Κλασικός Ίψεν σε μοντέρνα εκδοχή
Ο Ερρίκος Ίψεν, αναφερόμενος στους Βρικόλακες, είχε πει πως το έργο μιλάει για τις "νεκρές κουβέντες που επιστρέφουν ακόμη και μετά θάνατον, εμποδίζοντας τον άνθρωπο να ζήσει τη ζωή του με τον τρόπο που ο ίδιος επιθυμεί". "Βρικόλακες" του παρελθόντος, που "στοιχειώνουν" το παρόν και το μέλλον, κατά το "αμαρτίαι γονέων παιδεύουσι τέκνα" και μία κοινωνία που, με τις αρχές και τις "προσταγές" της, περιορίζει την ελευθερία των πρωταγωνιστών, κάνοντάς τους "μαριονέτες" της.
Στο επίκεντρο, η πλούσια χήρα του λοχαγού Άλβινγκ, Ελένη Άλβινγκ ( Ρένη Πιττακή ), λίγο πριν τα εγκαίνια του ορφανοτροφείου, που έφτιαξε για να τιμήσει τη μνήμη του αξιοσέβαστου, από τους πάντες, συζύγου της. Το γεγονός αυτό συμπίπτει με την επιστροφή του μοναχογιού της, Όσβαλντ Άλβινγκ ( Μιχάλης Σαράντης ), ύστερα από πολύχρονη απουσία του στο εξωτερικό για σπουδές και δουλειά και τον ερχομό του πάστορα Μάντερς ( Ακύλλας Καραζήσης ), παλιό γνώριμο της οικογένειας με σημαντική παρουσία στην τοπική κοινωνία, που φτάνει στην πόλη για να εκφωνήσει το χαιρετιστήριο λόγο, ως διαχειριστής του κληροδοτήματος και (συν)υπεύθυνος στην ανέγερση του κτιρίου. Το πρωταγωνιστικό τρίδυμο πλαισιώνουν η υπηρέτρια του σπιτιού, η νεαρή Ρεγγίνα ( Ιωάννα Κολλιοπούλου ), που η κυρία Άλβινγκ διατηρεί στο σπίτι της, και ο θετός πατέρας της, ο ξυλουργός Έγκστραντ ( Κώστας Μπερικόπουλος ) σε δύο ρόλους περισσότερο υποστηρικτικούς του έργου, λειτουργώντας ως "ανδρείκελα" της εξέλιξης της ιστορίας των υπολοίπων. Η συνάντησή τους φέρνει στην επιφάνεια μυστικά του παρελθόντος, οδηγώντας σε αποκαλύψεις, που έρχονται να συνταράξουν τις ζωές των πρωταγωνιστών.
Σε αυτή τη θεματική κινείται η παράσταση, ακολουθώντας το κλασικό κείμενο, προσπαθώντας, όμως, να το αποδώσει με μοντερνισμούς, δίνοντας μία αφηρημένη και συμβολική διάσταση στους χαρακτήρες. Μηχανικές κινήσεις και σπασμωδικές εκφράσεις, που παραπέμπουν σε κούκλες ή ρομπότ, υποδηλώνουν την εξάρτηση των πρωταγωνιστών από το οικογενειακό και το κοινωνικοπολιτισμικό πλαίσιο στο οποίο δρουν και μεγαλώνουν. Η παράλληλη "συνύπαρξη" των ηθοποιών επί σκηνής ενισχύει τη μεταφορική σημασία των όσων διαδραματίζονται, απομακρύνοντάς μας από την πραγματικότητα χώρου και χρόνου, ανάγοντας τη διαχρονικότητα του κειμένου. Κουστούμια και σκηνικό (περισσότερο) εποχής δημιουργούν μία ενδιαφέρουσα "αντίθεση" σε σχέση με την κινησιολογία και τους συμβολισμούς της παράστασης, ενώ φωτισμός, ήχος και μουσική προσθέτουν στην ατμόσφαιρά της.
Ερμηνευτικά ξεχωρίζει η Ρένη Πιττακή στον κεντρικό ρόλο με καθηλωτικές στιγμές, βλέμμα που συγκινεί και "μαγνητίζει", παρουσία που παραπέμπει σε αρχαία τραγωδία. Οι υπόλοιποι ηθοποιοί αξιοπρεπείς, αν και στο τέλος μένει η αίσθηση πως τα πάντα περιστρέφονται γύρω από τη μητέρα, με την παράσταση να είναι "στημένη" επάνω της και τους υπόλοιπους να υποστηρίζουν το προσωπικό της δράμα.
Το έργο κινείται σε αργούς ρυθμούς, με διαλόγους "γεμάτους" με σιωπές, εκφράσεις και κινήσεις, αποβλέποντας στη δημιουργία ατμόσφαιρας, που, σε στιγμές, οι ασυγχρονισμοί των ηθοποιών διαταράσσουν, αποσυντονίζοντας το θεατή.
Μένει, όμως, η προσπάθεια της διαφορετικής απόδοσης ενός κλασικού κειμένου, με μία εξαιρετική Πιττακή και συναισθήματα που μας έκαναν, βγαίνοντας από το θέατρο, να νιώσουμε πως άξιζε τον κόπο.
Συγγραφέας: Χένρικ Ίψεν
Μετάφραση: Μαργαρίτα Μέλμπεργκ
Παίζουν: Ρένη Πιττακή, Ακύλλας Καραζήσης, Μιχάλης Σαράντης, Ιωάννα Κολλιοπούλου, Κώστας Μπερικόπουλος
Σκηνοθεσία: Δημήτρης Καραντζάς
Θέατρο Τέχνης Καρόλου Κουν
Διάρκεια: 120' ( χωρίς διάλειμμα )
Παραστάσεις τον Μάρτιο: Τετάρτη 20:00 / Πέμπτη, Παρασκευή και Σάββατο 21:15 / Κυριακή 20:45
Παραστάσεις τον Απρίλιο: Τετάρτη και Κυριακή 20:00 / Πέμπτη, Παρασκευή και Σάββατο 21:15
Τετάρτη, Παρασκευή: 15€, Μειωμένο 10€, Ανεργίας 8€ / Πέμπτη: 10€ / Σάββατο: 18€, Μειωμένο - Ανεργίας 12€ / Κυριακή: 16€, Μειωμένο - Ανεργίας 12€
Για περισσότερες πληροφορίες: Βρικόλακες
