Ο παλιός είναι αλλιώς: Κινηματογραφική αυτογνωσία
Τι και αν πλησιάζει τα 90 του χρόνια, ο Clint Eastwood συνεχίζει να δίνει το "κινηματογραφικό παρόν", βρισκόμενος για ακόμη μία φορά μπροστά και πίσω από τις κάμερες, σε μία ταινία με "άρωμα" Gran Torino, τόσο από το διπλό ρόλο του ίδιου ως πρωταγωνιστή και σκηνοθέτη όσο και από την παρουσία του Nick Schenk στο σενάριο. Έχοντας ως αφορμή την αληθινή ιστορία του πρώην ανθοκόμου Leo Sharp, που συνελήφθη σε ηλικία 87 ετών για διακίνηση τόνων ναρκωτικών, "Το Βαποράκι" προχωρά βήματα παραπέρα, αποτελώντας ένα έργο που σε σημεία ταυτίζεται με τη ζωή του ίδιου του Eastwood, έχοντας "διάθεση" αυτοκριτικής, εξομολόγησης, απολογίας και μεταμέλειας.
Υποδυόμενος τον 88χρονο ανθοκαλλιεργητή Earl Stone, βετεράνο του πολέμου της Κορέας, με μόνη διέξοδο της ζωής του τα λουλούδια που έχει αγαπήσει να φροντίζει για τη στιγμή που θα τα δει να ανθίζουν, ομορφαίνοντας την καθημερινότητα του ίδιου και των γύρω του. Η ζωή του Earl περιστρέφεται γύρω από τη δουλειά του, στην οποία έχει αφοσιωθεί ψυχή τε και σώματι, όντας αυτό που ξέρει να κάνει καλά και του δίνει αναγνωρισιμότητα στην τοπική κοινωνία και τους συναδέλφους του, αποκόπτοντάς τον, όμως, από την οικογένεια και τους ανθρώπους του, που σταδιακά του γυρίζουν την πλάτη.
Πρωταγωνιστής στην ταινία του Eastwood ο χρόνος. Οι εποχές που περνάνε με το χάσμα γενεών που δημιουργούν, αφήνοντας πίσω τους όσους δε μπορούν να προσαρμοστούν και να τις ακολουθήσουν, η αυθεντικότητα των ανθρώπων του παρελθόντος, που έχουνε μάθει να ζουν πέρα από εικονικές περσόνες και να μην κρύβονται πίσω από τις οθόνες των υπολογιστικών μηχανών, οι αργοί ρυθμοί του έργου, που συμβαδίζουν με τα χωρίς βιασύνη βήματα των ηλικιωμένων ανθρώπων, που δεν έχουν λόγο να βιαστούν για να φτάσουν το αύριο, ζώντας στο τώρα, με το βλέμμα στραμμένο στο χθες.
Ο Clint Eastwood δεν έχει να αποδείξει τίποτα σε κανέναν. Περισσότερο δημιουργεί από εσωτερική ανάγκη, θέλοντας να εκφράσει τον εαυτό του, έχοντας τις επιτυχίες του παρελθόντος ως εχέγγυα για να το πράξει. Και για αυτό οι ταινίες του καταφέρνουν να ξεχωρίσουν, έχοντας ήρωες - αντιήρωες που δε συναντάμε συχνά στη χώρα των ονείρων και της ελπίδας. Ο Earl σε στιγμές του είναι ο ίδιος ο Eastwood, ο άνθρωπος που αφήνει την οικογένεια για τη δουλειά, που βάζει λάθος προτεραιότητες στη ζωή του και το συνειδητοποιεί όταν είναι πια αργά, που προσπαθεί απελπισμένος να "εξαγοράσει" το χαμένο χρόνο με το χρήμα, που θεωρεί τον εαυτό του ένοχο και επιζητεί την τιμωρία.
"Το Βαποράκι" δεν είναι μία αστυνομική ταινία ή ένα έργο καταδίωξης. Αποτελεί μία δημιουργία που αφορά την τρίτη ηλικία, τις προσωπικές επιλογές, το πώς αυτές διαμορφώνουν τις ζωές μας, τις τύψεις, τη μεταμέλεια. Η ταύτιση του Eastwood με τον Earl υποδηλώνεται και από την παρουσία της ίδιας της κόρης του Clint, Alison Eastwood, στο ρόλο εκείνης του δεύτερου, της Iris, με στιγμές στις οποίες πραγματικότητα και κινηματογράφος "συνυπάρχουν", έχοντας τη σχέση πατέρα-κόρης να "ξεφεύγει" από τα όρια της μεγάλης οθόνης, δίνοντας "διάσταση" συγγνώμης, σαν ένα γράμμα αγάπης, μετάνοιας και απολογίας προς τους οικείους του.
Χιούμορ, συγκίνηση, σαρκασμός και ένας κινηματογράφος που σιγά - σιγά "πεθαίνει" μαζί με τους "τελευταίους" μίας γενιάς δημιουργών που χάνεται με την εποχή τους, αδυνατώντας να ακολουθήσει τους γρήγορους ρυθμούς του σήμερα. Ποιος ο λόγος, όμως, στο να βιαστεί; Ο Earl χαίρεται τη ζωή ζώντας τη στιγμή, αγνοεί τα σημεία των καιρών αποδεχόμενος το ότι δε μπορεί να συμβαδίσει μαζί τους, αντιμετωπίζει με χιούμορ δύσκολες καταστάσεις, γνωρίζοντας πως δεν έχει πια τίποτα να χάσει. Ίσως, γιατί ξέρει πως έχασε όλα εκείνα που άξιζαν περισσότερο και βρίσκονται, πλέον, στο χθες και όχι στο αύριο.
Στο κλείσιμο, έρχεται η τιμωρία και η εξιλέωση με την αγάπη σε ρόλο καταλύτη. "Το βαποράκι" μπορεί να είναι και η τελευταία ταινία του Eastwood. Όπως και να έχει, μοιάζει με το "μειδίαμα" του σκληρού του αμερικανικού κινηματογράφου, που μας κοιτά αγνοώντας την παρουσία μας, κάνοντας για ακόμη μία φορά αυτό που εκείνος γουστάρει, σαν να μας λέει ευθαρσώς πως "σημασία έχει να κάνεις αυτό που αγαπάς".
Και ο Eastwood είναι από τους λίγους που συνεχίζουν να το κάνουν με αφοπλιστική ειλικρίνεια και αυθεντικότητα, ακόμη και αν χρειάστηκε να προσθέσει, εκ των υστέρων, και το "χωρίς να ξεχνάς και αυτούς που αγαπάς".
Το Βαποράκι/ The Mule (2018) / Είδος : Δραματική / Σκηνοθεσία: Clint Eastwood / Διάρκεια: 116'
Το Trailer της ταινίας.
Για περισσότερες πληροφορίες: The Mule.
