Λίγοι άνθρωποι στον κόσμο κι ακόμη λιγότεροι στην Ελλάδα ασχολούνται με αυτό που κάνει ο Σπύρος Χρυσικόπουλος, το ultra swimming.
Άλλωστε, ο Σπύρος δεν είναι ένας συνηθισμένος αθλητής κολύμβησης. To 2017 κολύμπησε σε 24 ώρες 77.650 μέτρα, μέσα σε πισίνα. Την ίδια χρονιά, κατάφερε να κολυμπήσει 104 χιλιόμετρα στον Τορωναίο κόλπο, μέσα σε 34 ώρες.
Μια χρονιά αργότερα επανέλαβε το εγχείρημα της πισίνας, κολυμπώντας 24 ώρες, καταγράφοντας 88 χιλιόμετρα και 200 μέτρα, σημειώνοντας πανελλήνιο ρεκόρ.
Εκτός όμως από αυτό, τον Οκτώβριο του 2018 ξεκίνησε να πάει κολυμπώντας από τη Ρόδο μέχρι το Καστελλόριζο.
Πότε ήταν η πρώτη φορά που ήλθες σε επαφή με την κολύμβηση;
Ξεκίνησα να κολυμπώ περίπου 6 ετών, αλλά δεν είχα ανακαλύψει ακόμη πόσο πολύ μου άρεσε. Οπότε πήγα ένα χρόνο κολυμβητήριο και διέκοψα. Ξαναπήγα όμως στα 11 και μόλις μπήκα στην πισίνα δε ξαναβγήκα. Με πήραν στους επίλεκτους αθλητές.
Έχεις πάρει κάποιες διακρίσεις;
Κάθε χρόνια είχα συμμετοχή στο πανελλήνιο πρωτάθλημα, στο οποίο απαιτούνται όρια. Την καλύτερη μου επίδοση κολυμβητικά την είχα στο πανελλήνιο πρωτάθλημα που κέρδισα και μετάλλιο. Και σε κατηγοριών και σε ΟPEN. Η OPEN είναι στην ουσία η κατηγορία των αντρών, στην οποία μπορούν να συμμετέχουν και μικρότερης ηλικίας αθλητές αν πιάσουν ένα συγκεκριμένο χρονικό όριο. Μετά κέρδισα και κάποια μετάλλια σε πανελλήνιο OPEN.
Πώς ξεκινάει κάποιος να κολυμπά τόσα πολλά χιλιόμετρα;
Ήμουν περίπου σε ηλικία 13 ετών όταν άρχισα να καταλαβαίνω πόσο πολύ αγαπούσα το νερό. Χωρίς να έχω κάποιο ερέθισμα είχα πει ότι κάποια στιγμή θα κολυμπήσω πάνω από 24 ώρες. Και αυτό έμεινε στο μυαλό μου. Όσο περνούσαν τα χρόνια επεξεργαζόμουν αυτή μου την ιδέα. Σκεφτόμουν λοιπόν ότι κάποια στιγμή θα σταματούσα τον αγωνιστικό αθλητισμό και θα καταπιανόμουν για λίγο καιρό με το τρίαθλο που μου άρεσε. Μετά από αυτό είχα αποφασίσει να ασχοληθώ με το ultra swimming. Κι έτσι κι έγινε. Στα 22 μου έλαβα μέρος για τελευταία φορά σε πρωτάθλημα. Τα επόμενα 3 χρόνια ασχολήθηκα με το τρίαθλο. Έκανα xterra κι αυτή ήταν και η μεγαλύτερή μου επιτυχία, καθώς το 2015 συμμετείχα στο παγκόσμιο πρωτάθλημα Cross Triathlon Xterra στο Μάουι της Χαβάη.
Ποιος ήταν ο λόγος που σε τράβηξε το ultra swimming;
Γενικά από την παιδική ηλικία με τραβούσε αυτό το μοναδικό. Έλεγα ότι ήθελα να κάνω πράγματα που τα κάνουν όσοι λιγότεροι στον κόσμο. Ήθελα και θέλω να ξεπερνώ τον εαυτό μου και την ανθρώπινη φύση. Όταν άρχισα να κολυμπώ πάνω από 4 ώρες με εξίταρε το γεγονός. Και οι εμπειρίες που αποκτάς όλες αυτές τις ώρες είναι μοναδικές, τα συναισθήματά σου, ο τρόπος σκέψης σου. Το πως επιβάλλεσαι στο σώμα σου και στον εαυτό σου όταν αυτό σταματά να σε υπακούει.
Πότε πήρες την απόφαση να κάνεις το όνειρό σου πραγματικότητα και να ασχοληθείς με το ultra swimming;
Όταν τερμάτισα στο παγκόσμιο στο xterra τότε αποφάσισα για πολλούς λόγους να σταματήσω και να ασχοληθώ με αυτό που είχα πάντα στο μυαλό μου. Στην απόφασή μου αυτή συνέβαλε το γεγονός ότι τα τελευταία χρόνια είχα αρχίσει να πληροφορούμαι ότι υπάρχει κόσμος που κολυμπά 50 και 100 χιλιόμετρα.
Οπότε, το καλοκαίρι του 2016 είπα ότι θα ασχοληθώ με αυτό και πρέπει να βρω την απόσταση που θα κολυμπήσω.
Γιατί επέλεξες να κολυμπήσεις από την Ρόδο μέχρι το Καστελλόριζο;
Από μικρός είχα παρατηρήσει ότι ήταν αδικημένο το Καστελλόριζο. Σε κάποιους χάρτες ήταν μέσα σε ένα κουτάκι σε άλλους δεν υπήρχε καν. Γι’ αυτό και αποφάσισα να κάνω αυτή την απόσταση, για να ακουστεί λίγο παραπάνω το ακριτικό αυτό νησί.
Ήθελα να έχει κι ένα συμβολισμό. Είχα και στο μυαλό μου ότι ψάχνοντας να βρω τα άκρα τα δικά μου, ίσως να πάω και στα άκρα της Ελλάδας. Που δυστυχώς δεν τα κατάφερα.
Τι συνέβη και εγκατέλειψες;
Eπέλεξα να βουτήξω στις 8 Οκτωβρίου, για να έχουν πέσει τα μελτέμια του καλοκαιριού. Βέβαια, είχε πέσει η θερμοκρασία τόσο στον αέρα όσο και στη θάλασσα και ο κυματισμός ήταν πολύ υψηλός. Για 31 ώρες πάλευα, δεν κολυμπούσα, με αποτέλεσμα να έχω στομαχικές διαταραχές και να κάνω συνέχεια εμετούς. Έτσι αποφάσισα να σταματήσω.
Μόλις εγκατέλειψες πώς ένιωσες;
Προσπάθησα απλά να χαλαρώσω. Είπα ότι αυτή ήταν η επιλογή μου, αλλά είχα την αίσθηση της λύπης και ότι δεν κατάφερα να ολοκληρώσω την προσπάθεια. Και τώρα το ίδιο νιώθω απλά προσπαθώ να βρίσκω το θετικό μέσα από όλο αυτό και να με δυναμώνει.
Πόσα χιλιόμετρα έκανες και πόσα θα έπρεπε να είχες κάνει για να ολοκληρώσεις την προσπάθεια;
Στη θάλασσα παίζουν πολλά ρόλο και ένα βασικό είναι ο κυματισμός. Είναι πολύ δύσκολο να πας σε ευθεία όταν κολυμπάς, καθώς κάνεις πολλά ζικ ζακ και πηγαίνεις και μπρος πίσω, εξαιτίας του κυματισμού. Μπορεί σε ευθεία να έχω κολυμπήσει 100 χιλιόμετρα, αλλά με αυτά τα ρεύματα και με τα μπρος πίσω να έχω τελικά κολυμπήσει 130 χιλιόμετρα. Στην προσπάθειά μου αυτή κολύμπησα περίπου 100 χιλιόμετρα, αλλά θεωρητικά, σε ευθεία, ήθελα ακόμη 40 για να τερματίσω. Αυτό με έκανε να θελήσω αυτά τα 40 χιλιόμετρα, που μου έλειπαν, να τα κάνω τουλάχιστον τρέχοντας. Έτσι έτρεξα και τον μαραθώνιο της Αθήνας σε 3.59.36.
Μάλιστα δε σταμάτησα εκεί, καθώς την επόμενη ημέρα 12/11 κολύμπησα στην πισίνα ένα μαραθώνιο 42.200 σε 11.30 ώρες. Ήταν μία ιδέα που μου ήλθε όταν τερμάτισα τον μαραθώνιο.
Φοβήθηκες όταν ήσουν στη θάλασσα;
Στη θάλασσα δεν έχω φοβηθεί ούτε μία στιγμή. Θα μπορούσα να σου πω ότι περισσότερο φοβάμαι στη στεριά. Μέσα στη θάλασσα μπορείς να τρομάξεις, που είναι φυσιολογικό. Να δεις ένα ψάρι ξαφνικά μπροστά σου. Και τώρα λίγο πριν εγκαταλείψω με δάγκωνε συνέχεια ένα ψάρι που και πάλι δε με τρόμαξε, απλά με είχε νευριάσει λίγο. Η αλήθεια είναι ότι με προσγείωσε κιόλας, γιατί όσο και αν λέω ότι το νερό είναι το περιβάλλον μου αυτό ζει μέσα στο νερό και τα βράδια και τη μέρα. Κι εγώ βρίσκομαι εκεί μόνο για λίγο.
Μέσα στη θάλασσα τι έτρωγες;
Γενικά, έχω ένα πρόγραμμα για το τι πρέπει να τρώω, αλλά το προσαρμόζω κι εκείνη την ώρα, γιατί κάποιες τροφές, εξαιτίας της οξύτητας στο στόμα μου από το αλάτι, δεν μπορώ να τις πάρω. Πίνω νερό φυσικά, ηλεκτρολύτες, υδατάνθρακα σε υγρή μορφή, τρώω παστέλια κι αποξηραμένα φρούτα.
Πόσο εύκολο ήταν να υλοποιήσεις αυτό που είχες σκεφτεί;
Ήταν πάρα πολύ δύσκολο. Αλλά πριν το κάνω δεν το σκεφτόμουν. Τώρα που τελείωσε όλο αυτό καταλαβαίνω πόσο δύσκολο ήταν, διότι αφιέρωσα πάρα πολλές ώρες. Ήταν πάρα πολλά τα θέματα που έπρεπε να ρυθμίσω και πολύ μεγάλο το οικονομικό κόστος.
Πώς αισθανόσουν πριν ακόμη πέσεις στο νερό γι’ αυτό το εγχείρημα;
Ανυπομονούσα πάρα πολύ. Δεν έβλεπα την ώρα και ζούσα την κάθε στιγμή λίγο πριν. Είχα ως δεδομένο ότι θα τερματίσω, αλλά η αλήθεια είναι ότι ήταν η μοναδική φορά που ξεκίνησα από νωρίς να έχω στο μυαλό μου την εγκατάλειψη. Πέρυσι, που κολύμπησα τα 108 χιλιόμετρα στον Τορωναίο κόλπο, ούτε μία στιγμή δεν μου πέρασε από το μυαλό ότι θα σταματούσα.
Τι προετοιμασία έκανες;
Oι προπονήσεις μου άλλαξαν πολύ. Μεγάλωσαν. Τον χειμώνα έκανα προπόνηση στην πισίνα και το καλοκαίρι στη θάλασσα. Είχα προπονήσεις, οι οποίες διαρκούσαν από 3 έως 6 ώρες κι έκανα και προπονήσεις 9ωρες, 12ωρες, αλλά δυο 24ωρες μιά το 2017 και μία το 2018. Φέτος έκανα και πανελλήνιο ρεκόρ, καθώς κολύμπησα σε 24 ώρες 88 χιλιόμετρα και 200 μέτρα. Όλα αυτά τα έκανα στην πισίνα.
Το 2017 για προπόνηση κολύμπησα συνεχόμενα 4 φορές τον Τορωναίο κόλπο, ο οποίος είναι 26 χιλιόμετρα επί 4 φορές πηγαινέλα, δηλαδή 104 χιλιόμετρα και το έκανα σε 34 ώρες. Διάλεξα αυτή τη διαδρομή, μιας και είναι ο ιστορικότερος αγώνας στην Ελλάδα. Φέτος, έγινε ο 48ος κι έχουν γίνει προσπάθειες μονού Τορωναίου, διπλού Τορωναίου και ένας έχει κάνει τον τετραπλό, τον οποίο έκανα κι εγώ.
Όταν κολυμπάς τόσες ώρες τι σκέφτεσαι;
Εκείνη την ώρα σκέφτομαι να ζω τη στιγμή και τους επόμενούς μου ανεφοδιασμούς, να πάνε όλα καλά, τον κυματισμό. Θα σκεφτώ επίσης κάποιες φορές και κάτι θετικό εκτός κολύμβησης. Δεν ακούω μουσική στο νερό, αλλά πολλές φορές έχω στο μυαλό μου κάποια μουσική.
Κάποιες φορές είμαι στην πισίνα και σκέφτομαι ότι είμαι στη θάλασσα και κάποιες φορές είμαι στη θάλασσα και σκέφτομαι ότι είμαι στην πισίνα. Αλλά ειδικά στην πισίνα στις μεγάλες προπονήσεις μου δίνει δύναμη ο στόχος.
Υπάρχει κάποια λέξη που επαναλαμβάνεις στο μυαλό σου;
Πολλές φορές μπορεί να σκεφτώ ότι είμαι μηχανή εκείνη την ώρα και δε νιώθω. Πολλές φορές μιλάω με τον εαυτό μου, αλλά δεν λέω κάτι συγκεκριμένο.
Το ultra swimming μπορεί να το κάνει ο οποιοσδήποτε;
Μπορεί ο οποιοσδήποτε να ξεκινήσει να κολυμπά και να κάνει και μεγάλες αποστάσεις. Κι αυτός είναι ο στόχος μου, να παρακινήσω κάποιους να ξεκινήσουν να το κάνουν. Το να κάνει όμως κάποιος κάτι για 20 ώρες… Όχι δεν μπορεί να το κάνει ο οποιοσδήποτε.
Υπάρχει κάποιος που σε εμπνέει;
Από μικρός δεν έβλεπα κάποιον να κάνει κάτι και να θέλω να κάνω κι εγώ το ίδιο. Στην ερώτησή σου το πρώτο άτομο, που μου έρχεται στο μυαλό, είναι ο Γιάννης Κούρος. Μετά θα σκεφτώ κάποιους ολυμπιονίκες, που μπορεί βέβαια να μην ταιριάζει αυτό που κάνω, επειδή οι ολυμπιακές αποστάσεις είναι μικρότερες, αλλά μπορεί να πάρω τον τρόπο σκέψης κάποιου αθλητή ή τον τρόπο με τον οποίο διαχειρίζεται την ήττα του ή τη νίκη του. Επίσης, συνειδητοποίησα πρόσφατα ότι με έχει επηρεάσει πολύ και ο Κανέλλος Κανελλόπουλος, ο πρωταθλητής ποδηλασίας, τον οποίο είχα γυμναστή, όταν ήμουν 13 χρονών και έμαθα τότε ότι είχε κάνει έναν απίστευτο άθλο. Είχε ποδηλατήσει το 1989, με πτητικό μέσο που κατασκεύασε το ΜΙΤ, την απόσταση Κρήτη-Σαντορίνη.
Η προσπάθειά σου έγινε και ταινία.
Η πρώτη ταινία αφορούσε το περσινό μου εγχείρημα, λέγεται Η2Ο και προβλήθηκε στο Adventure Film Festival σε παραγωγή της σκηνοθέτιδας Δήμητρας Παπαδήμα. Και τώρα ετοιμάζεται η επόμενη ταινία σε σκηνοθεσία της ίδιας. Θα λέγεται “Άκρα” και θα παρουσιάζει το όλο το εγχείρημα. Το θέμα της ταινίας άλλωστε, αφορά τα ανθρώπινα όρια.
Ακολουθεί η ταινία Η2Ο:
