Μία ξεχωριστή Λίμνη των Κύκνων και οι αναμνήσεις της (Τετάρτη, 15/4 στις 20:00 και για 30 ώρες)

Η Λίμνη των Κύκνων
14.04.2020
Μία ξεχωριστή Λίμνη των Κύκνων και οι αναμνήσεις της (Τετάρτη, 15/4 στις 20:00 και για 30 ώρες)

Οι διχασμοί, οι δυϊσμοί και τα είδωλά τους

 Η Λίμνη των Κύκνων του Κωνσταντίνου Ρήγου έρχεται από την Εθνική Λυρική Σκηνή στο www.nationalopera.gr και στο κανάλι της ΕΛΣ στο YouTube την Τετάρτη, 15/4 στις 20:00, διαθέσιμη για 30 ώρες (μέχρι τα ξημερώματα της Μεγάλης Παρασκευής 17/4).

​​​​Είχαμε δει μία από τις πρώτες παραστάσεις του μπαλέτου και με αφορμή την εμπειρία γράψαμε στους φίλους της προ paspartou εποχής τα παρακάτω:


Βλέποντας τη μοντέρνα εκδοχή της Λίμνης των Κύκνων του Κωνσταντίνου Ρήγου και της Εθνικής Λυρικής Σκηνής παρατηρούσαμε τις αντανακλάσεις των χορευτών στο γυαλιστερό δάπεδο από τα καθίσματα του θεωρείου που βρισκόμασταν. Αν είχαμε να απαντήσουμε στο ερώτημα του τι είναι το μπαλέτο για εμάς θα δείχναμε εκείνη τη λεπτή γραμμή ανάμεσα στο σώμα και το είδωλο της μπαλαρίνας. Το μπαλέτο είναι αυτή η απόλυτη ισορροπία μίας τέχνης που ακροβατεί μεταξύ της αρμονίας, των λεπτεπίλεπτων κινήσεων και της εμμονής, του πείσματος και του πόνου.

Το ανθρώπινο σώμα δεν είναι φτιαγμένο για το μπαλέτο. Οι χορευτές μεταμορφώνουν το σώμα τους, πηγαίνοντας κόντρα στην ανθρώπινη φύση, προσπαθώντας να αγγίξουν το τέλειο, το ιδεατό.

Η πρόταση της Εθνικής Λυρικής Σκηνής διαφοροποιείται αισθητά από τα όσα γνωρίζαμε. Μπορεί να διατηρεί τις γνωστότερες χορογραφίες του κλασικού μπαλέτου, αλλά ο Κωνσταντίνος Ρήγος προσθέτει τις δικές του "πινελιές", αλλάζοντας την οπτική απέναντι στο έργο, με νέες χορογραφίες σε σημεία, διαφοροποιώντας την αισθητική, τα σκηνικά, κάνοντας πιο θεατρική την αίσθηση των όσων συμβαίνουν. Δεν έχει την άρτια καλλιτεχνική εκτέλεση των ρωσικών μπαλέτων (και δε θα μπορούσε μεταξύ μας να την έχει), υπάρχει, όμως, η φρεσκάδα μίας διαφορετικής πρότασης, με εντυπωσιακές στιγμές που μένουν, συμπληρώνοντας τα όσα ήδη γνωρίζαμε και είχαμε βιώσει στο παρελθόν. Η εισαγωγή και το κλείσιμο κόβουν την ανάσα με έναν μαύρο κύκνο στο φινάλε που μένει αλησμόνητος.

Μπορεί να διχάσει τους λάτρεις του κλασικού, αλλά για όλους τους υπόλοιπους είναι μία υπερπαραγωγή από εκείνες που σπανίζουν.

Νίκος Πράσσος

Νίκος Πράσσος

Μου είπε η σύζυγος "τα γράφεις που τα γράφεις δεν τα ανεβάζεις και σε καμιά ιστοσελίδα;" Όπερ και εγένετο.  Η τέχνη ισορροπεί τον τεχνοκρατισμό της Πληροφορικής, που σπουδάσαμε και διδάσκουμε. Συναίσθημα και ορθολογισμός ακροβατούν σε ένα ταξίδι με κοινό παρoνομαστή τη γνώση, επαναπλαισιώνοντας τις υπάρξεις μας μέσα σε έναν κόσμο που συνεχώς αλλάζει, μένοντας συνάμα τόσο ίδιος, όπως και οι άνθρωποί του.