“Άμα δεν έχεις νύχια να ξυστείς, μην περιμένεις άλλον να σε ξύσει"
Στο υπόγειο του κτιρίου, που στεγάζεται η Ρυθμιστική Αρχή Ενέργειας στην οδό Πειραιώς, λειτουργεί εδώ και 1,5 περίπου χρόνο το Βιβλιοπωλείο των Αστέγων. Διάσπαρτες παλέτες, με εκατοντάδες βιβλία όλων των ειδών, βρίσκονται στο χώρο. Η περισυλλογή αυτών γίνεται από 3 άστεγους, ενώ πωλούνται μόλις για 2 ευρώ το καθένα.
Εμπνευστής της συγκεκριμένης ιδέας υπήρξε ο Λεωνίδας Κουρσούμης, όταν στα 67 του χρόνια έμεινε άνεργος και άστεγος.
“Περιφερόμουν στους δρόμους και κάποια στιγμή σκέφτηκα ότι αυτό δεν μπορούσε να συνεχιστεί. Έψαχνα βιβλία στους δρόμους και «έπαιζα θέατρο», μιας και στην ουσία κανένας δε γνώριζε ότι ήμουν άστεγος. Τον Γενάρη του 2019 είπα ότι ήμουν άστεγος και το έκανα συνειδητά, γιατί έβλεπα το αδιέξοδο”, μας εξήγησε ο κύριος Λεωνίδας.
Ο ίδιος μαζί με δύο ακόμα άστεγους σκέφτηκαν πως αντί να ζουν στους δρόμους και να οργώνουν καθημερινά ολόκληρη την Αθήνα, προκειμένου να μαζέψουν 30-40 βιβλία και να τα πουλήσουν όλα μαζί για 7 ευρώ, θα ήταν προτιμότερο να βρουν ένα τρόπο να κάνουν κάτι για τους ίδιους.
“Αποφασίσαμε πως θα μπορούσαμε αυτά που μαζεύαμε, αντί να τα πηγαίνουμε στην ανακύκλωση ή στα παλαιοπωλεία, να τα πουλάμε οι ίδιοι. Έτσι σκεφτήκαμε να κάνουμε οικονομίες και όταν μαζεύαμε 300 ευρώ να νοικιάσουμε μία αποθήκη και να τη μετατρέψουμε σε παλαιοβιβλιοπωλείο. Στην αρχή ήμασταν σε μία αποθήκη στα Άνω Πατήσια, στην οποία ζούσα κι εγώ. Ο Αλέξανδρος και ο Αντώνης δεν έμεναν εκεί. Στη συνέχεια προέκυψε το θαύμα και ήλθαμε εδώ. Ο χώρος μας παραχωρήθηκε και είμαστε εδώ 15 μήνες”, μας εξήγησε ο κ. Λευτέρης.
Το συγκεκριμένο μέρος δε διαθέτει νερό και ηλεκτρικό ρεύμα, για τον λόγο αυτό ο κ. Λευτέρης και οι συνεργάτες του αποφάσισαν να μεταβούν σε ένα καινούργιο, που σε λίγο καιρό θα λειτουργεί κανονικά ως παλαιοβιβλιοπωλείο.
Όπως μας είπε και ο ίδιος “Βρήκαμε ένα χώρο κάπου στην λεωφόρο Αλεξάνδρας, τον νοικιάσαμε, τον βάψαμε, τοποθετήσαμε τις βιβλιοθήκες και σε λίγο καιρό θα είμαστε έτοιμοι για να υποδεχτούμε τους πελάτες μας. Στην Ελλάδα δεν υπάρχει αγορά παλιού ή συλλεκτικού βιβλίου. Δεν υπάρχει μία αγορά δομημένη. Εδώ έχουμε βιβλία από το τέλος του 19ου αιώνα και των αρχών του 20ου. Αυτά θέλουμε να τα κρατήσουμε και να τα εκθέσουμε στο μαγαζί που ετοιμάζουμε”.
Ο κ. Λευτέρης πέρασε δύσκολα, αλλά δεν το έβαλε κάτω και τα κατάφερε. Πώς όμως βλέπει ο ίδιος τη μέχρι τώρα διαδρομή του και τι έχει να πει σε όσους βρίσκονται σε αντίστοιχη θέση με αυτή που βρέθηκε και αυτός πριν από μερικούς μήνες;
“Δε θεωρώ ότι έχω φτάσει κάπου. Το προσπαθώ. Ωστόσο, θεωρώ πως είναι όχι απλά δύσκολο, αλλά αδύνατον να επανέλθει κανείς. Αποκλείεται να επανέλθω στη ζωή που είχα πριν. Αυτό αποδεικνύει η πραγματικότητα κάθε μέρα που περνά. Εάν πάτε σε μία δομή φιλοξενίας αστέγων θα τους δείτε και θα καταλάβετε. Αν κάτσεις και συζητήσεις μαζί τους εκεί θα αντιληφθείς όλο το αδιέξοδο. Είναι χαμένοι όλοι”, μας επισήμανε ο κ. Λευτέρης.
Ο ίδιος θεωρεί πως θα πρέπει να γίνει μία πιο συντονισμένη προσπάθεια για την επανένταξη των αστέγων. “Πιστεύω ότι για να γίνει κάτι θα πρέπει με κάθε άστεγο να ασχοληθεί αποκλειστικά ένα άτομο. Μέχρι τώρα τους φωνάζουν και τους λένε θεωρίες. Ο άστεγος για να πάρει στροφή θέλει αρχικά να έχει ένα κρεβάτι, ώστε να ξεκουράζεται και έπειτα να έχει και μία δουλειά. Αν δώσεις σε έναν άστεγο κρεβάτι, χωρίς να έχει κάποια εργασία, το μόνο που θα κάνει είναι να κοιμάται συνεχώς και να μη βγαίνει έξω.
Αν πάτε στη δομή αστέγων στον Βύρωνα θα δείτε ότι δε βγαίνει κανένας έξω. Και με τη στέγη που φτιάχνεται στην Πλατεία Βάθης το ίδιο θα γίνει. Εγώ είμαι υπέρ αυτής της προσπάθειας, αλλά θα μένουν μόνο για 6 μήνες και το μόνο που θα γίνεται είναι να τους τρέφουν την απάθεια.”
Τι συμβουλή δίνει ωστόσο ο κ. Λευτέρης σε κάποιον που μπορεί να βρίσκεται σε μία δύσκολη κατάσταση; “Δεν μπορώ να πω τίποτα. Ο καθένας κάνεις τις επιλογές του. Ωστόσο, θα μπορούσε να εστιάσει σε κάτι και να βρει μία λύση μόνος και να προσπαθήσει με υπομονή και επιμονή να την εφαρμόσει. Δυστυχώς, όμως, οι άστεγοι δεν μπορούν να κάνουν τίποτα, γιατί έχουν μπει σε ένα τρυπάκι να τα περιμένουν όλα από τους άλλους λες και τους τα χρωστάνε. Εμένα δε μου χρωστούσε κανείς στη ζωή μου και σκέφτηκα ότι θα έπρεπε να κάνω κάτι, μιας και στην ηλικία μου δεν είχα κάποια άλλη επιλογή. Βλέπω άστεγους πιο νέους και δεν κάνουν τίποτα. Αυτό με εξαγριώνει”, μας ανέφερε μέσα από τη δική του εμπειρία.
Τέλος ο κ. Λευτέρης θέλησε να μας εκμυστηρευτεί αυτό που του δίδαξε η ζωή “Άμα δεν έχεις νύχια να ξυστείς, μην περιμένεις άλλον να σε ξύσει. Εγώ αυτό πιστεύω μιας που η ζωή μας πάει, όπου αυτή θέλει.”
