Ο Βασίλης Τζιγκούρας εργαζόταν για αρκετά χρόνια ως υδραυλικός σε μία αντιπροσωπεία, ωστόσο αυτό το επάγγελμα δεν τον “γέμιζε”. Το 2015 ήταν μία δύσκολη χρονιά για τον ίδιο. Κλεισμένος στον εαυτό του, περνούσε τις ελεύθερες ώρες του χαζεύοντας βίντεο στο Διαδίκτυο, όταν είδε έναν Λατινοαμερικάνο που έφτιαχνε αναπηρικά αμαξίδια για ζώα. Και έτσι ξεκίνησαν όλα...
Το πρώτο του αμαξίδιο το κατασκεύασε σε ένα μπαλκόνι στο σπίτι του στη Νέα Ιωνία. “Το θυμάμαι σαν τώρα, γιατί ήταν και η μέρα του δημοψηφίσματος το 2015. Όλοι ήταν καθηλωμένοι μπροστά στις τηλεοράσεις και εγώ κολλούσα σωλήνες αποχέτευσης, στο μπαλκόνι, μέχρι τις 4 το πρωί”.
Την παρθενική του δουλειά την έκλεισε μέσω Διαδικτύου. “Είχα γράψει στο Facebook ότι σκόπευα να ασχοληθώ με αναπηρικά αμαξίδια για ζώα, κατασκευασμένα με σωλήνες ύδρευσης. Βρέθηκαν λοιπόν κάποια παιδιά από το Παλαιό Φάληρο και μου είπαν ότι θα ήθελαν ένα για τον σκύλο τους”.
Η συγκίνηση του Βασίλη υπήρξε μεγάλη, όταν είδε τον σκύλο να φοράει το αναπηρικό αμαξίδιο, το οποίο ο ίδιος του είχε φτιάξει. Ωστόσο, όπως είπε χαρακτηριστικά, το μικρόβιο για το επάγγελμα αυτό του μπήκε όταν αισθάνθηκε ότι ήθελε να πάρει πίσω το αμαξίδιο, προκειμένου να το τελειοποιήσει. “Εκεί ενδιαφέρθηκα πραγματικά για τον σκύλο, για την κατασκευή. Ενώ πήγαινε μία χαρά με αυτό που του είχα φτιάξει, προτίμησα να το πάρω πίσω, προκειμένου να το επιστρέψω την επόμενη εβδομάδα πιο βελτιωμένο”.
Μετά από αυτό απολύθηκε και την αποζημίωση που έλαβε τη διέθεσε εξ' ολοκλήρου στην υλοποίηση των επιχειρηματικών του σχεδίων. “Ξεκίνησα με πάρα πολλή φτώχεια σε ένα μπαλκόνι. Μετά πήγα σε μία γκαρσονιέρα και εκεί δίπλα από το κρεβάτι είχα ένα γραφειάκι, όπου είχα βάλει μία μέγγενη και έφτιαχνα αμαξίδια πλέον με χαλκοσωλήνες ύδρευσης και όχι αποχέτευσης. Τα μετρήματα και οι εφαρμογές του αμαξιδίου γίνονταν σε ένα ποδήλατο. Με λίγα λόγια, είχα αποφασίσει ότι είτε πετύχαινε η συγκεκριμένη προσπάθειά μου είτε όχι, εγώ αυτό θα έκανα με το όποιο κόστος.”
Με πείσμα, κόπο και στερήσεις ο Βασίλης τα κατάφερε και δημιούργησε τη δική του επιχείρηση σε ένα δίχωρο κτίριο, στο οποίο διαθέτει γραφείο και εργαστήριο. “Πλέον έχω την επιχείρηση Plus2feet. Είμαι κατασκευαστής αναπηρικών αμαξιδίων και ποδηλάτων με βάση τον ΚΑΔ και διαθέτω βεβαίωση καταλληλότητας από την κτηνιατρική σχολή του πανεπιστημίου Θεσσαλίας. Εκτός αυτού, απασχολώ και μία μόνιμη υπάλληλο, η οποία μου ράβει τα καθίσματα”.
Το κύριο υλικό, το οποίο χρησιμοποιεί ο εμπνευσμένος επιχειρηματίας για την κατασκευή των αναπηρικών αμαξιδιών για ζώα, είναι το αλουμίνιο.Ενώ οι τιμές τους ξεκινούν από 150 και φτάνουν μέχρι και τα 300 ευρώ. “Η τιμή εξαρτάται από το ζώο, την αναπηρία του και το βάρος του. Γενικά, από το τι ζητάει ο κτηνίατρος. Βέβαια αυτές οι τιμές είναι στο 1/3 από εκείνες που συναντά κανείς στο εξωτερικό. Να επισημάνω εδώ ότι για ηλικιωμένα ζώα και για αδέσποτα οι τιμές είναι πολύ πιο χαμηλές”, μας εξηγεί.
Μεγάλη επιτυχία του Βασίλη αποτελεί το γεγονός ότι κατάφερε να μετατρέψει το αναπηρικό αμαξίδιο για ζώα από είδος πολυτελείας σε είδος ανάγκης. Μέσα σε πέντε χρόνια κατασκεύασε περισσότερα από 2.000 αναπηρικά αμαξίδια για διάφορα ζώα. “Έχω φτιάξει για σκύλο, για γάτα, για κουνέλι, για ινδικό χοιρίδιο, για χελώνα, για κατσίκα, για αλεπού, για αρκούδα”, μας ανέφερε.
Τα αναπηρικά αμαξίδιά του έχουν ταξιδέψει και εκτός ελληνικών συνόρων, δίνοντας χαρά σε πολλά ζώα. “Έχω δώσει πολλά αμαξίδια στην Κύπρο, τη Γερμανία, τη Γαλλία, την Αγγλία, την Ιταλία, την Ολλανδία, το Βέλγιο, την Αλβανία, τη Σερβία, σε τρεις πολιτείες της Αμερικής, ακόμα και στην Ινδία, στο Νέο Δελχί”.
Η ικανοποίησή του, όταν βλέπει τα ζωάκια να μετακινούνται χάρη στα αμαξίδιά του, είναι μεγάλη. “Είναι πολύ ιδιαίτερο το συναίσθημα, όταν μου στέλνουν φωτογραφίες ή βίντεο με ένα ζωάκι που βρίσκεται μίλια μακριά και περπατά με το αμαξίδιο που του έστειλα. Δε θα ξεχάσω τον αρκουδάκο, ο οποίος χωρίς το αμαξίδιο δεν μπορούσε να μετακινηθεί καθόλου. Όταν το φόρεσε, λοιπόν, έκανε σαν να μου έλεγε “ευχαριστώ”. Είναι κάπως μαγικό όλο αυτό”.
Η αγάπη όμως του Βασίλη για τα ζώα δε σταματά στα αμαξίδια που κατασκευάζει, καθώς η φιλοζωική του δράση είναι αξιοσημείωτη. “Έχει τύχει να προσφέρουμε πάρα πολλά αμαξίδια. Κάθε χρόνο στην επέτειο της εταιρείας μας, στις 4 Ιουλίου, κάνουμε κάποιες φιλοζωικές δράσεις. Πέρυσι προσφέραμε σε φιλοζωικά σωματία 3 τόνους τροφής που συγκεντρώσαμε και εκατοντάδες σκευάσματα από φάρμακα. Το είχαμε οργανώσει στα πλαίσια του “Όλοι μαζί μπορούμε”, με χορηγό επικοινωνίας τον ΣΚΑΙ.
Επίσης, σε ένα κοινωνικό κτηνιατρείο που άνοιξε, προσφέραμε κάποια χρήματα για εξοπλισμό. Από κάθε αμαξίδιο που έφτιαχνα βάζαμε ένα ποσό και μαζεύτηκε ένας 3ψήφιος αριθμός. Ακόμα, στις πυρκαγιές στο Μάτι μαζευτήκαμε μερικοί φίλοι και πήγαμε να βοηθήσουμε ανθρώπους και ζώα. Το ίδιο κάναμε και στις πλημμύρες στη Μάνδρα, σε συνεργασία με ορισμένα φιλοζωικά σωματεία”.
Ωστόσο, ο ίδιος θεωρεί ότι η προσφορά του δεν εκτιμήθηκε από ορισμένους, όπως μας ανέφερε με πικρία. “Στην Ελλάδα υπήρξαν κάποιοι, οι οποίοι τη δωρεάν προσφορά δεν την είδαν ως τέτοια, αλλά την είδαν ως τσάμπα και μου πέταξαν ένα αμαξίδιο στα σκουπίδια. Βλέπεις, τελικά, εάν κάτι δεν το πληρώσεις, δεν το εκτιμάς”.
Τα όνειρα του Βασίλη δε σταματούν εδώ. Στόχος του είναι να μεγαλώσει ακόμα περισσότερο την επιχείρησή του, τόσο σε υλικοτεχνική υποδομή όσο και σε έμψυχο δυναμικό. “Αυτό που θέλω είναι σε βάθος δεκαετίας να φτάσω τα 10.000 αμαξίδια και γιατί όχι και τα 20.000”, μας τόνισε με θέρμη.
Facebook: https://www.facebook.com/plus2feet/
