Συναντώντας το απρόσμενο
Είναι δύσκολο να περιγράψεις την "Αλάσκα", χωρίς να χαλάσεις τις εκπλήξεις που κρύβει για τον ανυποψίαστο θεατή. Στο ξεκίνημα, μία μητέρα που ετοιμάζει τη σοφίτα του σπιτιού της για να υποδεχτεί την ξενιτεμένη για χρόνια κόρη της. Στον τοίχο ένας παγκόσμιος χάρτης, γεμάτος ευχάριστες στιγμές από τα παιδικά χρόνια της μικρής, που από παλιά ήθελε να γυρίσει όλον τον κόσμο. Ψηλά αριστερά, κυκλωμένη η Αλάσκα, μέρος που το παιδί δυσκολευόταν να αγγίξει, τόπος που, μεγαλώνοντας, είχε αφήσει για το τέλος των ταξιδιών του.
Οι αναμνήσεις του παρελθόντος με μία νοσταλγική διάθεση, γεμάτες όμορφες εικόνες και συναισθήματα, δημιουργούν μία ευχάριστη ατμόσφαιρα προσμονής, που όσο περνά η ώρα γίνεται όλο και περισσότερο αβέβαιη. Το παιχνίδι της κόρης με το χάρτη, που κρατούσε χρόνια, οι κάρτες που έστελνε στη μητέρα της από κάθε χώρα που επισκεπτόταν στο μακρόχρονο ταξίδι της, ένας κόσμος ολόκληρος κλεισμένος μέσα σε ένα δωμάτιο.
Στη σκιά αυτής της ονειρικής αναπόλησης ο σύζυγος και πατέρας της μικρής, άνθρωπος σκληρός και αυστηρός, με διαφορετική προσέγγιση στην ανατροφή της κόρης, στην οποία έβαζε περιορισμούς, απαγορεύοντας την είσοδό της στη σοφίτα.
Περνώντας ο χρόνος αρχίζουν οι αμφιβολίες. Πραγματικότητα και φαντασία συγχέονται, τα όρια μεταξύ αλήθειας και ψέματος γίνονται δυσδιάκριτα και το κλίμα της παράστασης αλλάζει απρόσμενα, μετατρέποντας το γλυκανάλατο σε γλυκόπικρο και τη θέρμη του ξεκινήματος σε βουβή παγωμάρα, παραπέμποντας και στον τίτλο του έργου. Εξάλλου, όπως και ο ίδιος ο πατέρας λέει στην παράσταση "τα ψέματα δεν είναι πάντα κακά" και ίσως κάποιες φορές να είναι προτιμότερα από την ίδια την αλήθεια.
Στο κλείσιμο αναθεωρούμε τα όσα πιστεύουμε για τον πατέρα, αμφισβητούμε την ύπαρξη προσώπων, αναρωτιόμαστε για το τι μπορεί να έχει συμβεί και για το πού βρίσκονται η αλήθεια με το ψέμα, έχοντας βιώσει μία πληθώρα αντικρουόμενων συναισθημάτων, μέσα από το "καταφύγιο" της πρωταγωνίστριας, που αποδεικνύεται σε "φυλακή" της.
Εξαιρετικά δομημένο το κείμενο του Γιάννη Κεντρωτά, που επίσης σκηνοθετεί, με φράσεις που μένουν, περιγραφική γλώσσα γεμάτη εικόνες, ανατροπές που σε κάνουν να δεις τα όσα έχουν προηγηθεί με άλλο μάτι, δημιουργώντας ερωτήματα που ποτέ δεν απαντώνται, δίνοντας αφορμή για συζήτηση βγαίνοντας από το θέατρο.
Πολύ καλές ερμηνείες και από τους τρεις ηθοποιούς με την Φανή Παλιούρα στο ρόλο μίας μητέρας γεμάτης με ευαισθησία και αγάπη, που καταλήγει σε τραγική φιγούρα της ιστορίας, τον Φίλιππο Λούβαρη σε μία συμπαθητική παρουσία διαδοχικών "αυτοαναιρέσεων", που λειτουργεί ως αφορμή για την εξιστόρηση των οικογενειακών βιωμάτων από την πλευρά της μητέρας και τον Αντώνη Αντωνίου σε εκείνον του πατέρα, ο οποίος, τελικά, μιλάει με τις πιο γλυκές σιωπές, αποφεύγοντας τα εύκολα ψέματα και τις πικρές αλήθειες.
Η "Αλάσκα" προσπερνά τους όποιους περιορισμούς, έχοντας, πέρα από τις αξιοπρεπείς ερμηνείες των ηθοποιών της ομάδας Lorem Ipsum με τη λιτή σκηνοθεσία, ένα ιδιαίτερο κείμενο, που οδηγεί σε απρόβλεπτα συναισθηματικά μονοπάτια σε μία ξεχωριστή μαύρη κωμωδία για την αγάπη και την απώλειά της.
Κείμενο-σκηνοθεσία: Γιάννης Κεντρωτάς
Παίζουν: Αντώνης Αντωνίου, Φίλιππος Λούβαρης, Φανή Παλιούρα
Πολυχώρος Vault
Διάρκεια: 60' (χωρίς διάλειμμα)
Δευτέρα - Τρίτη 21:15 (για 10 ακόμα παραστάσεις)
Τιμές Εισιτηρίων: Κανονικό 10€ / Προπώληση Viva : 8€ / Κάτοχοι Κάρτας Ανεργίας (ΟΑΕΔ) - Ατέλειες : 5€
Για περισσότερες πληροφορίες: Πολυχώρος Vault (επίσημη σελίδα στο facebook)
