O Δημήτρης Γεωργοπάλης είναι αναμφισβήτητα ένας από τους πιο ταλαντούχους και διακεκριμένους σκιτσογράφους της εποχής μας. Αρκεί να δει κανείς μόνο ένα σκίτσο του για να αντιληφθεί ότι πρόκειται για έναν καλλιτέχνη που δε “μασά” τα λόγια του, προσπαθώντας να πιάσει τον παλμό της εποχής, στηλιτεύοντας τα κακώς κείμενα χωρίς φόβο, αλλά με πολύ πάθος.
Πότε καταλάβατε ότι θέλετε να γίνετε σκιτσογράφος;
Ήμουν μαθητής του Δημοτικού όταν κατάλαβα πως ήθελα να γίνω σκιτσογράφος. Αν και τόσο μικρός, ξεφύλλιζα την εφημερίδα, την οποία έφερνε ο πατέρας μου σχεδόν κάθε μέρα, και «κόλλαγα» κυριολεκτικά στα σκίτσα. Με εντυπωσίαζε το γεγονός πως με ένα σχέδιο και ενίοτε με κάποιες λεζάντες ο σκιτσογράφος έβρισκε έναν ιδιαίτερα ξεχωριστό τρόπο να παρουσιάσει απλά και μεστά όλα όσα απασχολούσαν την επικαιρότητα. Όλο αυτό έμοιαζε μαγικό!
Ποιες δυσκολίες αντιμετωπίσατε στη μέχρι τώρα πορεία σας;
Στην αρχή, η βασική δυσκολία που αντιμετωπίζεις είναι να βρεις κάποιο μέσο να δημοσιεύσει τη δουλειά σου για να αρχίσει να προβάλλεται προς τα έξω. Σε αυτό το στάδιο θα δώσεις αρκετά σκίτσα, χωρίς να πληρωθείς. Παίρνεις, βέβαια, την απαραίτητη ηθική ικανοποίηση, που είναι το «καύσιμο» για να συνεχίσεις. Στις μέρες μας, με τα social media, όλο αυτό έχει αλλάξει. Ο χώρος, που θα έψαχνε ένας νέος συνάδελφος, είναι το Διαδίκτυο. Και είναι μεγάλος και τους χωράει όλους. Πολλοί νέοι σκιτσογράφοι έχουν αναδειχθεί μέσα από αυτή τη διαδικασία.
Ένα ακόμα σοβαρό ζήτημα, που θα πρέπει να λύσει ένας δημιουργός, είναι η διαμόρφωση της δικής του προσωπικής γραμμής. Στην αρχή, κάνεις πειραματισμούς, προσθέτεις στοιχεία που είδες σε άλλους και σου άρεσαν, δοκιμάζεις νέες τεχνικές και τελικά, σιγά-σιγά, μετά από αρκετό καιρό, καταφέρνεις να βρεις τη γραμμή που σου ταιριάζει.
Αυτό δεν σημαίνει πως σταμάτησε η αναζήτηση. Είναι μια διαδικασία διαρκώς σε εξέλιξη.
Η σάτιρα έχει όρια;
Η σάτιρα δεν πρέπει να έχει όρια. Μπορεί να είναι ειρωνική, αυστηρή, επιθετική, αποδομητική, ανατρεπτική. Τα όρια μπαίνουν αυτόματα από το κοινό που σε παρακολουθεί. Αυτοί θα σου δώσουν την έγκριση για να συνεχίσεις με τον τρόπο που έχεις επιλέξει ή θα επισημάνουν πως κάτι κάνεις λάθος. Τα μηνύματα, που σου στέλνει το κοινό, είναι πολύ δυνατά και στις μέρες μας με τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης είναι ακόμα πιο έντονα.
Εσείς έχετε κάποιες κόκκινες γραμμές;
Προσπαθώ να είμαι εντελώς «ελεύθερος» όταν σκιτσάρω. Από σκέψεις, περιορισμούς ή απαγορεύσεις. Όμως, όταν ολοκληρωθεί ένα σκίτσο, πάντα περνάει από αυστηρό «ποιοτικό έλεγχο», πριν παρουσιαστεί προς τα έξω. Αν κάτι «κλωτσάει» αρχίζει δεύτερος γύρος επεξεργασίας, μέχρι να φτάσω στο επιθυμητό σημείο.
Ποιο ήταν το πιο πετυχημένο σας σκίτσο;
Πετυχημένα σκίτσα υπάρχουν πολλά. Σκίτσα που μου έφεραν βραβεία, σκίτσα που σάρωσαν στα social media, σκίτσα που απλά έλεγαν μια δική τους ιστορία, σκίτσα που παρουσίασαν την πραγματικότητα από μία άλλη οπτική πλευρά, σκίτσα που έβαλαν κάποιους να σκεφτούν «έξω από το κουτί». Κάθε σκίτσο που δεν περνά απαρατήρητο, αλλά καταφέρνει να σου ψιθυρίσει (ή να σου φωνάξει) κάτι στο αυτί είναι ένα πετυχημένο σκίτσο.
Μέχρι πού μπορεί να φτάσει η δυναμική ενός σκίτσου;
Η δυναμική ενός σκίτσου εξαρτάται απόλυτα από το «timing». Αν το σχέδιο καταφέρει να πιάσει τον παλμό του κόσμου και να ανέβει σαν καλός σέρφερ στην κορυφή του μεγάλου κύματος, που λέγεται επικαιρότητα, θα κάνει μεγάλη και εντυπωσιακή πορεία.
Υπάρχει συνταγή επιτυχίας για ένα σκίτσο;
Η βασική συνταγή επιτυχίας ενός σκίτσου είναι αυτό που αναφέραμε και πριν, να καταφέρει να πιάσει τον παλμό της κοινής γνώμης. Πολύ σημαντικό είναι , επίσης, ο αιφνιδιασμός του αναγνώστη. Το σκίτσο θα πρέπει να υπονοεί μια συγκεκριμένη λογική διαδρομή. Πάνω σε αυτή τη διαδρομή θα πρέπει να βάλεις τη σκέψη του αναγνώστη σου. Η απότομη ανατροπή αυτής της φαινομενικά προδιαγεγραμμένης πορείας, δημιουργεί το ευχάριστο ξάφνιασμα, την ανατροπή και το αστείο.
Ποιο αποτελεί το κυρίαρχο “υλικό” της έμπνευσής σας;
Κυρίως η επικαιρότητα.
Ποιες είναι οι δυσκολίες που αντιμετωπίζει ένας σκιτσογράφος σήμερα;
Το μεγαλύτερο δώρο, που μπορείς να κάνεις σε έναν σκιτσογράφο, είναι να μην ανακατεύεσαι στη δουλειά του. Δηλαδή, να μην του προτείνεις θέματα, να μη λογοκρίνεις τη δουλειά του, να μην του βάζεις στενά όρια μέσα στα οποία θα πρέπει να κινηθεί.
Κι αυτό, όχι για κανέναν άλλο λόγο, αλλά γιατί η έμπνευση είναι αγενής. Μπουκάρει στο μυαλό σου άξαφνα, χωρίς να λάβει υπόψιν όλα τα παραπάνω.
Oι σκιτσογράφοι στην Ελλάδα του σήμερα κατέχουν τη θέση που τους αρμόζει;
Οι σκιτσογράφοι είμαστε εκείνο το κομμάτι της ελληνικής δημοσιογραφίας που ο κόσμος δεν συμπεριλαμβάνει στο τρίπτυχο «Αλ…, ρουφ…,δημοσιογράφοι». Από αυτή την άποψη, θα έλεγα πως διαθέτουμε τη θέση που μας αρμόζει στη συνείδηση των αναγνωστών μας.
Ποια είναι τα χαρακτηριστικά που θα πρέπει να διαθέτει ένας σκιτσογράφος;
Σίγουρα ένα καλά δομημένο βιογραφικό…Πλάκα κάνω!
Το βασικό είναι να μην είναι ιδεολογικά/πολιτικά αδιάφορος. Πρέπει να διαθέτει αναλυτική, κριτική σκέψη. Επίσης, να έχει ικανότητα στο σχέδιο. Να ενημερώνεται διαρκώς, να διαβάζει εφημερίδες και να ξέρει πολύ καλά όλες τις εξελίξεις.
Επιπλέον, θα πρέπει να είναι λίγο από σκηνοθέτης, λίγο από σκηνογράφος, λίγο από ενδυματολόγος και λίγο από σεναριογράφος. Αυτά δεν τα έχεις (όλα ή στο βαθμό που θα ήθελες) από την αρχή. Είναι επίκτητα χαρακτηριστικά που τα αποκτάς με ώρες σκέψης, δουλειάς και πειραματισμών.
Blog: https://georgopalis.com/
FΒ: https://www.facebook.com/georgopalis.cart00ns/
