"Ενοχική" απόλαυση
(η άποψη που ακολουθεί από την παράσταση στο Δημοτικό Θέατρο Κορυδαλλού Θανάσης Βέγγος στις 13/9/18)
Η υπόθεση προϊδεάζει αρνητικά. Όταν ο Αδόλφος Χίτλερ, πριν ακόμα να γίνει ο γνωστός δικτάτορας, συνάντησε τον διάσημο ψυχίατρο Σίγκμουντ Φρόυντ, στη Βιέννη του 1920, για να του λύσει τα προβλήματα στη σεξουαλική του ζωή με αφορμή το φλερτ με τη φιλενάδα του Κριστίν. Το σενάριο στερείται ιστορικής ακρίβειας, με τους δύο άντρες να έχουν συνυπάρξει ως γείτονες στη Βιέννη το διάστημα από το 1907 ως το 1913, χωρίς, όμως, να έχει διαπιστωθεί η οποιαδήποτε μεταξύ τους σχέση. Επιπρόσθετα, υπάρχουν μόνο φήμες και εικασίες για τη σεξουαλική ζωή του Χίτλερ, που είχε μείνει στην αφάνεια, όσο καιρό μεσουρανούσε πολιτικά στη Γερμανία. Κάποιες πηγές μιλούν για δυσμορφίες, προσπαθώντας να συνδέσουν τις εκρήξεις οργής και την κατακτητική του διάθεση με την κάλυψη της ανεπάρκειας στο συγκεκριμένο κομμάτι.
Ανεξαρτήτως της πραγματικότητας, οι όποιες αποφάσεις δεν ήταν αποτέλεσμα ενός μόνο ανθρώπου, αλλά πληθώρας κοινωνικοοικονομικών παραμέτρων και εθνικών συμφερόντων, που οδήγησαν στην άνοδο του φασισμού στη Γερμανία και στο Β' Παγκόσμιο πόλεμο. Η υπεραπλούστευση της ιστορίας, με τη "δαιμονοποίηση" του συγκεκριμένου προσώπου και την απόπειρα εκτόνωσης των μαζών μέσω της διακωμώδησής του, παραπέμπει στους θιάσους της εποχής και σε πρακτικές επιθεώρησης, έχοντας το σεξ ως εύκολο τρόπο και στόχο για να προκληθεί το γέλιο.
Περιέργως, η παράσταση καταφέρνει να μη μένει, κατά διαστήματα, στα γνωστά "πικάντικα" στερεότυπα και στο φτηνό και ενοχικό σε σημεία γέλιο, αποφεύγοντας να παραστήσει τον Χίτλερ, αποκλειστικά, ως καρικατούρα, με το σενάριο και τα πρόσωπα να είναι μόνο η αφορμή για να φανούν τα αδιέξοδα των εμμονών και του ίδιου του φασισμού, σατιρίζοντας καταστάσεις και σημεία των καιρών μας. Και αυτές οι στιγμές σώζουν το έργο από τη μετριότητα και την αδιαφορία.
Καλές οι ερμηνείες και των τριών ηθοποιών με τον Καραμουσάλη, στο ρόλο του Χίτλερ, να ξεχωρίζει, περνώντας, πέρα από τις απομυθοποιημένες εξάρσεις και τη διακωμώδηση του προσώπου, στην απόπειρα ανάδειξης μίας περισσότερο ανθρώπινης εικόνας ενός βασανισμένου ατόμου, με τις δικές του ανασφάλειες και προβλήματα. Άξια αναφοράς και η ζωντανή μουσική με το τσέλο να συνεισφέρει και στα ηχητικά εφέ της παράστασης, παράστασης που "πέφτει" στις αναμενόμενες "παγίδες", χωρίς να μένει, όμως, εγκλωβισμένη σε αυτές.
Παίζουν (με αλφαβητική σειρά): Μάνθος Καλαντζής, Βαρβάρα Καρά, Κώστας Καραμουσάλης
Διασκευή – Σκηνοθεσία: Μπάμπης Κλαλιώτης
Η παράσταση αυτήν την περίοδο παίζεται στο Θέατρο Βαφείο – Λάκης Καραλής
Διάρκεια: 70'
Κάθε Πέμπτη μέχρι 28/3 με Γενική Είσοδο 8€