Ο Κοραής Δαμάτης μίλησε στην Εύα Κακλειδάκη για την παράσταση «Στη σκιά σπασμένων αγαλμάτων» της οποίας έχει την επιμέλεια της σύνθεσης και της δραματουργίας.
Έχετε αναλάβει τη σύνθεση και τη δραματουργία της παράστασης «Στη σκιά σπασμένων αγαλμάτων». Γιατί επιλέξατε να ανεβάσετε τη συγκεκριμένη παράσταση;
Τα ποιητικά κείμενα της "Τέταρτης Διάστασης" του Γιάννη Ρίτσου με απασχολούν αρκετά χρόνια. Αυτό το εσωστρεφές ποιητικό σύμπαν του Ποιητή, η παραπλανητική προβολή του μύθου και η ουσιαστική αντιστροφή του, η νύχτα, με μοναδική πηγή φωτός το φεγγάρι, μαζί με έναν "διαμελισμένο" χρόνο που πηγαινοέρχεται ελεύθερα στο τώρα, στο πριν που γίνεται τώρα, και ξανά πίσω…όλα αυτά και άλλα μαζί ήταν και παραμένoυν η βαθιά γοητεία που σε αιχμαλωτίζει με τα κείμενα της "Τέταρτης Διάστασης". Κάποια στιγμή αποφάσισα ότι θα είχε ίσως ενδιαφέρον τα μοιραστώ με άλλους τη συγκίνηση και την αλήθεια που χάριζαν γενναιόδωρα αυτά τα κείμενα και έτσι φτάσαμε στην παράστασή τους.
Τι νοηματοδοτεί ο συγκεκριμένος τίτλος;
Τα βράδια, όταν τελείωνα τη διδασκαλία στη Δραματική σχολή της Αθηναϊκής Σκηνής -βρίσκεται στην γειτονιά της Ακρόπολης και του μουσείου της- ένας περίπατος εκείνη την ώρα ήταν ιδανικός. Σε έναν τέτοιον περίπατο, είδα στο κλειστό, φωτισμένο μουσείο μόνα τους τα αγάλματα να στέκονται "σπασμένα", απολαμβάνοντας την ησυχία τους μετά από τα ολοήμερα σούρτα-φέρτα. Βρισκόμενος κάθε τόσο στη σκιά αυτών των σπασμένων αγαλμάτων… συνειδητοποίησα πόσο δεμένη είναι η ζωή μας με αυτά τα σπαράγματα, μ’ αυτά τα σπασμένα αγάλματα, τα διάσπαρτα σ’ όλη την χώρα. Πολλές φορές έγινε και συνεχίζει να γίνεται για κάποιους δυναμική αφετηρία, άλλοτε ένα εύθραυστο καταφύγιο κι άλλοτε ένα δυσβάσταχτο βάρος εγκλωβισμένο σ’ ένα αναλλοίωτο τοπίο.
Ποιες είναι για εσάς οι προκλήσεις της παράστασης αυτής;
Να ζωντανέψει ο λόγος χωρίς στεγνή, νεκρή απαγγελία, να κρατηθεί ο εσωτερικός ρυθμός του ποιήματος, η σπάνια μουσικότητα του κειμένου, η αλήθεια του και μαζί η συγκινητική απλότητά του.
Tι είναι αυτό που θα θέλατε να επικοινωνήσετε στον θεατή;
Την ιστορία του που τη μαθαίνει στο σχολείο, ιδωμένη από τη ρηξικέλευθη ματιά του Ποιητή.
Πόσο εκπαιδευμένο είναι το ελληνικό κοινό ώστε να έρθει σε επαφή με την ποίηση πάνω στο θεατρικό σανίδι;
Πολύ… φτάνει να το αφήσουν ήσυχο και να μην το πιλατεύουν με ανούσιους, ματαιόδοξους εντυπωσιασμούς προόδου και καλά. Πολλά κοινότοπα και ασήμαντα έχουν πάρει την πάνω βόλτα, επιμένοντας μανιωδώς σε μια άδεια πρωτοτυπία, δήθεν απαραίτητης παγκοσμιοποιημένης εξέλιξης.
Ο Γιάννης Ρίτσος έχει πει πως «Η αρετή μας είναι η αμοιβαία μας χρησιμότητα». Ποια είναι για εσάς η αρετή μας ως άνθρωποι.
Θα ήταν… το να δίνεις χωρίς να υπολογίζεις το αντάλλαγμα.
Ο Όσκαρ Γουάιλντ έχει πει "Θεωρώ το θέατρο τη μεγαλύτερη τέχνη όλων, τον πιο άμεσο τρόπο με τον οποίο ένας άνθρωπος μπορεί να μοιραστεί με κάποιον άλλον την αίσθηση του τι σημαίνει να είσαι άνθρωπος". Τι είναι για εσάς το θέατρο;
Σαν θεατή με ευφραίνει, με συγκινεί βαθιά, με διασκεδάζει κι άλλες φορές με πλήττει. Βλέπετε το θέατρο είναι μια ζωντανή τέχνη, στιγμές ζωής, κι ακολουθεί αυτούς τους νόμους, της ζωής…οπότε, άλλοτε πετυχαίνει κι άλλοτε, για διάφορους λόγους, σου είναι αδιάφορο το αποτέλεσμα.
Επί 42 συναπτά έτη (εάν δεν κάνω λάθος) διδάσκετε σε θεατρικές σχολές. Πώς θα μπορούσατε να χαρακτηρίσετε τη θεατρική παιδεία στην Ελλάδα;
Ο νόμος για τις Ανώτερες Ιδιωτικές Σχολές Δραματικής Τέχνης, αν θυμάμαι καλά, είναι του 1981. Έπρεπε εδώ και καιρό να είχε αλλάξει, να είχαν γίνει έστω κάποιες τροποποιήσεις, όπως να αυξηθούν οι ώρες κάποιων κύριων μαθημάτων…της αγωγής λόγου, της κίνησης και του χορού, της μουσικής και του ρυθμού…και να αντικατασταθούν κάποια δευτερεύοντα με άλλα χρησιμότερα και απαραίτητα στις καινούργιες ανάγκες της τέχνης του ηθοποιού.
Ποια η θέση σας όσον αφορά στην τροπολογία για τις θεατρικές σπουδές, που οδήγησε χιλιάδες ηθοποιούς και καλλιτέχνες στους δρόμους για μήνες;
Ποιας τροπολογίας; Αυτά δεν είναι σοβαρά πράγματα!! Δεν τροποποιήθηκε κάτι για κάτι καλύτερο, κάτι να βελτιωθεί…υποβάθμιση είναι. Υποσχέσεις είναι. Συμφέροντα είναι. Δήθεν είναι. Ένα άλυτο πρόβλημα τόσων ετών παραμένει άλυτο παρόλες τις ηχηρές προκηρύξεις, τις υποσχέσεις και την πρόχειρη και ανεδαφική λύση που δόθηκε πρόσφατα.
Επόμενος θεατρικός σταθμός;
Μια συνεργασία με το Δημοτικό Θέατρο του Πειραιά.
