Μυστήριο, χιούμορ και κοινωνική σάτιρα με δόσεις
Ο Rian Johnson επιστρέφει με μία ακόμη δημιουργία, που, αν μη τι άλλο, ξεφεύγει από τα συνηθισμένα. Ύστερα από την άδικη, κατά τη γνώμη μας, "κατακραυγή" των φανατικών του Star Wars για το The Last Jedi, το οποίο έφερνε έναν "αέρα ανανέωσης" στη διάσημη σειρά, που ξένισε τους παραδοσιακούς (αν όχι φανατικούς) "θεματοφύλακες" των ταινιών και έχοντας ήδη παρουσιάσει δείγματα πρωτοτυπίας, με το Looper να ξεχωρίζει, έρχεται να μας δώσει ένα από τα καλύτερα έργα μυστηρίου των τελευταίων χρόνων, στα χνάρια των αστυνομικών μυθιστορημάτων της Agatha Christie με αρκετές δόσεις χιούμορ και σάτιρας.
Ακολουθώντας τα στερεότυπα των ταινιών του είδους, το έργο ξεκινά με το θάνατο του πολυβραβευμένου συγγραφέα αστυνομικών μυθιστορημάτων Harlan Thrombey ( Christopher Plummer ) στην έπαυλή του λίγο μετά από τη γιορτή για τα 85α γενέθλιά του. Το πόρισμα της αστυνομίας είναι η αυτοκτονία με τον ντετέκτιβ Benoit Blanc (Daniel Craig), που έχει προσληφθεί να ερευνήσει το συμβάν από άγνωστο πελάτη, να έχει αντίθετη γνώμη.
Χαρακτήρες με ιδιαίτερο στιλ, που παρασιτούσαν εις βάρος του εκλιπόντος, σε ένα πλέγμα προσωπικών κινήτρων και αντικρουόμενων συμφερόντων. Γρήγορη ροή, που στο ξεκίνημα προβληματίζει, μιας και αφήνεται η εντύπωση της προβλέψιμης ιστορίας με το έργο να μην εκμεταλλεύεται στο έπακρο τις χαρακτηριστικές φυσιογνωμίες των μελών της δυσλειτουργικής οικογένειας με τους Jamie Lee Curtis, Michael Shannon, Don Johnson και Toni Collette να χαραμίζονται στην ιδιόμορφη "κινηματογραφική σκακιέρα" του Johnson σε μία προσπάθεια διακωμώδησης του είδους των αστυνομικών ταινιών μυστηρίου, δημιουργώντας ένα ευχάριστο και σπιρτόζικο κλίμα, που "ακροβατεί" ανάμεσα στο κωμικό και το δραματικό, χωρίς να καταλήγει σε τίποτα από τα δύο.
Τελικά, όμως, η ταινία καταφέρνει να λειτουργήσει με διαδοχικές ανατροπές στην ιστορία, τους χαρακτήρες και το ύφος, που διαφοροποιούν τα όσα ξέρουμε σε μία ιδιαίτερη συνύπαρξη αντίρροπων στοιχείων, που ισορροπούν δίνοντας μία "φρέσκια" και περισσότερο χιουμοριστική ματιά στην κλασική συνταγή της αγωνίας και της έντασης. Με διάθεση αυτοσαρκασμού απέναντι στα έργα μυστηρίου, αλλά και σάτιρας στην ίδια την αμερικανική κοινωνία και οικογένεια, κεντρική θέση στο έργο έχουν η υποκρισία και ο συμφεροντολογικός χαρακτήρας των ανθρώπινων σχέσεων.
Ένα από τα καλύτερα cast της φετινής κινηματογραφικής σεζόν σε στιλιζαρισμένες παρουσίες σε μία ταινία που αφήνει το δικό της στίγμα χάρη στα ιδιαίτερα στοιχεία της, πέφτοντας "θύμα" σε ορισμένες περιπτώσεις του "πολλά από λίγο", με τα συστατικά της κωμωδίας, του δράματος, του μυστηρίου, των πολλών χαρακτήρων και της κοινωνικής κριτικής να καταφέρνουν, παρά το ότι παρουσιάζονται αποσπασματικά και κατακερματισμένα, να συνδυαστούν μοναδικά σε ένα έργο που ξεχωρίζει.
Αν και ο πιο ανάλαφρος τόνος, με το διδακτισμό περί αγάπης και ειλικρίνειας που "θριαμβεύουν" και τις συνεχείς ανατροπές και συμπτώσεις στα όρια της υπερβολής, καθιστά τις κορυφώσεις στο κλείσιμο λιγότερο καθηλωτικές και τις όποιες αναφορές στην εκμετάλλευση των μεταναστών περισσότερο επιφανειακές, ο Johnson μας δίνει μία διασκεδαστική ταινία που παρουσιάζει τα παραδοσιακά έργα μυστηρίου με πρωτότυπα συστατικά, απαιτώντας από εμάς για να την απολαύσουμε το να χαλαρώσουμε και να μην την πάρουμε τόσο στα σοβαρά.
Ίσως, με αυτόν τον τρόπο, να μπορούν να ειπωθούν αμεσότερα και οι μεγαλύτερες αλήθειες της.
Στα Μαχαίρια (2019) / Είδος: Μυστηρίου, Κωμωδία / Σκηνοθεσία: Rian Johnson / Διάρκεια: 130'
Το Trailer της ταινίας.
Για περισσότερες πληροφορίες: Knives Out
