Δωσ' μου λίγη ακόμα αλήθεια
Το έχουμε ξαναδεί το "έργο". Ο διάσημος σε πτώση και η ταλαντούχα άγνωστη, συναντιούνται οι δρόμοι τους για να ερωτευτούν και να ονειρευτούν, μέχρι το όνειρο να γίνει εφιάλτης, με την μία να "ανεβαίνει" και τον άλλο να μη μπορεί να την ακολουθήσει. Εξάλλου, έχουν ήδη προηγηθεί τρεις ταινίες με τον ίδιο τίτλο, την ίδια σεναριακή βάση και εξέλιξη, αναπαράγοντας τη στερεοτυπική αλλαγή ρόλων με τις δόσεις αμερικανικού ονείρου και δράματος να συνυπάρχουν εναλλασσόμενες, δημιουργώντας τις ανάλογες συγκινήσεις.
Και όμως, αυτή η φορά είναι ιδιαίτερη, αποδίδοντας τη γνωστή ιστορία με τρόπο λιτό, άμεσο, ρεαλιστικό, αποδομώντας την αίγλη του Hollywood και της δόξας, εστιάζοντας στον άνθρωπο πίσω από αυτή, "ξεγυμνωμένο", "παγιδευμένο" στη "φυλακή" της αναγνωρισιμότητας και της εικόνας, ενός ειδώλου στα μάτια των άλλων, που αναζητά απεγνωσμένα την αλήθεια του εαυτού του. Ο Bradley Cooper, στο ρόλο του Jack με τα προβλήματα αλκοολισμού, έχοντας μία ερμηνεία χωρίς στιγμές που να μένουν, καταφέρνει, όμως, να αποδώσει αυτήν την απόγνωση και το κενό του καλλιτέχνη που αναζητά το στίγμα, το κίνητρο και την νοηματοδότηση, χαμένος στη μοναξιά του ένδοξου παρελθόντος, που έχει φύγει ανεπιστρεπτί.
"Πυξίδα" χωρίς προορισμό, μέχρι τη στιγμή που αντικρίζει την Ally (Lady Gaga) που με το ανεπιτήδευτο ταλέντο της του θυμίζει αυτό που, ίσως, είχε και εκείνος κάποτε, αλλά έχασε στην πορεία. Πιο κλασικό πεθαίνεις, δηλαδή, αλλά ο τρόπος απόδοσης είναι ξεχωριστός, με την Lady Gaga να εντυπωσιάζει με την απλότητα της ερμηνείας της, υποδυόμενη μία "εκκολαπτόμενη" σταρ από σύμπτωση, που, όμως, δε "διψά" για διασημότητα.
Και εδώ βρίσκεται το σημείο που φέρνει τον θεατή πιο κοντά στους πρωταγωνιστές. Δεν επιθυμούν να είναι διάσημοι, ο καθένας για τους δικούς του λόγους, βλέποντας τη φήμη από απέναντι "όχθες" του ίδιου "ποταμού", που θέλουν να "διασχίσουν". Θέλουν να αγαπήσουν και να αγαπηθούν σαν κοινοί θνητοί, έχοντας για "σχεδία" την ίδια την μουσική, που τους ενώνει. Η διασημότητα δεν είναι ο αυτοσκοπός, αλλά προκύπτει ως απόρροια της σχέσης τους.
Η ταινία, παρά τα σεναριακά κλισέ, καταφέρνει να διακριθεί, έχοντας μία πιο προσωπική χροιά, τόσο στον τρόπο απόδοσης της ιστορίας της όσο και στο πώς γυρίστηκε. Τα γκρο πλαν στους πρωταγωνιστές και στα πρόσωπα "εστιάζουν" στη σχέση τους, αφήνοντας όλα τα υπόλοιπα, απλά, να υπάρχουν. Η σκηνοθεσία μαζί με τη φωτογραφία συνθέτουν μία πιο προσωπική ατμόσφαιρα. Ο Cooper καταφέρνει στην πρώτη σκηνοθετική του απόπειρα να δημιουργήσει ένα έργο που κινείται στα "χνάρια" του Hollywood, έχοντας όμως και κάποιες περισσότερο "ανεξάρτητες" νότες. Και σε αυτόν τον περισσότερο προσωπικό χαρακτήρα έπαιξαν ρόλο και η σύμπραξή του στο σενάριο, oι διακριτικές αναφορές στις παλαιότερες ταινίες ως "φόρο τιμής", η επιμονή του στο να παίξει στην ταινία η Lady Gaga, για την οποία είχαν αμφιβολίες οι υπεύθυνοι της Warner, η μεταξύ τους συνεργασία στα τραγούδια της ταινίας, αλλά και στη διάρκεια των γυρισμάτων, με τον ένα να βοηθάει τον άλλο στα "λημέρια" που γνώριζε καλύτερα. Όλα τα παραπάνω δημιούργησαν μία σχέση εκτός πλατό, που "μεταφέρεται" και μέσα από τη "χημεία" τους στο έργο, αποτελώντας το "μυστικό της επιτυχίας" του A Star is Born, τίτλο που, στο τέλος, αναφέρεται έμμεσα τόσο στην Gaga (πρώτη κινηματογραφική εμφάνιση) όσο και στον Cooper (στο σκηνοθετικό του ντεμπούτο).
Προς το κλείσιμο, η μεταστροφή της Ally και οι μεταπτώσεις του Jack δε δικαιολογούνται όσο θα επιθυμούσαμε, δημιουργώντας "κενά", που διαταράσσουν τη ροή που έχει προηγηθεί. Ο ρόλος του manager της Lady Gaga, που "μπαίνει" ανάμεσα στο ζευγάρι, επίσης, δεν πείθει, οδηγώντας σε "ασυνέπειες", που προς στιγμή πάνε να χαλάσουν όλα όσα έχουν "χτιστεί", για να έρθει το φινάλε με την τελευταία σκηνή να σώσει τα προσχήματα.
Έχοντας ξαναδεί το έργο και κυριολεκτικά αυτή τη φορά και χωρίς αυτό να δρέπει δάφνες κουλτούρας και υπαρξιακών ανησυχιών, το Ένα Αστέρι Γεννιέται καταφέρνει να ξεφύγει από τις "Συμπληγάδες" "κλισέ" και μελό, χάρη στην εκτός κάμερας αλήθεια του. Η τελευταία αυτή φράση σε πλήρη ταύτιση και με το κλείσιμο με την Gaga να τραγουδά το "I'll Never Love Again" στιγμές αφότου έχασε την καλύτερή της φίλη, έχοντας μόλις γυρίσει στο πλατό από το νοσοκομείο.
Στιγμές ειλικρίνειας σε ένα ακόμα κινηματογραφικό παραμύθι.
A Star Is Born (2018) / Είδος: Δραματική, Αισθηματική / Σκηνοθεσία: Bradley Cooper / Διάρκεια: 135'
To Τrailer της ταινίας
Για περισσότερες πληροφορίες: A Star Is Born
