Από τον Όλυμπο στο Έβερεστ: Η Ελλάδα στην κορυφή του κόσμου

Everest
11.04.2020
Από τον Όλυμπο στο Έβερεστ: Η Ελλάδα στην κορυφή του κόσμου

Προσδοκώντας το απροσδόκητο

Δεν είναι μία ταινία, αλλά η πραγματικότητα. Η Οδύσσεια της ελληνικής ορειβασίας, μέχρι τη στιγμή που η πρώτη ελληνική αποστολή κατάφερε να φτάσει στην υψηλότερη κορυφή του Έβερεστ στις 16 Μαΐου του 2004.

 Η αναζήτηση σπόνσορα, οι αντιξοότητες, τα αδιέξοδα, οι απώλειες των φίλων που άφησαν την τελευταία τους πνοή σε αυτό το όνειρο και η λύτρωση της επιτυχίας. 

 Ο δημιουργός του ντοκιμαντέρ και ένα από τα μέλη της αποστολής, Παύλος Τσιαντός, αναφέρει χαρακτηριστικά στη σελίδα του στο facebook
"Μετά το Cho Oyu, σήμερα αναβάσαμε και την ταινία "ΑΠΟ ΤΟΝ ΟΛΥΜΠΟ ΣΤΟ ΕΒΕΡΕΣΤ"! ...Το ότι η διανομή της ταινίας αποτέλεσε πολύ μεγαλύτερη πρόκληση από το ίδιο το γύρισμα και την ανάβαση στη κορυφή του Έβερεστ δεν είναι σχήμα λόγου, αλλά η σκληρή πραγματικότητα. Όμως η συλλογική προσπάθεια και η συγκινητική βοήθεια πολλών ανθρώπων και ορειβατικών συλλόγων, που αναφέρονται στους τίτλους τέλους, θα μείνει για πάντα στη καρδιά μου...

Ο Μιχάλης (Σημείωση - αναφορά στον Μιχάλη Τσουκιά, έναν από τους πρωτοπόρους της ελληνικής ορειβασίας ο οποίος οργάνωσε και συμμετείχε στην πρώτη ελληνική αποστολή στα Ιμαλάια το 1985, της οποίας υπήρξε και αρχηγός) δυστυχώς υπέκυψε πριν από λίγες μέρες στη μάχη με τον κορωνοϊο. Ήταν ο πρωτεργάτης των ελληνικών αποστολών στα μεγάλα βουνά του κόσμου και μας ενέπνευσε και εμάς στις αρχές μας. Πάνω από όλα με τη βοήθεια αυτή μου έδωσε προσωπικά τη δυνατότητα να απευθυνθώ στους νέους αυτής της χώρας και να τους μεταδώσω έστω και λίγο από αυτό το μυστήριο του ταξιδιού και της αναζήτησης της περιπέτειας. Αφιερώνω λοιπόν αυτή την ανάρτηση στη μνήμη του".

Κύριο κίνητρο η επαφή με τη φύση και τα στοιχεία της, με όλη την προετοιμασία και την ταλαιπωρία μηνών για εκείνα τα λίγα λεπτά που το βλέμμα γαληνεύει ατενίζοντας τον ορίζοντα, αφηνόμενο στην αρμονία του κόσμου, αίσθηση και ισορροπία που χάνεται στην καθημερινότητα των πόλεων. Μία επαφή με τη φύση και ένα φυσικό περιβάλλον που πάνε να αλλοιωθούν ανεπανόρθωτα με την άναρχη τοποθέτηση ανεμογεννητριών από ιδιώτες σε περιοχές Natura στα ομορφότερα δάση της χώρας μας (κουβέντα για άλλη στιγμή).       

 Στο τέλος μένουν μόνο οι αναμνήσεις αυτών που ζήσαμε και μοιραστήκαμε.

Στη φωτογραφία του άρθρου από το andro.gr ο Γιώργος Βουτυρόπουλος (δεξιά με τα κόκκινα) σε ένα ενσταντανέ ζωής με τον Νεπαλέζο Pema Sherpa στην κορυφή των κορυφών, ξημερώματα της 16ης Μαΐου. «Έμεινα στην κορυφή 20 λεπτά. Ήταν πανέμορφα στο υπόφως του πρωινού», θυμάται. «Ύψωσα την ελληνική σημαία, φωτογραφήθηκα με αυτήν, άφησα και μια φωτογραφία του Χρήστου Μπαρούχα, που θα ’θελα να ήταν μαζί μας…»

 Ο Χρήστος Μπαρούχας είχε χάσει τη ζωή του έναν περίπου χρόνο πριν στην αποστολή της ανάβασης του Cho Oyu των Ιμαλαΐων και ήταν ένα από τα πρόσωπα που ενέπνευσαν την ιστορική αποστολή στη χρονιά που ακολούθησε.Το ντοκιμαντέρ αφιερώνεται σε εκείνον και "στους σχοινοσυντρόφους που έφυγαν νωρίς" (Μπάμπης Τσουπράς, Γιάννης Κινατίδης, Βασίλης Ναξάκης, Κωστής Στεφανουδάκης, Βαγγέλης Βρούτσης). 

 

Νίκος Πράσσος

Νίκος Πράσσος

Μου είπε η σύζυγος "τα γράφεις που τα γράφεις δεν τα ανεβάζεις και σε καμιά ιστοσελίδα;" Όπερ και εγένετο.  Η τέχνη ισορροπεί τον τεχνοκρατισμό της Πληροφορικής, που σπουδάσαμε και διδάσκουμε. Συναίσθημα και ορθολογισμός ακροβατούν σε ένα ταξίδι με κοινό παρoνομαστή τη γνώση, επαναπλαισιώνοντας τις υπάρξεις μας μέσα σε έναν κόσμο που συνεχώς αλλάζει, μένοντας συνάμα τόσο ίδιος, όπως και οι άνθρωποί του.