Η Λάμψη μίας Ασήμαντης Νύχτας

Η Λάμψη μίας Ασήμαντης Νύχτας
08.04.2019
Η Λάμψη μίας Ασήμαντης Νύχτας

"Λαθρεπιβάτες" της ευτυχίας

 Η Λάμψη μίας Ασήμαντης ΝύχταςΜία ακόμη νύχτα που θα ήταν σαν τις άλλες αν δεν υπήρχε αυτή η συνάντηση, ανάμεσα στον Τommy ( Δημήτρης Αλεξανδρής ), που ζυγώνει τα 50 και "φυτοζωεί" σε ένα μέρος του σπιτιού του θείου του Maurice ( Ερρίκος Λίτσης ) σε γειτονιά του Δουβλίνου και την Aimee ( Κατερίνα Μαούτσου ), πόρνης, που προσπαθεί να ξεφύγει από τον αδίστακτο νταβατζή και, μέχρι πρότινος, σύντροφό της Kenneth ( Νικόλας Μπράβος ). Ο Ιρλανδός Conor McPherson σε ένα ακόμη έργο που μεταφέρεται για πρώτη φορά στη χώρα μας (μετά το Φάρο), με το The Night Alive να αποτελεί άλλη μία ρεαλιστική απεικόνιση της ιρλανδικής κοινωνίας του σήμερα, χωρίς τα μεταφυσικά στοιχεία που μας έχει συνηθίσει ο συγγραφέας, με στιγμές, όμως, "θεατρικής ποίησης" και μίας αύρας πνευματικότητας να υποβόσκουν.

 Ο Tommy έχει εγκαταλείψει εδώ και καιρό την οικογένειά του και επιβιώνει κάνοντας "αρπαχτές" με τον κολλητό του Doc ( Γιώργος Τριανταφυλλίδης )  έχοντας καταστήσει τον προσωπικό του χώρο σε αχούρι, από τα κάθε λογής μικροπράγματα που βρίσκει και αποθηκεύει στα ράφια του δωματίου του. Έξυπνο και λειτουργικό το σκηνικό της παράστασης ( Γιώργος Χατζηνικολάου ), αξιοποιείται από τους ηθοποιούς στο έπακρο και εισάγει τους θεατές από την πρώτη στιγμή στο κλίμα του έργου. 

 Η Λάμψη μίας Ασήμαντης ΝύχταςΟ ρεαλισμός του κειμένου παίρνει "σάρκα και οστά" επί σκηνής τόσο από τη σκηνοθεσία της Ελένης Σκότη και τις ερμηνείες των ηθοποιών όσο και από το σκηνικό, το φωτισμό, τον ήχο και τα κουστούμια, που συνδυάζονται αρμονικά για να μετατρέψουν την παράσταση σε εμπειρία. Το στήσιμο αναδεικνύει το κείμενο "κρύβοντας" ατέλειες, που σχετίζονται με την προβλέψιμη πλοκή και την έλλειψη νοημάτων και φράσεων που να προκαλούν συγκίνηση ή σκέψη. Είναι, όμως, τέτοια η προσοχή στη λεπτομέρεια των συντελεστών της, που καταφέρνει να αναδείξει την πραγματική ουσία "ασήμαντων" (αντι) ηρώων, σε μία παράσταση η οποία διαφορετικά, χωρίς αυτήν την εμμονή, δε θα μπορούσε να ξεχωρίσει. Και η ουσία αυτή έγκειται στους ίδιους τους χαρακτήρες και τις μεταξύ τους σχέσεις.


 Το βλέμμα και η ερμηνεία του Αλεξανδρή συνεπαίρνουν με την ένταση και τη φυσικότητά τους, κάνοντάς μας να νιώθουμε πως βλέπουμε μέσα από την "κλειδαρότρυπα" του σπιτιού του Tommy. Πολύ καλοί οι ηθοποιοί στο σύνολό τους "ζωντανεύουν" κείμενο και έργο με τρόπο που σε κάνει να ενδιαφέρεσαι για τους πρωταγωνιστές, χωρίς να ταυτίζεσαι μαζί τους και χωρίς να υπάρχουν οι εξελίξεις που να μένουν, αποδεικνύοντας πως κάποιες φορές η αυθεντικότητα στην απόδοση της ιστορίας αρκεί για να υπερκαλύψει τα όποια στερεότυπά της.

 Η Λάμψη μίας Ασήμαντης ΝύχταςΧιούμορ και δράμα, λιγότερη συγκίνηση και περισσότερη ένταση, σε μία παράσταση που μπορεί να συνοψιστεί στην παρουσία του Γιώργου Τριανταφυλλίδη, ο οποίος ενσαρκώνει με κάθε πτυχή του σώματός του έναν αλησμόνητο, καλοκάγαθο χαρακτήρα, με σημάδια ήπιας νοητικής υστέρησης, γεμάτου ανιδιοτέλεια και αγάπη, σε μία ερμηνεία και σε μία φιλία με τον Tommy που "μιλάει" στην καρδιά μας. 

 Στο κλείσιμο αφήνεται στην ευχέρεια του θεατή να αποφασίσει αν τα όσα συμβαίνουν ανήκουν στην πραγματικότητα ή στο όνειρο της "αύρας" του McPherson, σε μία παράσταση που καταφέρνει να αναδείξει το κείμενο και να το αποδώσει με το βέλτιστο δυνατό τρόπο.

 Κείμενο: Conor McPherson / Μετάφραση: Γιώργος Χατζηνικολάου

 Παίζουν: Δημήτρης Αλεξανδρής, Ερρίκος Λίτσης, Γιώργος Τριανταφυλλίδης, Κατερίνα Μαούτσου, Νικόλας Μπράβος

 Σκηνοθεσία: Ελένη Σκότη

 Θέατρο: Επί Κολωνώ

 Διάρκεια: 120' (χωρίς διάλειμμα)

 Πέμπτη, Παρασκευή, Κυριακή 21:15 / Σάββατο 18:00

  Καθημερινές: Κανονικό 15€ /  Φοιτητικό - Ανέργων - Άνω των 65 12€ /  Σαββάτο, Κυριακή, Αργίες: Κανονικό 17€  / Φοιτητικό - Ανέργων 14€ / Άνω των 65 15€

 

 Για περισσότερες πληροφορίες: Η Λάμψη μίας Ασήμαντης Νύχτας   

 

Νίκος Πράσσος

Νίκος Πράσσος

Μου είπε η σύζυγος "τα γράφεις που τα γράφεις δεν τα ανεβάζεις και σε καμιά ιστοσελίδα;" Όπερ και εγένετο.  Η τέχνη ισορροπεί τον τεχνοκρατισμό της Πληροφορικής, που σπουδάσαμε και διδάσκουμε. Συναίσθημα και ορθολογισμός ακροβατούν σε ένα ταξίδι με κοινό παρoνομαστή τη γνώση, επαναπλαισιώνοντας τις υπάρξεις μας μέσα σε έναν κόσμο που συνεχώς αλλάζει, μένοντας συνάμα τόσο ίδιος, όπως και οι άνθρωποί του.