Δικαίωμα στο όνειρο
Οι συναυλίες του Βασίλη Παπακωνσταντίνου είναι από εκείνες τις εμπειρίες που αξίζει κάποιος να βιώσει, ανεξαρτήτως μουσικών προτιμήσεων. Η μοναδική χροιά της φωνής του, η οποία εξακολουθεί να "ταξιδεύει", η ιδιαίτερη επαφή με το κοινό και οι αυτοσχέδιες, γεμάτες χιούμορ και νόημα κουβέντες, που "ρίχνουν γέφυρες" στους στίχους των τραγουδιών του, μεταμορφώνοντάς τους σε μελοποιημένες ιστορίες, κάποια από τα όσα μας κάνουν να επιστρέφουμε. Ανέκαθεν ο καλλιτέχνης είχε αφηγηματικά κομμάτια στο ρεπερτόριό του, τα οποία δεν απαιτούν μόνο καλή φωνή, αλλά και ερμηνευτικές ικανότητες, με το πέρασμα στη θεατρική σκηνή, στην περίπτωση που εξετάζουμε, να φαντάζει λιγότερο ως έκπληξη και περισσότερο ως φυσιολογική εξέλιξη των πραγμάτων.
Η συνεργασία των Βασίλη Παπακωνσταντίνου και Οδυσσέα Ιωάννου στο "9:05" ξεκίνησε αυτή τη διαφορετική μουσικοθεατρική συνύπαρξη με την "Κοινή Ησυχία" να αποτελεί τη συνέχεια της. Και αν στην πρώτη συνάντηση με το θεατρικό σανίδι η σκηνή μοιραζόταν με τον Χρήστο Θηβαίο και αργότερα με τη Ρίτα Αντωνοπούλου, έχοντας στο επίκεντρο τη σύνδεση του τραγουδιού με την πραγματικότητα, αυτή τη φορά έχουμε να κάνουμε με μία παράσταση από-και-για τη μουσική του Βασίλη Παπακωνσταντίνου με θέμα της τα όνειρα που κάναμε και ξεχάσαμε στις διαδρομές των ζωών μας.
Αφορμή των τραγουδιών η ιστορία δύο ανθρώπων, που συναντιούνται, ερωτεύονται, αγαπιούνται για να ξεχάσουν και να θυμηθούν υπό τους ήχους και τους στίχους της μουσικής. Πολύ καλοί η Σοφία Πανάγου και ο Δημήτρης Καπετανάκος σε βαθμό που να αδικούνται από την παρουσία τους ως "περάσματα" από το ένα κομμάτι στο επόμενο. Χιούμορ και συναίσθημα σε αυτές τις "ανάπαυλες" με τους ηθοποιούς να καταφέρνουν να αφήσουν το στίγμα τους, παρά το γεγονός πως έχουν περισσότερο ρόλο κομπάρσου, παρά συμπρωταγωνιστή. Χαρακτηριστικά αναφέρουμε πως στις σκηνές της αργής κίνησής τους, την ώρα που ο Βασίλης Παπακωνσταντίνου τραγουδάει, δίνεται η εντύπωση παρακολούθησης ζωντανού βίντεο κλιπ και όχι θεατρικής παράστασης, όσο αισθητικά όμορφες και αν είναι.
Η αίσθηση της υπερίσχυσης του μουσικού στοιχείου έναντι του θεατρικού ενισχύθηκε και από τις αντιδράσεις και τη συμπεριφορά των θεατών με τα κινητά να καταγράφουν ελεύθερα τα όσα συνέβαιναν επί σκηνής, την ώρα που κάποιοι εξ αυτών εκμεταλλεύτηκαν το πιο χαλαρό κλίμα και την ένταση της μουσικής για να μετατρέψουν την αίθουσα σε θερινό σινεμά.
Προκύπτει λοιπόν η παρακάτω αντίφαση. Από τη μία πλευρά οι ερμηνείες των ηθοποιών και η ιστορία τους προκαλούν την επιθυμία για περισσότερο θέατρο. Από την άλλη όμως η πιο άμεση επαφή με τον Βασίλη Παπακωνσταντίνου και τους συνεργάτες του μας έκαναν να εκτιμήσουμε αυτόν τον ιδιόρρυθμο συνδυασμό μουσικής και θεάτρου, που ταιριάζει στο ύφος του καλλιτέχνη.
Το κείμενο του Οδυσσέα Ιωάννου είναι καλογραμμένο και προκαλεί συναισθήματα και σκέψεις στον θεατή. Όπως όμως συμβαίνει και με τους ηθοποιούς, δεν δένει όσο οργανικά θα μπορούσε με τα τραγούδια και τους στίχους τους, μένοντας σε έναν περισσότερο προσχηματικό ρόλο ή στην καλύτερη περίπτωση δίνοντας καλές "πάσες" στον πραγματικό πρωταγωνιστή, τον Βασίλη Παπακωνσταντίνου. Υπάρχουν λέξεις και στιγμές που κρατήσαμε και σε αυτό βοήθησε και η σκηνοθεσία της Ελένης Ράντου, η εμπειρία όμως είναι λιγότερο ισορροπημένη και περισσότερο αποσπασματική και κατακερματισμένη στα συστατικά της στοιχεία με την προτεραιότητα να δίνεται στον αγαπημένο καλλιτέχνη.
Φτάνοντας λίγο "πριν το τέλος" μας άρεσε αυτό το μοναδικό υβρίδιο, περισσότερο μουσικής και λιγότερο θεάτρου. Αγαπάμε όμως και τα τραγούδια του Βασίλη Παπακωνσταντίνου σε βαθμό που να αποδεχόμαστε τη συγκεκριμένη εκδοχή, στην οποία τα πάντα λειτουργούν για λογαριασμό του με τον ίδιο να ερμηνεύει και με εμάς να συνεχίζουμε να ονειρευόμαστε.
Κείμενο: Οδυσσέας Ιωάννου
Επί σκηνής: Βασίλης Παπακωνσταντίνου, Οδυσσέας Ιωάννου, Σοφία Πανάγου, Δημήτρης Καπετανάκος / Μουσικοί: Ανδρέας Αποστόλου: Πιάνο-ενορχηστρώσεις, Μαίρη Μπρόζη: Βιολί-τραγούδι, Βαγγέλης Πατεράκης: Μπάσο, Στέφανος Δημητρίου: Κρουστά, Γιάννης Αυγέρης: Κιθάρες- πνευστά
Σκηνοθεσία: Ελένη Ράντου
Θέατρο Διάνα
Διάρκεια: 150' (με διάλειμμα)
Παρασκευή 20:30 / Σάββατο 18:00 & 21:30 / Κυριακή: 19:30
Παρασκευή: Κανονικό 16€ - Ανέργων, Φοιτητικό, Νεανικό, ΑμεΑ 14€ / Σάββατο απογευματινή: Κανονικό 16€ - Ανέργων, Φοιτητικό, Νεανικό, Άνω των 65, ΑμεΑ, Εξώστης 14€ / Σάββατο βραδινή: Κανονικό 20€ - Εξώστης 18€ - Ανέργων, Φοιτητικό, Νεανικό, Άνω των 65, ΑμεΑ 14€ / Κυριακή: Κανονικό 18€ - Εξώστης 16€ - Ανέργων, Φοιτητικό, Νεανικό, Άνω των 65, ΑμεΑ 14€
Tο Θέατρο ΔΙΑΝΑ λειτουργεί ως αμιγώς covid free κλειστός χώρος, μόνο για εμβολιασμένους και νοσήσαντες με πιστοποιητικό σε ισχύ (180 ημέρες μετά τον πρώτο θετικό έλεγχο). Για όλες τις μέρες των παραστάσεων οι ανήλικοι θεατές από τεσσάρων (4) έως και δεκαεπτά (17) ετών δύνανται να προσκομίζουν δήλωση αρνητικού αυτοδιαγνωστικού ελέγχου (selftest) διάρκειας 24 ωρών ή εναλλακτικά βεβαίωση αρνητικού διαγνωστικού ελέγχου για κορωνοιό COVID-19 (PCR διάρκειας 72 ωρών ή rapid-test διάρκειας 48 ωρών)
Απαραίτητα κατά την προσέλευση των θεατών είναι η αστυνομική ταυτότητα, δίπλωμα οδήγησης ή διαβατήριο προκειμένου να διενεργείται έλεγχος ταυτοπροσωπίας. Υποχρεωτική χρήση μάσκας, σε όλους τους χώρους του θεάτρου.
Για περισσότερες πληροφορίες (επίσημη σελίδα στο facebook): Κοινή Ησυχία
