Καράβια μεγάλα, μικρά, άλλοτε με άσπρα πανιά, άλλοτε με φλοράλ, οι δημιουργίες της Ράνιας Κανάρη στέκουν στο ράφι έτοιμες να συντροφεύσουν κάθε ταξιδιώτη της ζωής, που θα τις επιλέξει για το χώρο του.
Πώς όμως ξεκίνησε η ιδέα αυτή; “Το 1999 εργαζόμουν στον Πλαταμώνα. Εκεί, στην παραλία υπήρχε ένας τεράστιος σωρός από ξύλα που τα είχε ξεβράσει η θάλασσα. Διάλεξα μερικά από αυτά κι έτσι ξεκίνησα δειλά δειλά να φτιάχνω βαρκάκια, για να περνά η ώρα μου”, μας είπε η Ράνια.
Oι μικρές δημιουργίες της κέρδισαν από νωρίς το θαυμασμό γνωστών και φίλων. “Το πρώτο μπράβο που άκουσα με γέμισε ικανοποίηση. Όσα περισσότερα μπράβο άκουγα τόσο μεγάλωνε και η αυτοπεποίθησή μου”, μας εξομολογήθηκε.
Στην πορεία η Ράνια επέλεξε να χρησιμοποιήσει ξύλα, που βρήκε σε ένα από τα τελευταία καρνάγια της Χαλκιδικής. “Στο καρνάγιο, όπως έβγαζαν τα πατρόν για τα καΐκια, ό,τι περίσσευε το πετούσαν. Πήγαινα, λοιπόν, εκεί μία δυο φορές το χρόνο και μάζευα τα περισσεύματα, που ήταν κυρίως καμπυλόγραμμα. Μου άρεσαν πολύ τα ξύλα που έβρισκα, καθώς ήταν από πεύκο και είχαν χρώμα κοκκινωπό”, μας εξήγησε.
Αρχικά η Ράνια έκανε το χόμπι της, το οποίο και δεν αξιοποίησε επαγγελματικά. Οι λόγοι; Πολλοί και διάφοροι. “Σιγά σιγά ξεκίνησα τα φτιάχνω καραβάκια και να τα κάνω δώρα. Στη συνέχεια, όμως, καθώς άκουγα όμορφα λόγια, σκέφτηκα ότι ίσως θα μπορούσα να δοκιμάσω να τα πουλάω”.
Έτσι η Ράνια ξεκίνησε την καλλιτεχνική εξωστρέφειά της, κάνοντας εκθέσεις σε διάφορα μπαρ-καφέ της Θεσσαλονίκης και λαμβάνοντας μέρος σε κάποια μπαζάρ. “Στη Θεσσαλονίκη γίνονται πάρα πολλά μπαζάρ, ειδικά τις ημέρες των εορτών. Το πρόβλημα όμως είναι ότι αυτά έχουν γίνει πλέον, επιχειρήσεις”, μας δήλωσε η Ράνια. Και συνέχισε λέγοντας “Ζητούν χρήματα για τη συμμετοχή και παίρνουν ποσοστά επί των πωλήσεων. Αυτό όμως έχει ως αποτέλεσμα να πρέπει να ανεβάσουμε πολύ τις τιμές, προκειμένου να βγάλουμε τα έξοδά μας και να έχουμε και κάποιο κέρδος. Βέβαια, τέτοιου είδους αγορές μας εξυπηρετούν ως προς τη νομική και φορολογική μας κάλυψη, διότι εμείς δε διαθέτουμε χαρτιά και δε μπορούμε να κόψουμε απόδειξη. Οπότε αυτοί κόβουν αποδείξεις αντί εμού. Από την άλλη, όμως, δε με συμφέρει, γιατί πρέπει να πουλήσω πολλά για να έχω κέρδος. Κι όπως γνωρίζουμε, ο κόσμος είναι αρκετά στριμωγμένος και δεν έχει τη δυνατότητα να ξοδέψει πολλά χρήματα για να αγοράσει κάτι ακριβό”.
Παρ' όλες τις δυσκολίες που αντιμετώπισε με τα μπαζάρ, η Ράνια δε σκέφτηκε να ανοίξει κάποιο μαγαζί. “Το να ανοίξω ένα μαγαζί είναι εξαιρετικά δύσκολο. Τα έξοδα είναι πάρα πολλά κι όπως αντιλαμβάνεσαι είναι πολύ δύσκολο να επενδύσει κάποιος μόνο και μόνο για να κάνει το μεράκι του. Πρέπει να λάβεις υπόψιν σου πολλές παραμέτρους”, μας εξήγησε.
“Ξέρετε, τα άτομα που έχουν καλλιτεχνικό χαρακτήρα είναι δύσκολο να συνδυάσουν και την επιχειρηματικότητα. Υπάρχουν κάποιοι που το καταφέρνουν, αλλά είναι δύσκολο από θέμα χρόνου”.
Ωστόσο, και η δημιουργία ενός ηλεκτρονικού καταστήματος δεν είναι για την ίδια εύκολη υπόθεση “Πρέπει να δημιουργώ, να αφιερώνω χρόνο για το ίντερνετ, να τραβώ φωτογραφίες, να προωθώ τα έργα μου και να ετοιμάζω και τις αποστολές. Γιατί τα καραβάκια μου έχουν όγκο και χρειάζεται να μπουν σε μία πολύ καλή συσκευασία. Σκεφτείτε ότι μπορεί να χρειαστώ ώρες για να ετοιμάσω ένα δέμα και να το σταματήσουν στο τελωνείο. Όπως καταλαβαίνετε είναι πολλά που πρέπει να έχω στο μυαλό μου”.
Tα καραβάκια της Ράνιας δεν είναι αντικείμενα παραγωγής. “Όλα εξαρτώνται από το ξύλο που θα βρω. Υπάρχει μία παρόμοια κεντρική ιδέα, ωστόσο καμία δημιουργία μου δεν είναι ίδια με την άλλη. Γι’ αυτό και ο χρόνος που απαιτείται για το καθένα είναι διαφορετικός. Για ένα μικρό μπορεί να χρειαστώ μία μέρα και για ένα μεγαλύτερο καράβι περισσότερες”, μας εξήγησε.
Τα ξύλινα σκαριά της Ράνιας "ταξιδεύουν" σε ολόκληρο τον κόσμο "Έχω στείλει δημιουργίες μου σε πολλές χώρες, πρόσφατα έστειλα στο Κατάρ. Ξέρετε χαιρόμαι πολύ τα στέλνω στο εξωτερικό, γιατί μαζί με αυτά νιώθω ότι ταξιδεύω κι εγώ", μας εκμυστηρεύτηκε.
Facebook: Wooden boats Rania Kanari
