Sediment Bruise: Απεκδυόμαστε το σκοτάδι, για να μείνει το φως…

Συγκρότημα
13.03.2019
Sediment Bruise: Απεκδυόμαστε το σκοτάδι, για να μείνει το φως…

Οι Sediment Bruise αποτελούν μία από τις δημοφιλέστερες Indie Post-rock μπάντες της Θεσσαλονίκης                                                                                                                                      

                                                                                                                                                          

 Οι Vaggelis Moudouris [Vag Mood] (φωνή), Nikolaos Nikolaides (κιθάρες κ βασικός στιχουργός), Michelangelo Nikolaidis (πλήκτρα, δεύτερα φωνητικά), Sotiris Fotinitsoglou (βιολί), Giorgos Moukos (τύμπανα) και ο Panagiotis Giannoudis (μπάσο) ένωσαν το ταλέντο και το πάθος τους για τη μουσική το 1999. Από τότε μένουν αχώριστοι και δημιουργούν με μόνο γνώμονα τους τη διέξοδο των συναισθημάτων τους.

Sediment Bruise, «το αποτύπωμα ενός τραγικού γεγονότος στην ψυχή ενός ανθρώπου.  Πώς προέκυψε;

Τυχαίνει να είμαι ο «νονός» του συγκροτήματος. Σαν λάτρης της σουρεαλιστικής ποίησης, ιδιαίτερα στην αγνή ηλικία των 15, ένωσα δύο παράταιρες λέξεις σε μία φράση, που για εμένα σήμαινε αυτό που παραμένει για πάντα μέσα σου ύστερα από κάτι τραγικό που σου συνέβει. Είχαν συμβεί και πολλοί θάνατοι στην οικογένεια εκείνη την εποχή, οπότε καταλαβαίνεις…

Tι είναι αυτό που θέλετε να επικοινωνήσετε μέσω της μουσικής σας;

Αυτά που νιώθουμε την συγκεκριμένη περίοδο της ζωής μας. Η μουσική αυτό είναι άλλωστε. Μια διέξοδος συναισθημάτων του καλλιτέχνη, που μέσω του συγκεκριμένου καναλιού επικοινωνίας, προσπαθεί να συνδυαστεί με αυτό που νιώθει ο ακροατής. Στην παρούσα φάση, με τον τρίτο δίσκο μας, θέλουμε να επικοινωνήσουμε τις αβεβαιότητες και τα αδιέξοδα που βιώνει ένας νέος άνθρωπος σήμερα, στην Ελλάδα, στην Ευρώπη, αλλά και παντού. Όλη αυτήν την τρέλα του να πρέπει να πάρεις γρήγορες αποφάσεις εδώ και τώρα για τα πάντα (δουλειά, σχέσεις, πορεία ζωής). Το ότι τρέχουμε χωρίς να αντιλαμβανόμαστε την ζωή που περνά τριγύρω μας.

συγκρότημα

Ποιος στίχος σάς σας αντιπροσωπεύει;

I’m so glad, sometimes sad, it’s not bad that all is sound.

Στην Ελλάδα, σε αντίθεση με τα μεγάλα συγκροτήματα του εξωτερικού, τα περισσότερα συγκροτήματα διαλύονται. Τι πιστεύετε ότι φταίει;

Θα γίνω κυνικός. Στην Ελλάδα δεν έχει χρήμα η φάση. Αυτό ενώνει τους έξω. Όχι οι χαρακτήρες τους. Εδώ πρέπει να έχεις πολλή κ@@λα για αυτό που κάνεις για να μην το παρατήσεις.

Είστε μαζί εδώ και 20 χρόνια. Τι απαιτείται για να στεριώσει ένα συγκρότημα;

Υπομονή, επιμονή και πίστη σε αυτό που κάνεις. Και να είναι φυσικά τόσο απαραίτητος ο καθένας στον τελικό ήχο, που να μην υφίσταται η μπάντα χωρίς αυτόν….Α, και πολλές μπύρες!

Πόσο δύσκολο είναι να διακριθεί και να ξεχωρίσει ένα συγκρότημα στην ελληνική μουσική σκηνή;

Στην εποχή μας θεωρώ πως, αν αξίζει, είναι εύκολο. Δεν χρειάζεσαι πια ούτε εταιρίες, ούτε μεσάζοντες. Αν σε γουστάρει ο κόσμος κάτι θα κάνεις.

Εσείς δημιουργηθήκατε όταν εμφανίστηκε το διαδίκτυο. Ακούμε συχνά ότι το διαδίκτυο έχει βλάψει τη μουσική. Ποια είναι η γνώμη σας;

Το διαδίκτυο έχει βλάψει τις εταιρίες, όχι τη μουσική. Είναι απίστευτα γαμάτο που μπορώ να ακούσω μια μπάντα από την Ισλανδία, μετά μια από Ιαπωνία και μια από το Τιμπουκτού ακόμα. Ανακαλύπτεις απίστευτα διαμάντια τη σήμερον ημέρα. Αρκεί να ψάχνεις. Παλιά μόνο ό,τι σπρώχναν οι εταιρίες.

συγκρότημα

 

Ο Clive Martin, ο Bρετανός παραγωγός των Puressence, Raining Pleasure,Gipsy Kings κτλ , αναλαμβάνει την παραγωγή του ΄A new disease‘. Πώς προέκυψε αυτή η σημαντική συνεργασία;

Γνωριστήκαμε σε ένα λάιβ που κάναμε στο Λονδίνο, πριν κάποια χρόνια. Κολλήσαμε, τα ήπιαμε και μετά από κάποιον καιρό είπαμε να ηχογραφήσουμε μαζί. Απλά πράγματα. Απλός και προσιτός και ο Clive.

Έχετε πει ότι τα τραγούδια σας διηγούνται τις ιστορίες προσώπων που βιώνουν τις δυσκολίες και τους προβληματισμούς του σύγχρονου ανθρώπου: εγωισμός, αποξένωση, δυσπιστία στην πολιτική και την κοινωνία, εγκλωβισμός στην ρουτίνα της καθημερινότητας, ο πόνος της απώλειας, η φθαρτή φύση του ανθρώπου» . Γιατί;

Γιατί μας πνίγουν όλα αυτά. Και κάπως πρέπει να τα βγάλουμε από μέσα μας. Είναι κάτι σαν ψυχοθεραπεία.

Γιατί τόσο dark; Είναι αυτό που λέμε η καλή είδηση δεν πουλάει;

Απεκδυόμαστε το σκοτάδι, για να μείνει το φως… Δεν είμαστε σκυθρωποί και αγέλαστοι άνθρωποι. Το αντίθετο μάλιστα. Μάλλον βγάζουμε από μέσα μας κάθετι σκοτεινό, όπως είπα και παραπάνω, με την μουσική μας, για να φύγει και να μην μείνει εκεί…Αυτά στην παρούσα φάση, γιατί στον επόμενο δίσκο, μπορεί να γίνουμε Taylor Swift (ποτέ δεν ξέρεις!)

Έχετε προσπαθήσει να κάνετε διεθνή καριέρα;

Έχουμε παίξει και στο εξωτερικό. Αλλά, είναι μάλλον αστείο να λες πως πας να κάνεις διεθνή καριέρα. Αν έρθει, θα έρθει μόνο του, αβίαστα μέσω του κόσμου που σε γουστάρει. Και θα έρθει για πάρα πολύ λίγους. Ας μην γελιόμαστε.

Επηρέασε η οικονομική κρίση την πορεία σας;

Επηρέασε τα οικονομικά μας! Ίσως να φτιάχναμε πιο πολλούς δίσκους αν δεν υπήρχε. Ίσως και όχι. Μπορεί να τα πίναμε ακόμα περισσότερο και να μην κάναμε τίποτα!

Tι νέο ετοιμάζετε;

Αυτές τις μέρες ετοιμάζουμε μια ελληνική περιοδεία και μια μίνι ευρωπαϊκή για τον χειμώνα. Στούντιο ίσως να μπούμε προς την αρχή του φθινοπώρου για καναδυο ιδέες που στροβιλίζουν καιρό στο μυαλό μας και θα κυκλοφορήσουν στο διαδίκτυο. Αν όλα πάνε καλά. Γιατί συνήθως τα σχέδια και εμείς δεν ταιριάζουμε και τόσο.

Ποιος είναι ο στόχος σας; Πώς φαντάζεστε την καλλιτεχνική σας πορεία τα επόμενα 20 χρόνια;

Στόχος είναι να συνεχίζουμε να βγάζουμε τραγούδια. Πιο πολύ ανάγκη είναι παρά στόχος. Για την καλλιτεχνική πορεία, μπορεί να γίνουμε οι Slayer, οι Radiohead ή η Ariana Grande. Ό,τι και να γίνει, θα βγάζουμε πάντα αυτό που μας εκφράζει. Από εκεί και πέρα, who knows;

 

 

Εύα Κακλειδάκη

Εύα Κακλειδάκη

Με λένε Εύα και είμαι καλά, όπως συνηθίζω, να λέω. Σπούδασα Κοινωνιολογία κι έκανα μεταπτυχιακό στις ανθρωπιστικές σπουδές. Αλλά καθώς, όπως λέει και ο ποιητής “Εδώ στου δρόμου τα μισά έφτασε η ώρα να το πω, άλλα είν’ εκείνα που αγαπώ γι’ αλλού γι’ αλλού ξεκίνησα”, κάπως έτσι κι εγώ αποφάσισα να ασχοληθώ με τη δημοσιογραφία. Ο λόγος; Η μαγική τέχνη της συνέντευξής μέσω της οποίας προσπαθώ να ανακαλύψω όχι μόνο τους άλλους, αλλά και τον ίδιο μου τον εαυτό.