Το κείμενο που ακολουθεί, λόγια του Γιάννη Μπεχράκη, που συνόδευαν μία από τις καλύτερες φωτογραφίες της μεγάλης καριέρας του, στην έκθεση "Το ταξίδι : Μετακινούμενοι πληθυσμοί", που έγινε στο μουσείο Μπενάκη τον Μάιο του 2016.
"Ήμουν σε μία παραλία στην Κω, περιμένοντας τις βάρκες που μεταφέρουν τους πρόσφυγες και τους μετανάστες. Όταν αυτή η βάρκα έφτασε, τράβηξα μερικές φωτογραφίες και έδωσα στον κόσμο οδηγίες πώς να κατευθυνθούν στο αστυνομικό τμήμα για να εγγραφούν, διαβεβαιώνοντάς τους, και εγώ και οι συνάδελφοί μου ξανά και ξανά, πως κανείς δε θα τους βλάψει.
Μετά είδα μια ηλικιωμένη κυρία, που καθόταν στην παραλία και φαινόταν πολύ ήσυχη, έχοντας ένα χαμόγελο στο πρόσωπό της. Έδειχνε πολύ ήρεμη. Έμεινα λίγα μέτρα μακρυά και τράβηξα μερικές φωτογραφίες, όπως ο ήλιος απαλά φώτιζε το πρόσωπό της. Έμεινα σαστισμένος από την ηρεμία της σκηνής και από την παρουσία της. Αποφάσισα να την προσεγγίσω και να της προσφέρω ένα μικρό γλυκό ως μια χειρονομία της ελληνικής φιλοξενίας. Ήθελα να της κάνω μερικές ερωτήσεις και να λύσω το μυστήριο γύρω από αυτήν. Γονάτισα μπροστά της και της προσέφερα το γλυκό. Μου είπε "καλημέρα" στα αραβικά. Φαινόταν χαμένη, αλλά το πρόσωπό της είχε ακόμα ένα όμορφο χαμόγελο. Έφτασε με το χέρι της προς τα πάνω και μετά συνειδητοποίησα ότι ήταν τυφλή.
Ήμουν συγκλονισμένος από έντονα συναισθήματα. Ανταλλάξαμε κάποια αστεία στα αγγλικά και στα αραβικά και μετά πήρε το γλυκό, μου έδωσε μια ζεστή χειραψία με τα δυο της χέρια και με ευχαρίστησε με το μοναδικό της χαμόγελο. Η οικογένειά της την παρακολουθούσε , μερικοί χαμογελούσαν, άλλοι έκλαιγαν από χαρά.
Αυτό πρέπει να ήταν ένα από τα καλύτερα πρωινά της χρονιάς μου".
Γιάννης Μπεχράκης (1960 - 2/3/2019)
