Σηκώνοντας το βλέμμα
Η Ερατώ έχει μόλις κηδέψει τον άντρα της. Ντυμένη στα μαύρα μπαίνει στο σπίτι τους και ανάμεσα στη στολή του αστυνομικού, τη φωτογραφία στο τραπέζι και το υπηρεσιακό του περίστροφο ανατρέχει στο παρελθόν της, πενθώντας όχι για την απώλεια του συζύγου, αλλά για τη ζωή που δεν έζησε.
Τα παιδικά και εφηβικά χρόνια στη συντηρητική κοινωνία της Πρέβεζας και στη σκιά των "πρέπει" του αυταρχικού πατέρα, με μοναδική ακτίνα ελπίδας την ιδέα του γάμου, που φάνταζε ως "έξοδος κινδύνου" από το αδιέξοδο της πατριαρχίας της επαρχίας. Η επιθυμία της έγινε πραγματικότητα, παντρεύτηκε με προξενιό και άφησε τον τόπο της για να έρθει με τον αστυνομικό άντρα της στην Αθήνα, όπου και θα συνειδητοποιήσει από πολύ νωρίς πως η νέα της καθημερινότητα είναι ακόμη χειρότερη από την προηγούμενη με την ελπίδα του ονείρου να μετατρέπεται σε δυσβάσταχτο εφιάλτη.
Μία απλή ιστορία γεμάτη αλήθειες του σύγχρονου κόσμου, στον οποίο η γυναίκα παραμένει σε αρκετές περιπτώσεις εγκλωβισμένη, ακολουθώντας τις κοινωνικές προσταγές και τους περιορισμούς του οικογενειακού περιβάλλοντος, με λιγότερες ευκαιρίες στο να είναι οικονομικά ανεξάρτητη, επαγγελματικά πετυχημένη, πραγματικά ελεύθερη και ευτυχισμένη. Το έργο δε μένει στο ζήτημα της πατριαρχίας και των γυναικείων δικαιωμάτων, αλλά αγγίζει και τα θέματα των προσφύγων με τη στήριξη ή στον αντίποδα την εκμετάλλευσή τους, της διαφθοράς εκείνων που θα έπρεπε να την αντιμετωπίζουν και της ενδοοικογενειακής βίας, που κάνει τα στόματα να σωπαίνουν και τα δάκρυα απόγνωσης να αναζητούν παρηγοριά στην τρυφερότητα της στιγμής. Ο τίτλος από την άφιξη μίας πόρνης στο διαμέρισμα του επάνω ορόφου, που απρόσμενα έρχεται να αλλάξει τη ζωή της ηρωίδας.
Αυτό που ξεχωρίζει την παράσταση είναι η γλυκόπικρη αίσθηση του κειμένου, χάρη στις "πινελιές" μαύρου χιούμορ, που με έξυπνο τρόπο κάνουν την τραγική ιστορία της Ερατώς πιο ανάλαφρη, με την ίδια να προσπαθεί μέσω του γέλιου να ξορκίσει τους δαίμονές της, έχοντάς το ως μοναδική άμυνα απέναντι στα βάσανα που την κατατρέχουν.
Εξαιρετική η Κατερίνα Διδασκάλου σε ένα ρόλο που γνωρίζει καλύτερα και από την παλάμη του χεριού της (9ος χρόνος), καταφέρνει με μαεστρία να ακροβατεί ανάμεσα στο δράμα και την κωμωδία, βγάζοντας και τα δύο στοιχεία, χωρίς μελοδραματισμούς, αστεϊσμούς και υπερβολές. Περισσότερο έντονη η έκφρασή της στις μεμονωμένες στιγμές του έργου με τα φώτα της σκηνής να χαμηλώνουν και την ίδια, λουσμένη στο φως που απομένει, να εκφράζει τις πιο ενδόμυχες σκέψεις του χαρακτήρα της σε λέξεις "απογυμνωμένες" από κάθε "προκάλυμμα", μένοντας με την αλήθεια του ανείπωτου πόνου.
Μοναδικό ψεγάδι το σκηνικό του θεάτρου, με τις βιβλιοθήκες και την πληθώρα των αντικειμένων να "πνίγουν" την παρουσία της ηθοποιού, έχοντας την ερμηνεία της να ξεχωρίζει στα σημεία που ο φωτισμός εστιάζει σε εκείνη, κρύβοντας όλα όσα την περιβάλλουν. Ο "καταιγισμός" των οπτικών ερεθισμάτων καθιστά λιγότερο δραματικό και ατμοσφαιρικό το έργο με περισσότερο έντονο το κωμικό του στοιχείο από όσο το θυμόμασταν.
Τα δύο βασικά συστατικά, όμως, της παράστασης, το κείμενο του Τσιπιανίτη και η ερμηνεία της Διδασκάλου, παραμένουν ατόφια και πετυχαίνουν, ύστερα από το "μνημόσυνο" της ζωής της πρωταγωνίστριας, να φέρουν για ακόμη μία φορά την κάθαρση μέσα από τη συμβολική μεταμόρφωση του κλεισίματος και την υπενθύμιση πως η αλήθεια της ανθρώπινης ευτυχίας βρίσκεται πάντοτε μέσα μας και το μόνο που περιμένει είναι με θάρρος και αυτοπεποίθηση να σηκώσουμε το βλέμμα για να την αντικρίσουμε.
Κείμενο: Αντώνης Τσιπιανίτης
Πρωταγωνιστεί: Κατερίνα Διδασκάλου
Σκηνοθεσία: Σταμάτης Πατρώνης
Θέατρο: Coronet Theater
Διάρκεια: 90' (χωρίς διάλειμμα)
Δευτέρα 20:00 / Τρίτη 21:00
Τιμές Εισιτηρίων: Κανονικό 14€ / Φοιτητικό, Ανέργων, Συνοδός ΑΜεΑ 10€
Για περισσότερες πληροφορίες (επίσημη σελίδα στο facebook) : Η Πόρνη από Πάνω
