Γλυκόπικρη γεύση
Η ζωή της Μαντάμ Κιουρί, της διασημότερης γυναίκας επιστημόνισσας, αποτελεί πηγή έμπνευσης δεκαετίες μετά τον θάνατό της. Σε μία εποχή που οι επιστήμες ήταν ένας αποκλειστικά ανδροκρατούμενος χώρος με την εκπαίδευση να θεωρείται πολυτέλεια για τις γυναίκες της περιόδου, η Μαρία Κιουρί κατάφερε όχι μόνο να ξεχωρίσει, αλλά και να βρεθεί στην κορυφή των κλάδων της Φυσικής και της Χημείας, χάρη στις έρευνές της στον τομέα της ραδιενέργειας και την ανακάλυψη του ραδίου και του πολώνιου. Το πρώτο άτομο που κέρδισε δύο βραβεία Νόμπελ και η πρώτη γυναίκα που δίδαξε στο πανεπιστήμιο της Σορβόνης δημιούργησαν τον μύθο της γυναίκας - πρωτοπόρου, που ανέτρεψε τα όσα θεωρούνταν ως τότε δεδομένα.
Η Ευσταθία, η οποία υπογράφει το κείμενο και τη μουσική της παράστασης, επιχειρεί να μας αποκαλύψει άγνωστες για το ευρύ κοινό πτυχές της βιογραφίας της Κιουρί, ξεκινώντας από μία εικονική (κατα)δίκη της ίδιας από την κοινωνία για την παράνομη σχέση της με τον εν διαστάσει παντρεμένο Πολ Λανζεβάν, πέντε χρόνια μικρότερό της και πατέρα τεσσάρων παιδιών, για να ακολουθήσει η εξιστόρηση της ζωής της ως "απολογία", πριν να καταλήξουμε στο σημείο εκκίνησης και στο πώς μία πορεία αφοσίωσης, στερήσεων, αντιξοοτήτων, προκλήσεων και συνταρακτικών επιστημονικών ανακαλύψεων κινδύνεψε να ξεχαστεί από τα κοινωνικά στερεότυπα, τα οποία είχε διαρκώς απέναντί της.
Αν και υπάρχουν συχνές αναφορές στο επιστημονικό έργο της Μαρίας Κιουρί με τα όργανα της Χημείας να παραμένουν στην άκρη της σκηνής ως μία διαρκής υπενθύμιση, η παράσταση κατά έναν τρόπο απομυθοποιεί αυτήν την εικόνα, εστιάζοντας περισσότερο στον άνθρωπο. Η παιδική ηλικία στην τσαρική Βαρσοβία, οι σχέσεις με τον πατέρα και την οικογένειά της, οι σπουδές και ο πρώτος έρωτας, ο ερχομός της στο Παρίσι, η γνωριμία με τον άντρα της ζωής της, Πιέρ Κιουρί, τα επιστημονικά επιτεύγματα, οι δύο της κόρες, ο θάνατος του Πιέρ, τα Νόμπελ και ο κιτρινισμός του Τύπου.
Η Πέγκυ Τρικαλιώτη στον ρόλο της φημισμένης γυναίκας σε μία παθιασμένη ερμηνεία, που προσπαθεί να αποδώσει τη δραματοποιημένη εκδοχή της ζωής της Κιουρί μέσα από μία πιο ανθρώπινη ματιά, η οποία ξεφεύγει από την αυστηρή και πιο σοβαρή μορφή της. Μαζί της επί σκηνής ένας χορευτής ( διπλή διανομή στους Κωνσταντίνο Παπανικολάου και Νίκο Σαμουρίδη ) και μία ηθοποιός ( Ιζαμπέλλα Μπαλτσαβιά ) υποδύονται τους υπόλοιπους χαρακτήρες, δανείζοντας ο πρώτος το σώμα του και η δεύτερη την ερμηνεία και τη φωνή της σε ένα πρωτότυπο τρίγωνο, που σε στιγμές μετασχηματίζεται σε ζευγάρι.
Ελάχιστα σκηνικά μέσα με τον φωτισμό και τη μουσική να συνοδεύουν τους τρεις καλλιτέχνες, οι οποίοι με ευφάνταστο τρόπο μας ταξιδεύουν στον χώρο και τον χρόνο με τη σκηνοθεσία της Κίρκης Καραλή να αναδεικνύει κείμενο και ερμηνείες, κρατώντας το ενδιαφέρον.
Το κείμενο στην προσπάθειά του να παρουσιάσει την "ερευνήτρια, επαγγελματία, σύζυγο, μητέρα και ερωμένη" Κιουρί σε ορισμένα σημεία αφήνει την αίσθηση πως περνάει επιφανειακά σημαντικούς σταθμούς της ζωής της με την ερμηνεία της Πέγκυς Τρικαλιώτη να παραπέμπει περισσότερο σε αφήγηση, παρά σε ενσάρκωση του ίδιου του χαρακτήρα.
Αυτή η αποσπασματική αίσθηση ανατρέπεται από τη σκηνοθεσία και το ταλέντο της πρωταγωνίστριας, στις στιγμές όμως των δραματικών κορυφώσεων το συναίσθημα περισσότερο "εκβιάζεται", μιας και η ταχύτητα της περιγραφής της ιστορίας με την έμφαση να δίνεται στα γεγονότα και όχι στους χαρακτήρες και τις μεταξύ τους σχέσεις, δεν αναδεικνύει σε βάθος τις προσωπικότητές τους και δε δημιουργεί τις απαραίτητες συνδέσεις με τον θεατή.
Υπάρχουν αναλαμπές σε αρκετά σημεία του κειμένου στα οποία θίγονται, έστω και επιδερμικά, ζητήματα όπως ο ρατσισμός των Γάλλων απέναντι στους ξένους ή ο διαφορετικός τρόπος ζωής ανάμεσα σε Βαρσοβία και Παρίσι. Το ίδιο συμβαίνει και σε φράσεις - αναφορές στην αξία του απέριττου, της στέρησης των υλικών αγαθών και της προσήλωσης για την επίτευξη ενός σκοπού, του γεγονότος πως ο Πιέρ Κιουρί επέμεινε στο να πάρει το Νόμπελ μαζί με τη σύζυγό του, αναγνωρίζοντας δημόσια την προσφορά της, όπως και στη μη κατοχύρωση των πατεντών των ανακαλύψεων του ζεύγους Κιουρί, προκειμένου να μπορέσουν οι επιστήμονες να συνεχίσουν και να εξελίξουν το έργο τους. Η γεμάτη ένταση ερμηνεία όμως της Τρικαλιώτη και οι σκηνοθετικές εμπνεύσεις είναι που τελικά δίνουν ζωή σε ένα κείμενο που έχει τις προαναφερόμενες αδυναμίες και δεν είναι το ίδιο δυνατό σε όλη του την έκταση.
Ενδιαφέρουσα η χορογραφία - κινησιολογία. Λιγότερο εντυπωσιακή η παρουσία της Ιζαμπέλλας Μπαλτσαβιά, η οποία δεν ερμηνεύει τους διαδοχικούς ρόλους της με πάθος αντίστοιχο της πρωταγωνίστριας.
Το τελικό αποτέλεσμα είναι μία αξιόλογη παράσταση, η οποία δημιουργεί υψηλές προσδοκίες, που δεν επιβεβαιώνονται, μιας και τα επιμέρους πολύ καλά της στοιχεία δε "δένουν" στον βαθμό που θα μπορούσαν, εξαιτίας του κατακερματισμού του κειμένου της.
Κείμενο - Μουσική: Ευσταθία
Παίζουν: Πέγκυ Τρικαλιώτη, Ιζαμπέλα Μπαλτσαβιά, Κωνσταντίνος Παπανικολάου, Νίκος Σαμουρίδης
Σκηνοθεσία - Δραματουργική Επεξεργασία: Κίρκη Καραλή
Θέατρο Αποθήκη
Διάρκεια: 80' (χωρίς διάλειμμα)
Δευτέρα 20:00 / Τρίτη 21:00 / Σάββατο 18:00 / Κυριακή 21:00
Τιμές Εισιτηρίων: Κανονικό 17€ / Φοιτητικό, Ανέργων, Παιδιά έως 12 ετών, ΑΜεΑ (χωρίς κινητικά προβλήματα), Συνοδοί Αμαξιδίων 14€
Για περισσότερες πληροφορίες: Η Απολογία της Μαρί Κιουρί
