Αμερικανικός κινηματογραφικός λυρισμός
Βασιζόμενο στο ομώνυμο βιβλίο του Αμερικανού συγγραφέα και ακτιβιστή James Baldwin, το νέο δημιούργημα του Barry Jenkins (υποψήφιος για Όσκαρ Καλύτερου Διασκευασμένου Σεναρίου), ακολουθεί το πολυβραβευμένο του Moonlight, έχοντας την ίδια μοναδική, "ποιητική" κινηματογραφική γλώσσα για τα αμερικανικά δεδομένα. Αργός ρυθμός, χρόνος για να ξεδιπλωθούν οι χαρακτήρες, οι διάλογοι, τα συναισθήματά τους, με τα πρόσωπα και τα βλέμματα των πρωταγωνιστών στο προσκήνιο.
Αυτή τη φορά η ιστορία επικεντρώνεται στην αγάπη δύο παιδικών φίλων, της Tish ( KiKi Layne ) και του Fonny ( Stephan James ), που μετουσιώνεται σε έρωτα, στην πιο ανιδιοτελή και αθώα του μορφή, και σε σχέση ζωής. Εμπόδιο σε αυτή τους την πορεία η άδικη φυλάκιση του Fonny για ένα έγκλημα που ποτέ δεν έκανε, με την έγκυο σύντροφό του να προσπαθεί να αποδείξει την αθωότητά του.
Η ταινία δε μετατρέπεται σε δικαστικό δράμα, ούτε σε αστυνομική ιστορία. Εστιάζει στους ανθρώπους και τις σχέσεις τους, έχοντας σε πρώτο πλάνο το ζευγάρι, για να προσθέσει, σταδιακά, και τα υπόλοιπα μέλη των οικογενειών, που στέκονται δίπλα τους για να τους στηρίξουν. Αναδεικνύονται η σημασία της οικογένειας, οι θυσίες, η άμιλλα, η αυταπάρνηση, η συνύπαρξη και η στήριξη μπροστά στις δυσκολίες. Πολύ καλή στο ρόλο της Sharon, μητέρας της Tish, η Regina King (βραβευμένη με Όσκαρ Β' Γυναικείου), "κολόνα" του σπιτιού και "φύλακας άγγελος" των παιδιών της, με καίρια παρουσία σε σημαντικά σημεία του έργου.
Ροή χωρίς κενά διαστήματα, συνοδευμένη από ονειρική μουσική (υποψήφια για Όσκαρ Καλύτερης Πρωτότυπης Μουσικής για τη μουσική του Nicholas Britell ), με στιγμές κινηματογραφικού λυρισμού, πολύ καλές ερμηνείες από το σύνολο των ηθοποιών και έναν έρωτα σαν σε παραμύθι, πατώντας "στα χνάρια" του Moonlight, χωρίς όμως να έχει το ίδιο πανανθρώπινο μήνυμα της εσωτερικής αναζήτησης, αυτογνωσίας και αυτοπραγμάτωσης του προκατόχου του. Εμβόλιμες αφηγηματικές σκηνές, που συνοδεύονται από φωτογραφίες της εποχής, απεικονίζοντας πραγματικά πρόσωπα και καταστάσεις, λειτουργούν, ενίοτε "άκομψα", ως σεναριακές "γέφυρες", φέρνοντας το έργο κοντύτερα στην αφροαμερικανική κουλτούρα, δίνοντάς του χαρακτήρα κοινωνικής κριτικής.
Απάντηση στις προκλήσεις των καιρών, αυτή τη φορά, η ίδια η αγάπη, στην ευγενέστερη και πιο εξιδανικευμένη της μορφή. Όπως λέει και η Sharon στην κόρη της, τη στιγμή που εκείνη της αποκαλύπτει πως είναι έγκυος, "Η αγάπη σε έφερε εδώ. Αν εμπιστεύτηκες την αγάπη ως εδώ, μην την εγκαταλείπεις. Εμπιστέψου την μέχρι τέλους.", ενώ έχουν προηγηθεί οι κουβέντες του Fonny στην Tish λίγο πριν να κοιμηθούν για πρώτη φορά μαζί, με τα γυμνά κορμιά τους να βρίσκονται το ένα δίπλα στο άλλο: "Μη φοβάσαι. Θυμήσου μόνο ότι σου ανήκω. Θυμήσου μόνο ότι δε θα σε πλήγωνα για τίποτε στον κόσμο. Μόνο που πρέπει να με συνηθίσεις. Και έχουμε όλο το χρόνο διαθέσιμο. Στηρίξου πάνω μου."
Αγάπη που σε σημεία "γίνεται συνήθειά μας", κουράζοντας στιγμιαία, για να έρθει η τελευταία σκηνή να μας θυμίσει για ποιο λόγο προηγήθηκαν όλα όσα είδαμε. Μελαγχολία και αισιοδοξία μαζί, σε ένα κλείσιμο που, όπως και στο Moonlight, φαντάζει μόνο η αρχή.
Αν η Οδός Μπιλ Μπορούσε να Μιλήσει (2018) / If Beale Street Could Talk / Είδος : Δραματική, Αισθηματική / Σκηνοθεσία: Barry Jenkins / Διάρκεια: 119'
Το Trailer της ταινίας.
Για περισσότερες πληροφορίες: Αν η Οδός Μπιλ Μπορούσε να Μιλήσει
