Πολλές είναι οι φήμες που έχουν κυκλοφορήσει κατά καιρούς γύρω από τα περίφημα βιολιά του Αντόνιο Στραντιβάρι και την κατασκευή τους.
Τα όργανα Στραντιβάριους είναι διάσημα σε ολόκληρο τον πλανήτη για την ποιότητα του ήχου που παράγουν. Ωστόσο, από τα πειράματα που έχουν πραγματοποιηθεί σε αυτά από το 1817 μέχρι το 2014, δεν εντοπίστηκε ποτέ κάποια διαφορά στον ήχο ανάμεσα στα βιολιά του Στραντιβάρι και σε βιολιά υψηλής ποιότητας άλλων εποχών και κατασκευαστών. Επίσης, δεν εντοπίστηκε κάποια ουσιώδη διαφορά ούτε στην ακουστική τους ανάλυση.
Επιπλέον, δεν είναι λίγες και οι μελέτες που έχουν γίνει σχετικά με την πυκνότητα του ξύλου των κλασικών και των σύγχρονων βιολιών, και την επίδρασή της στην παραγωγή του ήχου τους.
Ο Στραντιβάρι έφτιαχνε τα όργανά του, χρησιμοποιώντας εσωτερικό καλούπι, αντίθετα με τους Γάλλους αντιγραφείς του, όπως ο Βυγιώμ, που εφάρμοζε εξωτερικό καλούπι. Από τον αριθμό των καλουπιών στη σταδιοδρομία του Αντόνιο Στραντιβάρι αποδεικνύεται ότι πειραματίσθηκε με κάποιες από τις διαστάσεις των οργάνων του.
Το ξύλο που χρησιμοποιούσε ο Αντόνιο Στραντιβάρι προέρχονταν από το άνω μέρος του ελάτου, από ιτιά εσωτερικά χωρίσματα και επενδύσεις, και σφεντάμι για το κάτω μέρος, τα πλάγια και τον λαιμό του οργάνου.
Εικάζεται ότι αυτά τα ξύλα δέχονταν επεξεργασία με διάφορες ορυκτές ουσίες, όπως βόρακα, πυριτικό νάτριο και κάλιο, καθώς και λευκό βερνίκι (vernice bianca), ένα βερνίκι από αραβικό κόμμι, μέλι και ασπράδι του αυγού.
Μία άλλη εκδοχή στην οποία αποδίδεται η ακουστική αξία των βιολιών Στραντιβάριους, είναι ότι ο διάσημος κατασκευαστής βιολιών χρησιμοποιούσε ένα ειδικό ξύλο από δέντρα, που μεγάλωναν στη λεγόμενη «Μικρή Εποχή των Παγετώνων», δηλαδή μεταξύ 1645 και 1715. Μέσα σε αυτούς τους μεγάλης διάρκειας χειμώνες, το ξύλο των δέντρων αυξανόταν αργά και ομοιόμορφα, αποκτώντας χαμηλή πυκνότητα και μεγάλη ελαστικότητα, αποδίδοντας άριστη τονική ποιότητα ήχου στο βιολί.
Η αξία των πιο διάσημων βιολιών είναι σαφώς αστρονομική. Το «Molitor» του 1697, που κάποτε λεγόταν ότι ανήκε στον Μέγα Ναπολέοντα, πουλήθηκε σε δημοπρασία το 2010 για 3.600.000 δολάρια, η μεγαλύτερη τιμή για βιολί μέχρι τότε.
Μάλιστα, το περιοδικό Vice ανέφερε τον Μάιο του 2013 ότι «τα τελευταία χρόνια έχουν αρχίσει να εμφανίζονται αμοιβαία επενδυτικά κεφάλαια για Στραντιβάριους, ωθώντας τις ήδη αστρονομικές τιμές τους ακόμα ψηλότερα»
Πηγή: https://el.wikipedia.org/wiki/Στραντιβάριους
Φώτο: Από προσωπικό αρχείο Εύας Κακλειδάκη από το Galleria Accademia Florence
