Η τραγωδία ενός φωτογραφικού έρωτα
H φωτογραφία Le Baiser de l’Hotel de Ville (Το Φιλί στο Δημαρχείο) τραβήχτηκε από τον Γάλλο φωτογράφο Robert Doisneau ένα απόγευμα του Μαρτίου του 1950 στη συμβολή των οδών (rue du) Renard και (rue de) Rivoli, απέναντι από το Δημαρχείο του Παρισιού, και αποτελεί τη διασημότερη λήψη του.
Η εικόνα του ερωτευμένου ζευγαριού που φιλιέται παθιασμένα σε ώρα αιχμής με τους Παριζιάνους να το προσπερνάνε αδιάφορα, έγινε συνώνυμη με την αγάπη και με την Πόλη του Φωτός και τον ρομαντισμό της. Χαρακτηριστικά, ο Doisneau έλεγε πως οι φωτογραφίες του αρέσουν στον κόσμο, γιατί σε αυτές βλέπει όλα όσα θα μπορούσε να δει αν σταματούσε να περπατάει βιαστικά και έβρισκε το χρόνο για να απολαύσει την πόλη και τη ζωή της.
H φωτογραφία δημοσιεύτηκε για πρώτη φορά στις 12 Ιουνίου του 1950 στο περιοδικό LIFE για να επανέλθει στο προσκήνιο μετά από 31 χρόνια, όταν και κυκλοφόρησε σε αφίσες και ταξιδιωτικές κάρτες, σημειώνοντας μεγάλη επιτυχία. Συνέπεια της ευρείας αναγνωρισιμότητάς της η εμφάνιση ζευγαριών τα οποία διεκδικούσαν φήμη και αποζημιώσεις με τον ισχυρισμό πως είναι τα εικονιζόμενα πρόσωπα.
Ο Doisneau αντιμετώπισε αυτές τις περιπτώσεις με ευγένεια, κάτι που στη συνέχεια του κόστισε. Η κόρη του Annette αναφέρει πως σε μία από τις συναντήσεις του με ένα από αυτά τα ζευγάρια δεν έδωσε καμία απάντηση στις απαιτήσεις τους, παρά το ότι γνώριζε πως ήταν λανθασμένες. Όταν ρωτήθηκε από την ίδια για τη στάση του, της απάντησε πως δεν ήθελε να τους γκρεμίσει το όνειρο, βρίσκοντας γοητευτικό το ότι τόσοι διαφορετικοί άνθρωποι αναγνώριζαν τους εαυτούς τους στην εικόνα.
Αυτή του η ανοχή τον οδήγησε στα δικαστήρια, όπου και αποκάλυψε την ταυτότητα του αντρόγυνου και την αληθινή ιστορία πίσω από τη φωτογραφία. Το ζευγάρι ήταν οι ηθοποιοί Françoise Delbart (20 ετών τότε) και Jacques Carteaud (23 ετών), που την περίοδο εκείνη ήταν εραστές και πόζαραν για τον Doisneau, με τη λήψη να είναι στημένη. Ο ίδιος δήλωσε πως δε θα τολμούσε ποτέ να φωτογραφήσει μία τέτοια σκηνή χωρίς πρώτα να ρωτήσει, μιας και τα ζευγάρια που φιλιούνταν τότε στο δρόμο σπάνια ήταν νόμιμα.
Η Françoise Bornet (σήμερα Delbart), μιλώντας για την ημέρα εκείνη, θυμάται: "Μας είπε πως ήμασταν γοητευτικοί και ζήτησε αν θα φιλιόμασταν ξανά μπροστά στην κάμερα. Δεν μας ένοιαζε. Είχαμε συνηθίσει να το κάνουμε... Ο κύριος Doisneau ήταν συμπαθέστατος, χαμηλών τόνων, πολύ ήρεμος".
Οι Bornet και Carteaud έμειναν μαζί 9 περίπου μήνες και δεν κράτησαν επαφή μετά το χωρισμό τους με την Françoise να εύχεται να μην είχε υπάρξει ποτέ η φωτογραφία, έχοντας μετανιώσει που συμφώνησαν με τον Doisneau. Μπορεί η λήψη να ήταν στημένη, το φιλί όμως ήταν αληθινό. Η ίδια συνέχισε την καριέρα της στην υποκριτική, ενώ ο Carteaud, ο οποίος επίσης παραδέχτηκε τη γνησιότητα της ιστορίας, τα παράτησε για να γίνει παραγωγός κρασιών.
Η Françoise πούλησε τo αυθεντικό αντίγραφο της φωτογραφίας με την υπογραφή και τη σφραγίδα του Doisneau, μέρος της αμοιβής της στα πλαίσια της συμφωνίας τους, σε δημοπρασία. Η τιμή έφτασε τα 155.000€, 10 φορές μεγαλύτερη από τους αρχικούς υπολογισμούς.
Η παραδοχή στο δικαστήριο πως "Το Φιλί" ήταν στημένο οδήγησε στην αμφισβήτηση του Doisneau και του έργου του. Ο θάνατος της γυναίκας του, που έπασχε από τις νόσους του Πάρκινσον και του Αλτσχάιμερ, το 1993 και η θλίψη του για τις δικαστικές διαμάχες και τα ψέματα εκείνων που άδικα τον κατηγόρησαν (συμπεριλαμβανομένου και του πραγματικού ζευγαριού) τον οδήγησαν στον πρόωρο θάνατο το 1994, λίγους μήνες αργότερα.
Μία εικόνα σύμβολο των ερωτευμένων, του πάθους και του Παρισιού, που έμελλε να είναι η ευλογία και η κατάρα του δημιουργού της, που είχε άδοξο τέλος.
Πηγές πληροφοριών: Wikipedia, vintag.es, BBC.com, all-art.org
