Ανάγοντας το νέο σε κλασικό
Σαν να μην έχει αλλάξει τίποτα μέσα σε αυτά τα 30 χρόνια από όταν ο Μποστ έγραψε τη δικιά του Μήδεια (1993), διακρίνοντας στην παράσταση του Εθνικού τις ίδιες παθογένειες και προβλήματα μιας Ελλάδας που καταφέρνει να γελά μέσα-από-και-με τις τραγωδίες της.
Εξαιρετικό το κείμενο του Μποστ με το δεκαπεντασύλλαβο να προσδίδει ρυθμό και ευφυείς ομοιοκαταληξίες, "ξεχειλίζοντας" αλήθειες μέσα από την καυστική του σάτιρα για την πολιτική, την κοινωνία, την οικογένεια και την ίδια τη γυναίκα. Οι προσεγμένες μικροδιαφοροποιήσεις του κειμένου το φέρνουν πιο κοντά στο σήμερα με σύντομες και άκρως πετυχημένες αναφορές σε φλέγοντα ζητήματα της επικαιρότητας, χωρίς να αλλοιώνεται το σπαρταριστό ύφος και η χειμαρρώδης ροή του πρωτότυπου.
Ο Μποστ μεγαλουργεί σε αυτό το έργο του, δείχνοντας μία έντονα (αυτο)σαρκαστική διάθεση ακόμα και απέναντι στο ίδιο το θέατρο, χρησιμοποιώντας κάποια από τα δομικά στοιχεία των κλασικών έργων της αρχαιότητας και δανειζόμενος χαρακτήρες από την ελληνική μυθολογία και ιστορία για να δημιουργήσει, ως σύγχρονος Αριστοφάνης, μία δικιά του εκσυγχρονισμένη εκδοχή τους, γεμάτη με έμπνευση, μπρίο και σπιρτάδα.
Μία τραγωδία, είτε μιλάμε για εκείνη του Ευρυπίδη είτε για αυτή του τόπου μας, που μετατρέπεται σε κωμωδία, με τους νεωτερισμούς του Γιάννη Καλαβριανού και των συνεργατών του να ενισχύουν τη σουρεαλιστική αύρα του αυθεντικού, προκαλώντας με διαφορετικούς τρόπους το γέλιο, χωρίς να επισκιάζεται η κριτική και ο προβληματισμός του.
Αψεγάδιαστες ερμηνείες ενός καλοδουλεμένου θιάσου με τη Γαλήνη Χατζηπασχάλη σε ερμηνευτικό ρεσιτάλ ως Μήδεια να προσδίδει απρόσμενο βάθος στον ρόλο της και τη Σύρμω Κεκέ να "μεταμορφώνεται" σε μία αντισυμβατική Καλόγρια, που ξεχωρίζει.
Το στήσιμο της παράστασης του Εθνικού μεταφέρει με απόλυτη φυσικότητα το πνεύμα του πρωτότυπου κειμένου, αναδεικνύοντας τη δυναμική του.
Ζωντανή μουσική επί σκηνής (Θοδωρής Οικονόμου) με μελωδίες από διαφορετικά μουσικά είδη, που σε σημεία ξεσηκώνουν και ενθουσιάζουν μαζί με τους στίχους των τραγουδιών και την ενέργεια του Χορού, λιτό και άκρως λειτουργικό σκηνικό ( Εύα Μανιδάκη ) με τα αρχαιοελληνικά ερείπια να επιδέχονται πολλαπλές ερμηνείες, ευφάνταστες εμφανίσεις με τα κουστούμια ( Βάνα Γιαννούλα ) να είναι απόλυτα ταιριαστά με το σουρεαλιστικό ύφος, αλλά και με τους ρόλους του έργου, παραπέμποντας στα σκίτσα και τις γελοιογραφίες του Μποστ.
Σε μία εποχή που το είδος της κωμωδίας μένει σε μεγάλο βαθμό προσκολλημένο στους στερεοτυπικούς χαρακτήρες, στις επαναλαμβανόμενες καρικατούρες και στα "αναβαθμισμένα" υβρεολόγια (είτε μιλάμε για επιθεώρηση είτε για μεταφορές έργων του Αριστοφάνη), η εν λόγω απόδοση της Μήδειας του Μποστ αποτελεί ένα φωτεινό παράδειγμα ποιοτικής σάτιρας, που αναβαθμίζει το είδος. Ένα κείμενο "κέντημα", το οποίο με τη συνδρομή του Γιάννη Καλαβριανού και των συντελεστών του έργου καταφέρνει να ζωντανέψει τους χαρακτήρες με τρόπο που λειτουργεί αμφίδρομα μαζί του, σε μία απόλυτα πετυχημένη καλλιτεχνική συνύπαρξη.
Μία παράσταση που σέβεται το πρωτότυπο υλικό, καταφέρνοντας στο τέλος να το αναδείξει με τρόπο που το καθιστά κλασικό.
Κείμενο: Μέντης Μποσταντζόγλου ( Μποστ )
Παίζουν: Γιώργος Γλάστρας, Θανάσης Δήμου, Άνδρη Θεοδότου, Στέλιος Ιακωβίδης, Θανάσης Ισιδώρου, Σύρμω Κεκέ, Μαρία Κοσκινά, Φανή Παναγιωτίδου, Γιώργος Σαββίδης, Σταύρος Σβήγκος, Γαλήνη Χατζηπασχάλη, Μαρία Κωνσταντά, Ειρήνη Μακρή, Λυγερή Μητροπούλου, Ελπίδα Νικολάου, Κατερίνα Πατσιάνη, Ματίνα Περγιουδάκη, Μαριάμ Ρουχάτζε, Θεοδοσία Σαββάκη, Νιόβη Χαραλάμπους
Μουσικοί επί σκηνής: Παρασκευάς Κίτσος ( κοντραμπάσο ), Θοδωρής Οικονόμου ( πιάνο, μουσική διεύθυνση ), Δημήτρης Χουντής ( soprano σαξόφωνο ), Μαρία - Χριστίνα Harper ( άρπα )
Σκηνοθεσία - Δραματουργική επεξεργασία: Γιάννης Καλαβριανός
Τελευταίες παραστάσεις: Παρασκευή 16/9 Θέατρο Βράχων ( Βύρωνας ) 21:00 / Κυριακή 18/9 Θέατρο Άλσους Ηλιούπολης 21:00
Διάρκεια: 100' (χωρίς διάλειμμα)
Τιμές Εισιτηρίων: 18€ Γενική Είσοδος, 14€ Εκπτωτικό ( Φοιτητές, Σπουδαστές, Άνεργοι, Άνω των 65, ΑμεΑ ).
Για περισσότερες πληροφορίες: Μήδεια του Μποστ
