Φρέσκια, με ιδιαίτερη χροιά στη φωνή, η Παυλίνα Βουλγαράκη κατάφερε να ξεχωρίσει από τα πρώτα της κιόλας βήματα. Χωρίς καλλιτεχνικές κορώνες, με όχημα το ταλέντο της και την αγάπη της για τη μουσική, πρόσθεσε τη δική της πινελιά στην ελληνική δισκογραφία.
Σπουδάσατε ψυχολογία στο Πάντειο Πανεπιστήμιο, ωστόσο το τραγούδι σας κέρδισε. Γιατί;
Και τα δυο με ενδιαφέρουν εξίσου. Κάπου είχα διαβάσει , ο Φρόυντ πρέπει να το είχε πει , πως όσο βαθιά κι αν φτάσει ένας ψυχαναλυτής στον ανθρώπινο ψυχισμό, πάντα θα έχει φτάσει εκεί ήδη ένας ποιητής. Γράφοντας κάνω μια βουτιά, ένα ταξίδι εντός μου, στις βαθύτερες διεργασίες που θα μπορούσα να κάνω. Δεν είναι τόσο μακριά η τέχνη από την ψυχολογία.
Βρίσκετε κοινά σημεία ανάμεσα στην Ψυχολογία και τη μουσική;
Όπως ξέρετε, υπάρχει η μουσικοθεραπεία, που είναι η χρήση μουσικής ή μουσικών στοιχείων, η οποία διαμορφώνεται με τέτοιον τρόπο, έτσι ώστε να προάγει και να διευκολύνει την επικοινωνία, τη μάθηση, τις ανθρώπινες σχέσεις, την κινητοποίηση, την έκφραση και άλλους θεραπευτικούς στόχους. Αυτός ο κλάδος, που έχει διάφορα μοντέλα, αναδεικνύει βασικά κοινά σημεία ανάμεσα στη μουσική και την ψυχολογία.
Αυτή η σύνδεση δεν είναι μόνο σημερινή. Ήδη στην αρχαία Ελλάδα υπήρχε η θεωρία του ήθους, σύμφωνα με την οποία τα ηχητικά φαινόμενα συνδέονται άμεσα με τις ψυχικές καταστάσεις του ανθρώπου και μια ορισμένη σειρά ήχων μπορεί να προκαλέσει μια συγκεκριμένη ψυχική κατάσταση. Πολλοί αρχαίοι συγγραφείς είχαν την άποψη ότι οι αρμονίες και οι ρυθμοί έχουν ηθικό σκοπό και δύναμη.
Παρόλα αυτά, εκείνο που με ενδιαφέρει προσωπικά περισσότερο είναι η θεραπεία του τραύματος μέσα από την τέχνη. Μέσω της δημιουργίας μουσικής από έναν άνθρωπο ψυχικά τραυματισμένο, δημιουργείται ένας δίαυλος επικοινωνίας μεταξύ του επιζώντος και του ίδιου του τραύματος και στη συνέχεια, μέσω της έκθεσης της μουσικής, χτίζεται ένας δίαυλος μεταξύ του επιζώντος και άλλων ανθρώπων .
Είναι τεράστια αυτή η κουβέντα και πολύ ενδιαφέρουσα… Από ότι βλέπετε πάντως, βρίσκω πολλά κοινά σημεία (γέλια)
Eiστε κόρη του γνωστού πολιτικού, Γιώργου Βουλγαράκη. Πόσο επηρέασε αυτό τη μέχρι τώρα πορεία σας;
Την εποχή που ξεκινούσα, ένιωθα ότι το όνομά μου είναι ισχυρότερο από την ύπαρξή μου κι έτσι του άφηνα πολύ χώρο. Πέρασα δηλαδή μία φάση που ένιωθα πως έπρεπε να απολογούμαι για το επίθετό μου, για την οικογένειά μου, για τους ανθρώπους που αγαπώ.
Τελικά όμως όλη αυτή η συγκυρία μου έκανε καλό, γιατί με ανάγκασε να πιστέψω στον εαυτό μου και να ξεκαθαρίσω τη σχέση μου με την οικογένειά μου, να πάρω θέση απέναντι σε εμένα και στους άλλους. Με επηρέαζε, μέχρι την στιγμή που συνειδητοποίησα ότι είμαι πολλά περισσότερα πράγματα από ένα όνομα .
Κάποιος είχε πει πως το πρόβλημα με τη ζωή είναι ότι δεν έχει μουσική υπόκρουση. Αν έπρεπε να επενδύσετε μουσικά τη ζωή σας, ποια μουσική θα επιλέγατε; Ποιο κομμάτι θα μπορούσατε να ακούτε ξανά και ξανά;
Αν έπρεπε να επενδύσω τη ζωή μου μουσικά θα είχε από Britney Spears και Spice girls μέχρι Nils Frahm, Tricky , ρεμπέτικο, Tracy Chapman και Chopin.
Ξανά και ξανά ακούω το Spring Waltz του Chopin.
Ο Γερμανός συγγραφέας Ζαν Πωλ Ρίχτερ είχε πει πως “Η μουσική είναι το φεγγαρόφωτο στη σκοτεινή νύχτα της ζωής”. Τι είναι για εσάς η μουσική;
Αγγίζει χορδές μέσα μου, που δεν ήξερα καν ότι υπάρχουν. Υπάρχει πάντα εκεί που οι λέξεις δε χωράνε. Είναι μια μορφή μαγείας, η πιο ισχυρή .
Στο τραγούδι σας “Με ένα τραγούδι παλιακό” λέτε "Έστησαν χορό τα πάθη και πλημμύρισαν τις φλέβες μου τα λάθη”. Ποια είναι τα πάθη και ποια τα λάθη της Παυλίνας Βουλγαράκη;
Λίγο αυτοσαρκαστικά το έγραψα αυτό. Αμέτρητα λάθη. Δε θα τελειώσω εάν αρχίσω. Σε σχέση με τα πάθη… είμαι πολύ παρορμητική.
Επικρατεί πολλές φορές μέσα μου το συναίσθημα αντί της λογικής. Μεγαλώνοντας, καλυτερεύω, αλλά μη φανταστείτε. Σε πολλά πράγματα δεν μπορώ να αντισταθώ.
Πώς φαντάζεστε τον εαυτό σας μετά από 40 χρόνια;
Ιδανικά θα ήθελα να έχω μια βάση εκτός Αθηνών, στη φύση. Ένα ησυχαστήριο. Να διαβάζω, να γράφω, να ζωγραφίζω. Έχοντας συνοδοιπόρους ζωής τους φίλους, τα αδέρφια μου, τον σύντροφο μου κι όσους έχουμε αλληλεπιδράσει και συνδεθεί ουσιαστικά μέσα από τη μουσική μου.
Εύχομαι να νιώθω πλήρης, ευγνώμων και να μην έχω ξεχάσει να θυμάμαι.
Ποιο είναι το καλλιτεχνικό σας όραμα;
Σε αυτή τη φάση, ένα είδος μουσικής που μου λείπει στην Ελλάδα. Το αναζητώ ως ακροάτρια δηλαδή. Ελληνικός στίχος με τη μουσική που ακούω σε ξένα σύγχρονα συγκροτήματα, indie pop rock .
Το μεγαλύτερο όραμά μου συνδυάζει την τέχνη με τη θεραπεία . Παραστατική τέχνη και θεραπεία. Έχω κάτι στο μυαλό μου, αλλά ακόμα δεν είμαι σε θέση να το μοιραστώ.
Ωστόσο έχετε και αρκετές ευαισθησίες τις οποίες εκφράζετε έμπρακτα, στηρίζοντας φιλανθρωπικές προσπάθειες. Μία από αυτές θα είναι και η εμφάνιση σας την Πέμπτη 12 Δεκεμβρίου στις 21:00, στη Μουσική Σκηνή Πειραιώς 131, που θα τραγουδήσετε για την Ένωση “Μαζί για το Παιδί”. Μιλήστε μου γι’ αυτή σας την εμφάνιση.
Θαυμάζω και παρακολουθώ χρόνια το έργο της ένωσης «Μαζί για το παιδί». Παρέχει σταθερά βοήθεια σε όσα παιδιά την χρειάζονται με κάθε τρόπο και μέσο. Ουσιαστικά και αθόρυβα αγωνίζεται να προσφέρει στα παιδιά συνθήκες, οι οποίες θα έπρεπε να είναι αυτονόητες για όλα τα παιδιά του κόσμου.
Είναι τιμή για εμένα και ευλογία, που μου δίνεται η δυνατότητα στις 12/12 να βρίσκομαι εκεί. Η μπάντα μου, εγώ και οποίος άλλος έρθει θα γίνουμε για λίγο μια φωνή, μια ψυχή, όπως πάντα, αλλά τώρα θα μας συνδέει κι ένας ακόμη ανώτερος σκοπός.
