"Δέξαι με, Πάτερ, μετανοοῦντα καὶ ἐλέησόν με ὁ Θεός"
Ο τίτλος στα λατινικά σημαίνει «το σώμα του Χριστού» και αναφέρεται στη Θεία Κοινωνία. Στην ταινία σχετίζεται με την ελπίδα της συγχώρεσης και της μετάνοιας ενός τρόφιμου αναμορφωτηρίου, του Daniel (Bartosz Bielenia), που έχει καταδικαστεί για ένα φόνο που έκανε στα δεκαέξι του, και αποζητά μία δεύτερη ευκαιρία στη ζωή του, μέσω του Χριστού και της πίστης. Αποφυλακιζόμενος, βρίσκεται αντιμέτωπος με τη μοναξιά και το άγνωστο, για να συναντήσει, αναπάντεχα, το "καταφύγιό" του στο ναό μίας επαρχιακής κωμόπολης, όπου ο γερασμένος ιερέας βλέπει λανθασμένα στο πρόσωπο του ήρωα, αρχικά, το βοηθό και στη συνέχεια τον αντικαταστάτη του.
Αν και το σενάριο φαντάζει εξωπραγματικό, με την άκριτη αποδοχή του Daniel από τα μέλη της κοινότητας ως πνευματικού τους ηγέτη και τον ίδιο να ξεσηκώνει τους πιστούς με τα φλογερά του κηρύγματα, χωρίς να έχει ιδέα για το τελετουργικό της δουλειάς του, εντύπωση προκαλεί πως βασίζεται σε αληθινή ιστορία. Σε αναζήτηση περαιτέρω πληροφοριών, προέκυψε πως η κεντρική υπόθεση είχε ως πηγή έμπνευσης άρθρο εφημερίδας, που αναφερόταν στη "μόδα" ατόμων που υποδύονται τους ιερείς στην Πολωνία, εστιάζοντας στον Patrick, που εξαπάτησε μία μικρή κοινότητα της χώρας για περίπου 5 μήνες κατά τη διάρκεια και των εορτασμών του Corpus Christi. Ακόμα πιο εξωπραγματική η αμηχανία των κατοίκων και των αρχών ως προς τη νομιμότητα των γάμων και των βαφτίσεων, που είχαν επιτελεστεί στο μεσοδιάστημα, με το Βατικανό να μεσολαβεί και να τα επικυρώνει με το σκεπτικό πως ακολουθήθηκαν κατά γράμμα οι προβλεπόμενες διαδικασίες και ιεροτελεστίες. Αναφέρονται στην ειδησεογραφία και άλλες παρόμοιες περιπτώσεις με πιο πρόσφατη εκείνη ιερέα στην Ισπανία, που εξαπατούσε το ποίμνιό του για 18 ολόκληρα χρόνια.
Ο σκηνοθέτης Jan Komasa προσέγγισε τον αρθρογράφο Mateusz Pacewicz, ο οποίος είχε κάνει τη σχετική έρευνα, ζητώντας του να μεταφέρουν τον χαρακτήρα του στον κινηματογράφο και έτσι δημιουργήθηκε ο Daniel και η ιστορία του, που στηρίζεται σε εκείνη του Patrick, χωρίς να μένει πιστή σε αυτήν.
Τη σκληρή πραγματικότητα του αναμορφωτηρίου, "ζωγραφισμένη" με τα πλέον μελανά χρώματα, διαδέχεται η καινούργια ζωή και ευκαιρία σε ένα όνειρο που μέχρι πρώτινος φαινόταν απατηλό, εξαιτίας του ποινικού μητρώου του πρωταγωνιστή. Το σκοτάδι στο ξεκίνημα διαδέχεται το φως και το χρώμα, που συνοδεύουν την ελπίδα. Ο ήρωας δε μένει στους τύπους, αλλά μιλάει ανθρώπινα και προσεγγίζει με ειλικρίνεια τους πιστούς, προσπαθώντας να τους εμπνεύσει με λόγους βγαλμένους μέσα από τα δικά του λάθη και εμπειρίες. Τα αμαρτήματά του έρχονται να συναντήσουν εκείνα της κοινότητας που τον έχει "αγκαλιάσει", με την αποκάλυψη ενός πολύνεκρου τροχαίου, που είχε συμβεί στο παρελθόν, να φέρνει στην επιφάνεια τα τραύματα των κατοίκων της.
Ο δραματικός χαρακτήρας του έργου γίνεται περισσότερο ανάλαφρος από τα κωμικά στοιχεία της ίδιας της υπόθεσης τόσο με τις δυσκολίες που αντιμετωπίζει ο αντισυμβατικός "ιερέας" στην προσπάθεια του να επιτελέσει το έργο του και να παίξει σωστά το ρόλο του, όσο και από τις αντιδράσεις του κόσμου, που τον ακολουθεί "τυφλά" μέσα στην άγνοιά του. Αποκαλύπτεται η ειρωνεία της συντηρητικής κοινωνίας, η οποία παρασύρεται από τους παθιασμένους λόγους μίας "απάτης", που, όμως, αποδεικνύεται πολύ πιο ανθρώπινη και ειλικρινής από τους "αληθινούς" προκατόχους της. Άνθρωποι που ενώνουν τα κομμάτια τους, καλύπτοντας τα κενά τους, ερχόμενοι πιο κοντά ο ένας στον άλλον, με τον David να επουλώνει μέσα από την εξιλέωση της προσφοράς του και τις δικές του πληγές, "πολεμώντας" τη μοναξιά και την απόρριψη, που ο ίδιος είχε βιώσει παλιότερα, για λογαριασμό των συνανθρώπων του.
Οι όποιες υπερβολές του σεναρίου, οι οποίες εν μέρει δικαιολογούνται και από την ίδια την πραγματικότητα, σε συνδυασμό με το μοναδικό βλέμμα του συγκλονιστικού Bielenia, δίνουν έναν αλληγορικό τόνο στο έργο και τον πρωταγωνιστή του, με το κλείσιμο να μας επαναφέρει, άκομψα, στην αρχή, σε μία απαισιόδοξη εκδοχή μίας ελπίδας που αποδείχτηκε και αυτή κάλπικη μαζί με τον ήρωά της. Μία λύτρωση που δεν έφτασε και ένα παρελθόν που συνεχίζει να καταδιώκει, με την υπεκφυγή της σύγκρουσης ή του αποχαιρετισμού με το ποίμνιο στο προβληματικά σοκαριστικό φινάλε να μην είναι σε θέση να αλλοιώσει τα όσα προηγήθηκαν.
Υποψήφια για Όσκαρ Καλύτερης Ξενόγλωσσης Ταινίας (επίσημη συμμετοχή της Πολωνίας)
Corpus Christi (2019) / Είδος : Δραματική / Σκηνοθεσία: Jan Komasa / Διάρκεια: 115'
Το Trailer της ταινίας.
Για περισσότερες πληροφορίες: Corpus Christi
