"Ένα μικρό βήμα για τον άνθρωπο", 50 χρόνια μετά
Ο Damien Chazelle έχει καταφέρει σε σύντομο χρονικό διάστημα να αναδειχτεί σε έναν από τους κορυφαίους σκηνοθέτες του Hollywood με το First Man να αποτελεί την τέταρτη μόλις ταινία του, μετά τα εξαιρετικά La La Land, Whiplash και το λιγότερο γνωστό Guy and Madeline on a Park Bench . Αλλαγή πλαισίου αφήνοντας τη μουσική για πρώτη φορά στην άκρη για να ασχοληθεί με ένα ιστορικό πρόσωπο σε μία αποστολή που άφησε εποχή. Neil Armstrong και Apollo 11, ο γνωστότερος αστροναύτης στη διασημότερη αποστολή της NASA με τον άνθρωπο να αφήνει για πρώτη φορά τα ίχνη του στο δορυφόρο του πλανήτη της ανθρωπότητας, αντιστρέφοντας για λίγες ώρες τις έννοιες των λέξεων γη, ουρανός και φεγγάρι.
Προκαλεί εντύπωση η συνειδητοποίηση πως πρόκειται για την πρώτη ταινία που ασχολείται με τη συγκεκριμένη αποστολή έχοντας ως κεντρικό ήρωα τον "πρώτο άνθρωπο". Η εξήγηση ίσως και να σχετίζεται και με τον ίδιο τον Armstrong, άτομο χαμηλών τόνων, κλειστός χαρακτήρας που δεν επιθυμούσε τη δημοσιότητα. Δεν επεδίωξε να είναι ο πρώτος, απλά συνέβη, είτε εξαιτίας των ατυχημάτων κατά την προετοιμασία με θύματα συναδέλφους του είτε επειδή ήθελε να "ξεφύγει" από το χαμό της δίχρονης κόρης του από την επάρατο νόσο. Ο Ryan Gosling ενσαρκώνει ιδανικά το χαρακτήρα συνδυάζοντας την αποφασιστικότητα, την ψυχραιμία και το δυναμισμό με την εσωστρέφεια, την τρυφερότητα και τη μοναξιά της απώλειας.
Έχουμε την αίσθηση πως το First Man δε θα μπορούσε να γυριστεί ως έχει αν ο Chazelle δεν προερχόταν από δύο διαδοχικές επιτυχίες, που του έδωσαν τη σχετική δημιουργική ελευθερία, με την ταινία να μένει πιστή στο "όραμα" του ίδιου αναπαριστώντας με επιστημονική και ιστορική ακρίβεια και με ελάχιστα "λάθη" τα όσα είχαν συμβεί από το ξεκίνημα του προγράμματος που κατέληξε στην αποστολή του Apollo 11. Τα προσεγμένα ψηφιακά εφέ συνδράμουν στην αληθοφάνεια με το έργο να παραπέμπει σε ντοκιμαντέρ σε σημεία. Μαζί με τον ήχο και τη φωτογραφία συνθέτουν μία άρτια τεχνικά παραγωγή.
Από τη μία πλευρά η πιστή κινηματογραφική αναπαραγωγή της επίσημης βιογραφίας του Armstrong από τον James Hansen ( «First man: The Life of Neil A. Armstrong» ) εξασφαλίζει την αυθεντικότητα της ταινίας. Από την άλλη την κάνει λιγότερο εμπορική, μένοντας στο πρωτότυπο υλικό. Υπό αυτό το πρίσμα, ο Chazelle παρουσιάζει τις εμμονές των ηρώων των ταινιών του, χωρίς να δείχνει να συμβιβάζεται σε κανένα σημείο, μένοντας πιστός στη ζωή του Armstrong και στην αναβίωση εκείνης της περιόδου, επιχειρώντας την τέρψη του θεατή μέσα από την υπερβατικότητα του ίδιου του εγχειρήματος.
Πέρα από το προσωπικό δράμα του Armstrong, αναπαρίστανται με πιστότητα τα προβλήματα που υπήρχαν σε όλη τη διάρκεια του προγράμματος με τις συνεχείς αμφισβητήσεις από πλευράς κόσμου, τις πολιτικές πιέσεις που υπήρχαν, τις δυσκολίες και τις προκλήσεις που είχαν να αντιμετωπίσουν. Στα τελευταία λεπτά της ταινίας ο Chazelle καταφέρνει να μετατρέψει μία επιτυχία των Αμερικανών σε παγκόσμιο γεγονός ( συνειδητή η απόφαση να μη συμπεριλάβει τη σκηνή της τοποθέτησης της αμερικανικής σημαίας, προκαλώντας αντιδράσεις στην κοινή γνώμη της χώρας του ), που ένωσε στιγμιαία όλη την ανθρωπότητα, χωρίς μελοδραματισμούς και "τυμπανοκρουσίες", φέρνοντας, παράλληλα, σε αντιπαραβολή αυτήν την εικόνα με εκείνη της μοναχικής σιλουέτας του Armstrong στο γκρίζο τοπίο της Σελήνης, με φόντο τις αναμνήσεις του πλανήτη που άφησε πίσω του, εστιάζοντας και πάλι στον άνθρωπο.
Το κλείσιμο, αναπάντεχα σύντομο, αφήνει το θεατή έκπληκτο, λιγότερο για το επίτευγμα του ταξιδιού στο φεγγάρι και περισσότερο για τον τρόπο και τις συνθήκες που αυτό επετεύχθη, έχοντας, παράλληλα, απομυθοποιήσει το μύθο του αστροναύτη Armstrong, φτιάχνοντας έναν άλλο στη θέση του. Εκείνο του ανθρώπου, συζύγου και πατέρα.
First Man (2018) / Είδος: Δραματική, Βιογραφική / Σκηνοθεσία: Damien Chazelle / Διάρκεια: 141'
To Trailer της ταινίας
Για περισσότερες πληροφορίες: First Man
