Είναι που οι άνθρωποι δεν στρώνουνε λευκό
στα γιορτινά τραπέζια. Δεν ξεστρατίζουνε
σε σταυροδρόμια, με το δισάκι πια στον
ώμο δεν πορεύονται. ‘Όταν σηκώνεται αέρας
και φουρτούνα, κάνουνε τον σταυρό τους
μες στη νύχτα, μια Μαρία επικαλούνται,
να τους σώσει.
Έρχεται τότε ένα κορίτσι πορφυρό, να τους
γεμίσει το ποτήρι. Βάφουν τους τοίχους,
αλλάζουν τα χαλιά, αφήνουν ανοιχτή την
οροφή, να ‘ρθούνε πεφταστέρια, Ονόματα
διαπραγματεύονται, τα σύνορα ανάμεσά
τους. «Ο Παρθενώνας πώς ματώνει με τη
δύση» λένε έκπληκτοι.
Νηφάλιοι μετά αποκοιμούνται μπρος στην
οθόνη, με διαφημίσεις ατελέσφορες –
εδώ είμαι και σε θέλω.
Είναι κάτι έρωτες αγέρωχοι μέσα στην
παρακμή των ποιητών, μόλις φτάσει η καύτρα
τους στα χείλη, τους ξορκίζεις.
Ειρήνη Ιωαννίδου
Από την ποιητική συλλογή «Τα ρόδα κόβονται στα 2/3», Εκδ. Σαιξπηρικόν, 2023
ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ ΣΗΜΕΙΩΜΑ
Η Ειρήνη Ιωαννίδου γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη τον Μάϊο του 1967 όπου και ζει μαζί με την οικογένειά της. Είναι απόφοιτος του τμήματος Γαλλικής Γλώσσας και Φιλολογίας της Φιλοσοφικής σχολής του ΑΠΘ. Έχει εκδώσει δύο ποιητικές συλλογές στις Εκδ. Σαιξπηρικόν. Ποιήματα και κείμενά της έχουν δημοσιευτεί στα ηλεκτρονικά περιοδικά Bibliotheque, Ποιείν, Θράκα, Φρέαρ, Fractal, Χάρτης, Περί ου, Culture Book, καθώς και στα λογοτεχνικά περιοδικά Εντευκτήριο, Εμβόλιμον, Αίτιον, Οροπέδιο, Παρέμβαση και Intellectum. Το 2014 συμμετείχε στην 4η Λογοτεχνική Σκηνή που διοργάνωσε το λογοτεχνικό περιοδικό ΕΝΤΕΥΚΤΗΡΙΟ. Ποιήματά της έχουν συμπεριληφθεί και σε διάφορες ποιητικές ανθολογίες.
