Φτιάχνοντας "βασιλιάδες"
Οι Joan (Glenn Close) και Joe Castleman (Jonathan Pryce) είναι φαινομενικά το ιδανικό ζευγάρι, με το σύζυγο, συγγραφέα στο επάγγελμα, να κερδίζει το βραβείο Νόμπελ λογοτεχνίας στο ξεκίνημα. Στο ταξίδι τους στη Στοκχόλμη για την παραλαβή του και με τη βοήθεια εμβόλιμων flashback αποκαλύπτονται τα μυστικά και η αλήθεια της σχέσης τους.
Προβλέψιμο από το πρώτο μισάωρο σε μία υπεραπλουστευμένη εκδοχή του "πίσω από κάθε πετυχημένο άντρα βρίσκεται μία γυναίκα", βάζει στο προσκήνιο μία εξαιρετική σε ερμηνεία και έκφραση Close, που υπομένει στωικά και με αυταπάρνηση τις απιστίες και την καταπίεση του νάρκισσου και χειριστικού συζύγου της. Ο Jonathan Pryce υποστηρίζει αξιοπρεπώς το ρόλο του συντρόφου και πατέρα, που προσπαθεί να καλύψει τις ανεπάρκειες και τα ελαττώματά του υποβιβάζοντας τους γύρω του, θέλοντας να τους έχει υπό το δικό του έλεγχο, ζώντας στην πλάνη του πετυχημένου, γοητευμένος από την αίσθηση εξουσίας που αυτή του δίνει.
Το σενάριο γεμάτο κλισέ, δημιουργώντας απόλυτους χαρακτήρες, χωρίς βάθος, προσπαθώντας να δικαιολογήσει, μέσα από μεμονωμένες στιγμές και ατάκες, σχέσεις μίας ολόκληρης ζωής. Η εξάρτηση της Joan από τον Joe επιφανειακή, με τον πρώτο να παρουσιάζεται περισσότερο στερεοτυπικά και τη δεύτερη να ηρωοποιείται ως θύμα μίας σχέσης κατ' επιλογή, που ξεκίνησε από έναν παράφορο (από πλευράς της) έρωτα, που δε βλέπουμε, επί της ουσίας, ποτέ.
Μέτριοι και αδιάφοροι δεύτεροι ρόλοι, πλάνα ασύνδετα και χωρίς λόγο ύπαρξης, στιγμές σκηνοθετικής αμηχανίας με το πρόσωπο της Joan να είναι το μόνο που ξεχωρίζει και μένει, σε ένα έργο που ο τίτλος του είναι ενδεικτικός του περιεχομένου.
Ταινία "χτισμένη" επάνω στην Close, σε ένα project περισσότερο προσωπικό για την ίδια, λόγω και της συσχέτισης του ρόλου με την πραγματική ζωή της μητέρας της που αφιερώθηκε στην οικογένειά της, με τους παραγωγούς να "καθυστερούν" επίτηδες την προβολή στις κινηματογραφικές αίθουσες για έναν ολόκληρο χρόνο, προκειμένου εκείνη να έχει περισσότερες πιθανότητες για το πολυπόθητο Όσκαρ (μετά από 6 αποτυχημένες προσπάθειες). Αρκετά πιθανό να καταφέρει να το πάρει, περισσότερο "κλέβοντάς" το, παρά κερδίζοντάς το αυτή τη φορά.
Είναι, όμως, το κεντρικό πρόσωπο της ταινίας και πετυχαίνει να αποδώσει την τραγωδία και, ταυτόχρονα, το μεγαλείο της γυναίκας που "χτίζει" καριέρες (όντας "kingmaker") και στηρίζει μέχρι τέλους τον άνθρωπό της. Μόνο που όλα τα υπόλοιπα κάνουν αυτήν την ερμηνεία να φαντάζει περισσότερο μονοδιάστατη από ότι στην πραγματικότητα είναι.
Η Σύζυγος / The Wife (2017) / Είδος: Δραματική / Σκηνοθεσία: Björn Runge / Διάρκεια: 99'
Το Trailer της ταινίας
Για περισσότερες πληροφορίες: Η Σύζυγος
