Περισσότερο σύγχρονο, λιγότερο μοντέρνο
Η "Μικρή μας Πόλη" ("Our Town") του Thornton Wilder είναι ο διαχρονικός ύμνος της καθημερινότητας. Γραμμένη στα τέλη της δεκαετίας του '30, μία από τις παραστάσεις που έφεραν "αέρα ανανέωσης" στα θεατρικά δρώμενα της εποχής, για τα οποία ο ίδιος ο Wilder είχε εκφράσει τις ανησυχίες και τους προβληματισμούς του. Χωρισμένο σε τρεις πράξεις, το κείμενο αναφέρεται σε μία φανταστική, τυπική, αμερικανική κωμόπολη και στις ζωές των κατοίκων της με γλώσσα απλή και άμεση, που επιτρέπει τη συσχέτιση και την ταύτιση του θεατή, πέρα από τόπο και χρόνο.
Τρεις πράξεις σε τρεις διαφορετικές χρονικές στιγμές. Η εισαγωγή και η παρουσίαση του μέρους και των κατοίκων του στο ξεκίνημα με την έμφαση να δίνεται στις (στερεοτυπικές αμερικανικές) οικογένειες των Gibbs και Webb, που γειτονεύουν (1901), ακολουθείται από την ιστορία αγάπης και το γάμο ανάμεσα στα παιδιά των οικογενειών τρία χρόνια αργότερα, για να έρθει η τρίτη και τελευταία πράξη μετά από περίπου δεκαετία (1913) να αναφερθεί στο θάνατο, νοηματοδοτώντας την "ασήμαντη" καθημερινότητα που έχει προηγηθεί.
Η πρωτοτυπία του κειμένου του Wilder δε βρίσκεται τόσο στην ιστορία όσο στον τρόπο απόδοσης με τη χρήση μεταθεατρικών τεχνικών, ορίζοντας πως τα όσα προαναφέρθηκαν διαδραματίζονται στα πλαίσια θεατρικής παράστασης θιάσου την οποία συντονίζει ο Διευθυντής Σκηνής, που βρίσκεται μεταξύ ηθοποιών και κοινού, σπάζοντας τον τέταρτο τοίχο ανάμεσά τους. Κατ' αυτόν τον τρόπο οι θεατές έρχονται πιο κοντά στα όσα συμβαίνουν, μέσω της ρεαλιστικής θεατρικής ψευδαίσθησης, σε μία πλασματική πραγματικότητα που την νιώθουν και δικιά τους (δικαιολογώντας και το "μας" / "our" του τίτλου που αναφέρεται και στις δύο "πλευρές" του τοίχου ).
Η μεταφορά του Γιάννη Κακλέα διαφοροποιείται αισθητά, παρουσιάζοντας το έργο χωρίς την παράμετρο του θεάτρου μέσα στο θέατρο με το ρόλο του Διευθυντή Σκηνής να περιορίζεται σε εκείνον του αφηγητή, που αλληλεπιδρά ως "δια μαγείας" με τους κατοίκους της "μικρής πόλης" και το ίδιο το κοινό. Αυτή η αφαίρεση απλοποιεί την παράσταση και τη φέρνει πιο κοντά στην κλασική αφήγηση, που έχουμε συνηθίσει.
Το σημείο που έχουμε την μεγαλύτερη ένσταση αφορά συνολικά το στήσιμο της παράστασης. Χρήση βιντεοπροβολών στο ξεκίνημα της κάθε πράξης με αποσπάσματα ασπρόμαυρων βουβών ταινιών της περιόδου, συνεχείς εναλλαγές σκηνικών, απόρροια της προσεγμένης παραγωγής, κουστούμια που παραπέμπουν στην τότε εποχή δημιουργούν μία όμορφη εικόνα, που απευθύνεται στις αισθήσεις και την τέρψη του θεατή. Το έργο, όμως, έχει γραφεί από τον δημιουργό έχοντας στο επίκεντρο τον άνθρωπο, με τα ελάχιστα δυνατά σκηνικά και με την παντομίμα να αντικαθιστά τα αντικείμενα και τη χρήση τους, αφήνοντας "χώρο" στη φαντασία. Η προτεινόμενη από τον ίδιο τον Wilder μινιμαλιστική προσέγγιση αναδεικνύει τους πρωταγωνιστές και τις μεταξύ τους σχέσεις με την "αφαίρεση" ως προς τα μέσα και την ύλη να απεγκλωβίζει το έργο από τα "στεγανά" του χρόνου και του τόπου, βοηθώντας στo να αναδειχθούν οι ιδέες και το συναίσθημα. Παρατηρείται, δηλαδή, το οξύμωρο η χρήση των σύγχρονων μέσων να οδηγεί σε μία λιγότερο μοντέρνα παράσταση, που σε συνδυασμό με την απλοποίηση της μεταθεατρικής της "ταυτότητας" καταλήγει σε ένα περισσότερο "εύπεμπτο" αποτέλεσμα, χάνοντας σε πρωτοτυπία και δυναμική.
Κρίνοντας το αποτέλεσμα για αυτό που είναι και όχι για αυτό που θα θέλαμε ή θα μπορούσε να είναι, η "Μικρή μας πόλη" ξεχωρίζει για την πρωτοβουλία των συντελεστών της και του θεάτρου Λαμπέτη να στήσουν μία τέτοια παραγωγή μέσα στο καλοκαίρι σε έναν όμορφο χώρο. Οι προαναφερθείσες απλουστεύσεις κάνουν τις πρώτες δύο πράξεις να δημιουργούν μία γλυκανάλατη αίσθηση (feel - good θερινό θέατρο) με την τρίτη πράξη να την μετατρέπει σε γλυκόπικρη, μένοντας κυρίως στην εικόνα και την αξιοπρόσεκτη μουσική της Ευανθίας Ρεμπούτσικα με τις ερμηνείες να λειτουργούν υποστηρικτικά του εγχειρήματος, χωρίς να διακρίνονται (περισσότερο δένουν οπτικά τα φωτεινά νεανικά πρόσωπα με τον τόνο του έργου στις δύο πρώτες πράξεις, ως αποτέλεσμα και της σκηνοθετικής προσέγγισης). Άξια αναφοράς η συμμετοχή νεαρών αποφοίτων της δραματικής σχολής Ίασμος στην πρώτη τους επαγγελματική θεατρική παραγωγή, η οποία συνολικά κρίνεται ως αξιοπρεπέστατη.
Ο Δημήτρης Κουρούμπαλης, ως αντικαταστάτης του Χρήστου Φερεντίνου στο ρόλο του αφηγητή, που είναι και ο κομβικότερος του έργου, ανταποκρίνεται στις απαιτήσεις και το στήσιμο της παράστασης, λαμβάνοντας υπόψη και το χρόνο που είχε στο να ενσωματωθεί στην ομάδα. Στιγμιαίες παύσεις του λόγου διαταράσσουν οριακά σε σημεία τη φυσικότητα της ροής του.
Στο τέλος, όπως το έργο μας ζητά να μην είμαστε "τυφλοί" στην ομορφιά της καθημερινότητας της ζωής, έτσι και εμείς δεν του "γυρίσαμε την πλάτη", απολαμβάνοντας τις στιγμές του. Μείναμε με το παράπονο του να μπορούσαμε να το νιώσουμε περισσότερο, μένοντας λιγότερο στην εικόνα.
Πρωτότυπο κείμενο: Thornton Wilder / Μετάφραση: Μίνως Βολανάκης
Παίζουν: Αλεξάνδρα Ταβουλάρη, Γιώργος Αμούτζας, Δημήτρης Δεγαΐτης, Γιώργος Γιαννούτσος, Ροζαμάλια Κυρίου, Φαίη Κοκκινοπούλου, Ιφιγένεια Αστεριάδη,Τζένη Κάρνου, Σπύρος Κατσιανός, Νίκος Κωνσταντόπουλος, Διονύσης Λάνης, Φώτης Μαντζοράκης, Ήρα Παπακωνσταντίνου, Αναστασία Πασιά, Δανάη Σταματοπούλου, Αναστασία Τζελέπη
Αφηγητής: Δημήτρης Κουρούμπαλης
Σκηνοθεσία: Γιάννης Κακλέας
Θέατρο Λαμπέτη - Ταράτσα
Ημερομηνίες / Ώρα Έναρξης: 13, 14, 15, 18, 19, 20, 21, 22 Σεπτεμβρίου στις 21:00
Γενική είσοδος: 14 € / Φοιτητές, ΑμεΑ, Παιδικό: 12 € / Θέσεις Τραπεζάκι: 18 €
Διάρκεια: 120' (με διάλειμμα)
Για περισσότερες πληροφορίες (ελλείψει επίσης ιστοσελίδας υπερσύνδεσμος προς το viva.gr): Η Μικρή μας Πόλη
