα σημερινά δεδομένα θεωρείται περισσότερο τετριμμένη και προβλέψιμη. Η κοινότυπη ιστορία συνοδεύεται από στερεοτυπικούς χαρακτήρες, που διαχωρίζονται στους (απόλυτα) καλούς και κακούς, υπεραπλουστεύοντας ακόμη περισσότερο το έργο. Εξαιρείται ο ίδιος ο πρωταγωνιστής, που, παρά το δόλιο χαρακτήρα του, γίνεται ενίοτε συμπαθής, χάρη σε κωμικές "προσθήκες", ξεφεύγοντας από το "άσπρο - μαύρο" των υπολοίπων.

 Ο ΣυμβολαιογράφοςΟι ιδιωματισμοί της γλώσσας γίνονται ιδιαίτερα φανεροί στο ξεκίνημα για να ατονήσουν στη συνέχεια. Ο χώρος αλλάζει από σκηνή σε σκηνή κυρίως διαφοροποιώντας τα έπιπλα, έχοντας για φόντο την υπερμεγέθη πόρτα, να δεσπόζει σε όλο το έργο. Οι συνεχείς εναλλαγές του σκηνικού καταφέρνουν να κρατήσουν το ενδιαφέρον, χωρίς, όμως, να εντυπωσιάζουν. 

Η σκηνοθεσία αφήνει την αίσθηση διεκπεραίωσης, προχωρώντας την ιστορία "εκ του ασφαλούς". Ξεχωρίσαμε τη στιγμή της Μαρίνας με τη φίλη της Λουκία και την αποκάλυψη του επικείμενου γάμου της δεύτερης με τον εκλεκτό της καρδιάς της πρώτης, στην οποία ο φωτισμός αναδείκνυε το σκηνικό, δημιουργώντας εντονότερα συναισθήματα σε συνδυασμό με τις ερμηνείες και των ηθοποιών, ευχόμενοι να ήταν περισσότερες με αυτήν την αρμονία.

 Ο ΣυμβολαιογράφοςΗ τελευταία σκηνή περισσότερο ασύνδετη, μιας και στη νουβέλα η αναφορά στην ελληνική επανάσταση έρχεται να συμπληρώσει την αντίστοιχη στο ξεκίνημα, κλείνοντας τον κύκλο που είχε ανοίξει στην εισαγωγή. Μας δόθηκε η εντύπωση πως επιχειρήθηκε να ισορροπηθεί η πιο συντηρητική απόδοση των όσων προηγήθηκαν μέσα από τη διαφοροποίηση του κλεισίματος, που καταφέρνει να μεταδώσει την τρέλα και την απόγνωση του πρωταγωνιστή, "φλερτάροντας", όμως, με την υπερβολή.

 Πολύ καλοί οι ηθοποιοί με το Σταμάτη Φασουλή να κυριαρχεί, συνοδευόμενος από έναν εξαιρετικό Αντώνη Λουδάρο σε μία ανθρώπινη και συγκινητική ερμηνεία και την κλασική αξία της Ευγενίας Δημητροπούλου. Εξαιρούνται οι δύο νεαροί πρωταγωνιστές, με τον Ρένο Ρώτα στο ρόλο του Ροδίνη, το γραμματέα του κόμιτα Ναννέτου και υποψήφιου θύματος, να παρουσιάζει μεμονωμένες αδυναμίες και ασυγχρονισμούς και τον Αλέξανδρο Πέρρο, σε εκείνο του Γεράσιμου Ναννέτου, ανιψιού του κόμιτα, γυναικά και θύτη, να γίνεται δυσνόητος σε σημεία.

 Στο τέλος, ο Συμβολαιογράφος καταφέρνει να αποτίσει φόρο τιμής σε ένα ιστορικό έργο της ελληνικής λογοτεχνίας, χωρίς, όμως, να πετυχαίνει να το αποδώσει στο σήμερα στο βαθμό που θα μπορούσε.    
     

Πρωτότυπο Κείμενο: Αλέξανδρος Ρίζος Ραγκαβής

Διασκευή-Σκηνοθεσία: Πέτρος Ζούλιας

Παίζουν: Σταμάτης Φασουλής, Αντώνης Λουδάρος, Ευγενία Δημητροπούλου, Ρένος Ρώτας, Δημήτρης Καραμπέτσης, Κώστας Φαλελάκης, Αλέξανδρος Πέρρος, Μαίρη Χάγια, Όλγα Σκιαδαρέση

Θέατρο Χώρα

Διάρκεια: 130' (με διάλειμμα)

Τετάρτη 18.00 / Παρασκευή - Σάββατο  21.00 / Κυριακή  20.30

Γενική Είσοδος 18€, Εξώστης 16€

Για περισσότερες πληροφορίες: Ο Συμβολαιογράφος

 

Νίκος Πράσσος

Νίκος Πράσσος

Μου είπε η σύζυγος "τα γράφεις που τα γράφεις δεν τα ανεβάζεις και σε καμιά ιστοσελίδα;" Όπερ και εγένετο.  Η τέχνη ισορροπεί τον τεχνοκρατισμό της Πληροφορικής, που σπουδάσαμε και διδάσκουμε. Συναίσθημα και ορθολογισμός ακροβατούν σε ένα ταξίδι με κοινό παρoνομαστή τη γνώση, επαναπλαισιώνοντας τις υπάρξεις μας μέσα σε έναν κόσμο που συνεχώς αλλάζει, μένοντας συνάμα τόσο ίδιος, όπως και οι άνθρωποί του.